Η «Εταιρεία Αχαϊκών Σπουδών» είναι σωματείο πνευματικού, πολιτιστικού και κοινωφελούς σκοπού που επιδιώκει τη διαφύλαξη, μελέτη και ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς του αχαϊκού χώρου. Την πραγματοποίηση του γενικού αυτού σκοπού η «Εταιρεία Αχαϊκών Σπουδών» την επιδιώκει: Με την αναζήτηση, καταγραφή ή και συγκέντρωση στοιχείων, εκδόσεων, μελετών και κειμηλίων από όλη τη διάρκεια του ιστορικού βίου του χώρου, τη δημιουργία ειδικού Αρχείου και τη συμβολή για την ίδρυση σχετικού Μουσείου της Πόλης και τη διαχρονική στήριξή του. Προς τις κατευθύνσεις αυτές είναι πολύτιμα τα συμπεράσματα του πρόσφατου Συμποσίου μας (2 και 3 Νοεμβρίου 2019), με τη συνεισφορά της ιστορικής διαδρομής και εμπειρίας των προσκαλεσμένων Εταιρειών (Πελοποννησιακών Σπουδών, Κερκυραϊκών Σπουδών, Ηπειρωτικών Μελετών, Ναυπακτιακών Μελετών και της Διεύθυνσης Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών Δήμου Βόλου), τις οποίες και ευχαριστούμε για την ανταπόκρισή τους. Πυρήνας του προγραμματισμού και των συνεργασιών των επόμενων χρόνων είναι: α) η αξιοποίηση του υλικού που έχει συγκεντρωθεί για την προβολή της φυσιογνωμίας της πόλης και της περιοχής, β) η περαιτέρω ανάπτυξη των εργαλείων έρευνας και πρόσβασης στις συλλογές (ψηφιοποίηση μέρους του υλικού και σύνδεσή του με βάσεις δεδομένων, δημιουργία κοινών θεματικών ευρετηρίων, διασύνδεση των βάσεων δεδομένων), γ) η ενθάρρυνση και υποστήριξη μεταπτυχιακού επιπέδου ερευνητικών προγραμμάτων, δ) η συγκρότηση αρχείου δημιουργών που έχουν σχέση με την περιοχή και η προβολή του έργου τους, ε) η δυνατότητα να παρουσιασθούν, αλλά και να ερευνηθούν συστηματικά, θέματα από την ιστορία της περιοχής, που έχουν ιδιαίτερο ιστορικό, γνωστικό, διδακτικό και ψυχαγωγικό ενδιαφέρον. Στα θέματα από την ιστορία της περιοχής εντάσσεται και η εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: «Πολυπολιτισμικές όψεις της νεότερης Πάτρας». Οι πυρήνες ξένων πληθυσμών είναι παρόντες στη νεότερη ιστορία της Πάτρας: Άγγλοι έμποροι στην Πάτρα αναφέρονται από την Φραγκοκρατία ακόμα (1595), καθώς και οι διαμάχες τους με τα Ενετικά συμφέροντα. Από το 1676 φέρεται ότι το προξενείο ήταν επί του υψώματος Σακκέτου (πλησίον του Ναού των Εισοδίων). Αργότερα και έως το 1818 γενικός πρόξενος ήταν ο Ζακύνθιος Νικόλαος Στράνης. Ακολούθησαν ο μισέλλην Φίλιππος Γκρήν, Κρώβ, Ρόμπινσον, Βούδ, κ.ά. Οι ανωτέρω είναι και έμποροι σταφίδας, ως και οι οίκοι Βάρφ, Χάγκοκ, κ.ά. Το 1865 συνηγορεί ο Δήμος να δοθεί εθνικό οικόπεδο (αρ. 31, Αράτου, Ποσειδώνος και Αγ. Ανδρέου) για τις θρησκευτικές ανάγκες των Άγγλων στην Πάτρα. Παραχωρήθηκε το 1867 και ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1872. Από το 1147 βρίσκονται στην Πάτρα 50 οικογένειες Εβραίων. Άριστοι πορφυροβάφοι και έμποροι. Αργότερα (τέλη ΙΕ’ αιώνα) προστίθενται οι διωχθέντες από Ισπανία. Διαμένουν περί την ανατολική πύλη του Κάστρου. Συναγωγή στην άνω πόλη (Γερμανού, Λόντου και Παντοκράτορος). Το 1951 απογράφονται μόνο 49, όλοι ελληνόφωνες. Η συναγωγή (Παντανάσσης 34) διαλύθηκε το 1955. Εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα πολλές οικογένειες Ιταλών από την Απουλία, λόγω του πολέμου των δύο Σικελιών το 1848, ώστε να σχηματισθεί ένας σημαντικός πυρήνας (από ναυτικούς, ψαράδες, γεωργούς, εργάτες στο λιμάνι και το τρένο, κ.ά.) στην περιοχή του Αγίου Διονυσίου. Μετά το 1861 άρχισαν να επιστρέφουν στην Ιταλία. Μέχρι το 1940 υπάρχει έντονη παρουσία και με ιδιόκτητες σχολές, με διευθυντή τον απόστρατο αξιωματικό του ιταλικού στρατού Α. Μπατάλια, με ανθελληνικά αισθήματα. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η πλειονότητα του πληθυσμού αποπέμφθηκε στην Ιταλία. Το 1838 εγκαινιάσθηκε ο καθολικός ναός του Αγίου Ανδρέου (επί της οδού Μαιζώνος), σε σχέδια του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Σούσα. Να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο (1836-1843) ανεγείρεται και ο (σήμερα) παλαιός ναός του Αγίου Ανδρέου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυτατζόγλου. Γερμανικής καταγωγής έμποροι εμφανίζονται στην Πάτρα από τη Φραγκοκρατία (Κάουπ και Σρότερ). Το 1809 αναφέρεται στην Πάτρα ο Γ. Πάουλ ως “κόνσολος του Ιμπεράτορος της Γερμανίας”. Επίσης, στην πολιορκία της Πάτρας το 1823 ο φιλέλλην ιατρός Κάουνεν Ρίντερ. Το εμπόριο με τη Γερμανία (σταφίδα, οίνοι και καπνά) γινόταν μέσω Τεργέστης και αργότερα απευθείας σε γερμανικά λιμάνια. Σημαντικοί οι οίκοι οινοποιΐας του Γουσταύου Κλάους και του Θ. Άμβουργερ (και πρόξενος της Γερμανίας). Μετά το 1914 (πρώτος παγκόσμιος πόλεμος) απελάθηκε σχεδόν το σύνολο του γερμανικού πληθυσμού. Το 1658 μεταφέρεται από τη Ζάκυνθο στην Πάτρα το Γαλλικό προξενείο υπό τον Κλαύδιο Σαντακρόσε. Οι εξαγωγές από την Πάτρα περιλαμβάνουν τυριά, λάδι και μαλλιά. Αργότερα το 1814 τοποθετείται πρόξενος ο φιλέλληνας Φρανσουά Πουκεβίλ και μετά ο αδελφός του Ούγος. Φιλελληνική και η εκστρατεία του στρατηγού Μαιζώνα το 1828. Οι Πασκάλ και Μανιάκ πρωτεργάτες στην κατασκευή του λιμανιού. Ελληνογαλλική εμπορική σχολή λειτούργησαν οι Μαριανοί αδελφοί, έως το 1940, σε οίκημα της οινοποιΐας Άμβουργερ (Μαιζώνος και Ζαΐμη). Το ανωτέρω κείμενο αποτελεί τον χαιρετισμό του κ. Νικόλαου Σαραφόπουλου, Πρόεδρος της Εταιρείας Αχαϊκών Σπουδών στην εκδήλωση της ΕΑΣ στο 22ο Forum Ανάπτυξης στις 24-11-19 με θέμα «Πολυπολιτισμικές όψεις της νεότερης Πάτρας» Αναλυτικά τις πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες της εκδήλωσης θα δημοσιεύσει ο Σ.Ε σε επόμενες εκδόσεις του .
