ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ: Virologic and clinical characteristics for prognosis of severe COVID-19: a retrospective observational study in Wuhan, China (Ιολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά για την πρόγνωση σοβαρών περιπτώσεων COVID-19: μια αναδρομική μελέτη παρατήρησης στην πόλη Wuhan, Κίνα)
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ:
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 2020.04.03.20051763v1.full(2) https://doi.org/10.1101/2020.04.03.20051763.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ : medrxiv.org 3 Απριλίου 2020.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
από την Στέλλα –Χριστίνα Κουκίδη
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΕΚΔΟΤΗ:
Αυτό το άρθρο είναι προεκτύπωση και δεν έχει πιστοποιηθεί. Αναφέρει νέα ιατρική έρευνα που δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί και επομένως δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την καθοδήγηση της κλινικής πρακτικής.
Η νόσος COVID-19 που προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2 έχει προχωρήσει σε μια πανδημία όπου οι δείκτες νοσηρότητας και θνησιμότητας μεταβάλλονται συνεχώς. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περιορισμένα διαθέσιμα στοιχεία για τα ιολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά και την πρόγνωση σοβαρών περιστατικών COVID -19.
Αυτή η μελέτη έγινε σε 50 σοβαρά περιστατικά COVID-19 οι οποίοι χωρίστηκαν σε ομάδες καλής και πτωxής ανάρρωσης, ώστε να εντοπιστούν οι παράγοντες κινδύνου. Συνολικά 27 ήταν άνδρες και 23 γυναίκες με μέση ηλικία τα 64 έτη. Οι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς είχαν υποκείμενα νοσήματα όπως: υπέρταση, διαβήτη, στεφανιαία νόσο και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (COPD), μεταξύ άλλων διαταραχών. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσίασαν συμπτώματα όπως κόπωση, πυρετό και βήχα, ενώ όλοι οι ασθενείς είχαν δύσπνοια μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο. Παρατηρήθηκε ότι το 58% των ασθενών είχαν πτωχή ανάρρωση και ήταν πιο πιθανό να έχουν παρατεταμένο διάστημα απόπτωσης του ιού και η μεγαλύτερη ιογενής απόπτωση ήταν 57 ημέρες μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων.
Οι περισσότεροι ασθενείς εμφάνισαν λεμφοπενία και οι συχνότερες επιπλοκές στο νοσοκομείο ήταν πήξη, υποπρωτεϊναιμία και ηπατική δυσλειτουργία. Είναι σημαντικό ότι η υποπρωτεϊναιμία και η βλάβη στο ήπαρ παρατηρήθηκαν συχνότερα σε ασθενείς με πτωχή ανάρρωση, με επίπεδα TG και γαλακτικής δεϋδρογενάσης (LDH) πάνω από το φυσιολογικό. Επιπλέον, οι ασθενείς με πτωχή ανάρρωση λάμβαναν συχνότερα θεραπεία με κορτικοστεροειδή και χορήγηση λευκωματίνης από ότι οι ασθενείς με καλή ανάρρωση.
Επιπλέον, οι ορολογικές εξετάσεις για το SARS-Cov-2 διέφεραν πολύ μεταξύ των δύο ομάδων. Η παρουσία παρατεταμένης IgM του SARS-CoV-2 συνδέεται στενά με την πτωχή ανάρρωση των ασθενών με COVID-19. Συνολικά 11 από τους 12 ασθενείς με καλή ανάρρωση παρουσίαζαν IgG, αλλά απουσία IgM μετά από νοσηλεία για ένα μήνα. Αντίθετα, 15 ασθενείς με πτωχή ανάρρωση παρουσίαζαν IgM και IgG. Ακόμα η κυτοκίνη συνδέεται στενά με τη σοβαρότητα του COVID-19. Διαπιστώθηκε ότι μια δραστική φλεγμονώδης απόκριση ήταν πιο πιθανό να προκληθεί σε ασθενείς με πτωχή ανάρρωση και υψηλότερες συγκεντρώσεις CRP, ESR, φερριτίνης και hs-CRP. Βρέθηκε επίσης ότι ασθενείς με πτωχή ανάρρωση είχαν υψηλότερα επίπεδα IL-4 σε σύγκριση με ασθενείς με καλή ανάρρωση.
Τέλος, αν και η θνησιμότητα του COVID-19 φαίνεται να είναι χαμηλότερη από άλλους κορωνοϊούς , το COVID-19 εξαπλώνεται ταχέως. Οι σοβαρές περιπτώσεις ασθενών με COVID-19 έχουν παρατεταμένη μόλυνση και καθυστερούν στην απόπτωση των ιών. Επιπρόσθετα, οι πιθανότητες διαταραχής της φυσιολογικής λειτουργίας του πνεύμονα ήταν υψηλότερες σε ασθενείς με υποπρωτεϊναιμία και αυξημένα επίπεδα IL-4 και φεριτίνης. Επομένως, η μεγάλη ηλικία, η υποπρωτεϊναιμία, η χρήση κορτικοστεροειδών και η παρατεταμένη ύπαρξη IgM SARS-CoV-2 μπορεί να θεωρηθούν συμπτώματα για τους ασθενείς που θα νοσήσουν πιο σοβαρά και θα έχουν μια πιο επίπονη ανάρρωση.
ΠΗΓΗ: EMBIA-LMBI Η σελίδα στo FB της ερευνητικής ομάδας του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας και Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών με το συντονισμό του αν. Καθηγητή Βιοχημείας κ.Κωνσταντίνου Πουλά.Το symboulos.gr θα διευρύνει τη συνεργασία με την έγκριτη επιστημονική ομάδα, προσφέροντας πολύπλευρη επιστημονική ενημέρωση για την πανδημία
