Στρατηγικές θεραπείας έναντι του 2019-nCoV

Στο  άρθρο περιγράφονται διάφορα πιθανά θεραπευτικά σχήματα που θα μπορούσαν να δοκιμαστούν ταχέως σε ασθενείς με κορωνοϊό σήμερα, παρά την περιορισμένη γνώση της βιολογίας του covid-19.

Είναι γνωστό ότι η είσοδος του κορωνοϊού γίνεται μέσω της δέσμευσης της πρωτεΐνης S στον υποδοχέα ACE2 στην κυτταρική επιφάνεια. Μετά τη σύντηξη, το ιικό RNA εισέρχεται μέσα στο κύτταρο και αντιγράφεται. Επομένως, ένα εξουδετερωτικό αντίσωμα που στοχεύει την πρωτεΐνη S είναι μία από τις εξεταζόμενες θεραπείες. Μία άλλη θεραπεία σχετίζεται με τη χρήση ολιγονουκλεοτιδίων όπως η χρήση μικρού παρεμβαλλόμενου RNA (siRNA) ή αντιπληροφοριακών ολιγονουκλεοτιδίων (ASO) έναντι του γονιδιώματος του ιού με σκοπό την αποικοδόμηση του. Ωστόσο, ο διαθέσιμος χρόνος για την ανάπτυξη τέτοιων θεραπειών είναι περιορισμένος καθώς ο διεξοδικός έλεγχος της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας που απαιτείται, δεν θα αποφέρει αποτελέσματα για αρκετούς μήνες.

Επισημαίνεται λοιπόν, ότι δυο ίσως πιο γρήγορες τεχνικές θα ήταν είτε η χρήση των ήδη διαθέσιμων αντιικών φαρμάκων είτε η παθητική μεταφορά αντισώματος από ορούς ασθενών που αναρρώνουν. Στην πρώτη περίπτωση, θα πρέπει να συνεχιστεί η διεξαγωγή έρευνας για την ανίχνευση φαρμάκων μικρού μορίου ικανά, να αναστείλουν διάφορες πτυχές του κύκλου ζωής του ιού, σταματώντας τελικά την αναπαραγωγή του. Στην δεύτερη περίπτωση, ένα απλό αλλά δυνητικά πολύ αποτελεσματικό εργαλείο είναι η χρήση του ορού των ασθενών που έχουν ανακτηθεί από τον ιό για τη θεραπεία μελλοντικών ασθενών. Οι ασθενείς με ιική μόλυνση θα αναπτύξουν πολυκλωνικά αντισώματα έναντι διαφορετικών ιικών αντιγόνων του ιού εξουδετερώνοντας πιθανώς τον ιό και αποτρέποντας νέους κύκλους μόλυνσης.

H πιο ελπιδοφόρα θεραπεία επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μορίων που παρεμποδίζουν τον ιό να δεσμευτεί στην πρωτεΐνη ACE2 . Αναφέρονται λοιπόν τρεις προτεινόμενες στρατηγικές αυτής της θεραπείας, οι οποίες εμποδίζουν την αλληλεπίδραση ιού-υποδοχέα.
Στην πρώτη, η περιοχή δέσμευσης του υποδοχέα καλύπτεται από την πρωτεΐνη RBD μειώνοντας τις διαθέσιμες θέσεις σύνδεσης για τον ιό. Όμως τόσο η απαιτούμενη δόση της πρωτεΐνης RBD για την κάλυψη των θέσεων όσο και το ποσοστό κορεσμού για την επιβράδυνση της μόλυνσης παραμένει άγνωστο.

Στην δεύτερη, ένα αντίσωμα ή ένα θραύσμα αντισώματος (scFv) θα μπορούσε να χορηγηθεί έναντι του ACE2 για να επιτευχθεί το ίδιο. Δυστυχώς, το μικρό του μέγεθος επιτρέπει την ταχεία διείσδυση και σε ανεπιθύμητους ιστούς.

Η τρίτη και ίσως καταλληλότερη στρατηγική χρησιμοποιεί ως θεραπεία μια διαλυτή έκδοση του ιικού υποδοχέα, το ένζυμο μετατροπής της αγγειοτενσίνης 2 (ACE2), συντηγμένο σε έναν Fc τμήμα ανοσοσφαιρίνης (ACE2-Fc). Ουσιαστικά, το ACE2-Fc θα μπορούσε να είναι το ισχυρό εξουδετερωτικό αντίσωμα που χρειάζεται σήμερα η παγκόσμια κοινότητα υγείας για την καταπολέμηση του ιού, καθώς εξουδετερώνει τον ιό, βοηθά στην πρόσληψη του ανοσοποιητικού συστήματος και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει την υποκείμενη παθοφυσιολογία του ARDS .
Οι δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς σε εκδηλώσεις επιδημίας απαιτούν γρήγορες απαντήσεις από την κοινότητα της υγειονομικής περίθαλψης και τη βιομηχανία βιοτεχνολογίας.. Με απλά λόγια, υπάρχει περιορισμένος χρόνος για βασικές μελέτες στα ερευνητικά εργαστήρια, ενώ οι ασθενείς χρειάζονται αποτελεσματικές θεραπείες.