Αλλά πώς θα γίνει αυτό, όταν δεν υπάρχει μία κεντρική στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος που θα δημιουργήσει εναλλακτικές και να ανταποκρίνεται με την ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων που διαθέτει; Τα εφόδια μια πόλης είναι κυρίως οι κάτοικοι, οι θεσμοί της, οι συλλογικότητες, οι επιχειρήσεις της, οι οποίες μπορούν και πρέπει να εξελίσσονται και να προσαρμόζονται ειδικά σε περιόδους καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, όπως των ημερών μας αλλά και πιέσεων όπως το επόμενο διάστημα που φαίνεται ότι θα ακολουθήσει.
Ποιος όμως πρέπει να αναλάβει τον κεντρικό ρόλο για μια τέτοια οργάνωση στρατηγικής; Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο; Υπάρχει επάρκεια δυναμικού για να οδηγήσει την πόλη σε μια αναγέννηση και θα απαντήσει στην ουσιαστική αδυναμία της να βρει λύσεις μέσα από την δεκάχρονη σχεδόν αλλά και πλέον δυσβάστακτη κρίση;
Διαφαίνεται ότι εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες τόσο της προϋπάρχουσας οικονομικής κρίσης όσο και της πανδημίας, η πόλη έχει μία επιπλέον αδυναμία. Αδυνατεί να επικοινωνήσει και να πείσει την κεντρική εξουσία για δίκαια κατά την πόλη αιτήματα, που για διάφορους λόγους δεν γίνονται δεκτά και την καθηλώνουν στην ανεργία, στην έλλειψη οράματος, στην έλλειψη επενδύσεων, όσο και αν αυτό ακούγεται απαγορευτικό για τις ιδιόμορφες πολιτικές συνθήκες.
Θα μπορούσε να αναστραφεί το κλίμα; Είναι βέβαιο ότι μόνο με συνεργασία όλων των φορέων της πόλης που διαθέτουν την τεχνογνωσία και το know how θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό. Ενα σύνολο λύσεων αντιμετώπισης της κρίσης, ούτως ώστε με ένα πρόγραμμα μερικών ετών, να αλλάξει τόσο η ταυτότητα της πόλης αλλά και να επανέλθει η οικονομία της σε ανοδική τροχιά, επανακάμπτοντας στη θέση της ατμομηχανής της οικονομίας, θέση που για πολλά χρόνια είχε στο παρελθόν.
Είναι υποχρέωση των φορέων που ηγούνται της πόλης, να συνταχθούν σε ένα ενιαίο μέτωπο υλοποίησης προγράμματος όπου θα αναδεικνύονται:
- τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πόλης (κομβική γεωγραφική θέση, μεταφορές, βιομηχανική περιοχή, όμορες αγροτικές περιοχές),
- θα τεθούν κατευθύνσεις που πρέπει να πάρει η οικονομία (εμπόριο, τουρισμός θρησκευτικός/εκπαιδευτικός, νέες υπηρεσίες),
- θα μπουν οι προτεραιότητες των έργων υποδομής (τρένο, εμπορικό λιμάνι, αεροδρόμιο, Εθνική οδός Πατρών-Πύργου, φυσικό αέριο, μαρίνα, ανάπλαση-ανάδειξη ιστορικού κέντρου)
- θα αξιοποιηθούν στο έπακρο δυνατότητες που δίνονται με το Πανεπιστήμιο, τα νοσηλευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, είτε με αναβάθμιση ή και την ίδρυση σχολών και ουσιαστική χρησιμοποίηση των δυνάμεων που έχει (νέες τεχνολογίες, εφαρμογές).
Προφανώς, τα παραπάνω για να επιτευχθούν, χρειάζεται να υπάρχει το όραμα και η θέληση από τον μεγαλύτερο τοπικό οργανισμό. Επιβάλλεται να παίζει ηγετικό ρόλο σε αυτό, εμπνέοντας τους πολίτες σε ευρεία συμμετοχή, σε κοινή προσπάθεια, πέρα από κομματικές και πολιτικές ιδεοληψίες. Αυτός δεν είναι άλλος από το Δήμο Πατρέων, που άμεσα, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν με πρωτοβουλίες για τη δημιουργία πανστρατιάς-πανπατραϊκού μετώπου, χωρίς να υπάρχει πλέον ούτε μία μέρα για χάσιμο, μιας και η επόμενη μέρα είναι μπροστά μας…
