Ηταν 22 Ιουλίου 1974. Όταν στην μαρτυρική Κύπρο, ο 31 ος Λόχος Καταδρομών της 33 ης Μοίρας Καταδρομών, διατάχθηκε να πολεμήσει με τον ελαφρύ οπλισμό του στον Άγιο Γεώργιο της Κερύνειας. Επικεφαλής 62 ανδρών, ο ΗΡΩΑΣ Αχαιός λοχαγός Νικόλαος Κατούντας. Στην διαδρομή, συνάντησε σκόρπιους πεζικαριους από το 251 Τάγμα, που οπισθοχωρούσαν. Ρώτησε, που είναι οι Τούρκοι. Του είπαν ότι είναι καλύτερα να φύγουν γιατί οι Τούρκοι είναι πάρα πολλοί. Ο Λοχαγός απάντησε εκνευρισμένα: “Δε σας ρώτησα πόσοι είναι αλλά πού είναι οι Τούρκοι!” Ένας υπαξιωματικός αναφέρει ότι είδαν 200 Τουρκικά άρματα καμουφλαρισμένα μέσα στα χωράφια. Τότε ο Λοχαγός κατάλαβε ότι τα πάντα είχαν προδοθεί!… Μιάμιση μέρα πολεμούσε με τα παλικάρια του εναντίον 3.200 Τούρκων. Οι Τούρκοι υποχωρούν και εμφανίζονται με την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Μετά από μάχη μιας ώρας, οι Τούρκοι τους περικυκλώνουν. Ο Λοχαγός Κατούντας, βροντοφωνάζει να φύγουν: «Είναι διαταγή ρε. Η Κύπρος θα μαυροφορεθει και δεν θέλω να ναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φύγετε. Σας διατάσσω». Οι άνδρες αρνούνται. Τελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου, ο οποίος διασωθείς έδωσε την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του Λοχαγού του.
Με πρόταση του προέδρου Πλάτωνα Μαρλαφέκα, το Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου Αχαΐας τιμώντας τον «Λεωνίδα της Κερύνειας» έδωσε το όνομα του (αγνοούμενου) Αχαιού Ήρωα Αντιστράτηγου Νικολάου Κατούντα στην Αίθουσα συνεδριάσεων της Διοικητικής Επιτροπής.»
