Της Ασπασίας Ρηγοπούλου*
Η απόφαση λειτουργίας των σχολείων είναι προϊόν της ομόφωνης εισήγησης που έκανε η αρμόδια επιστημονική επιτροπή της χώρας μας. Είναι η ίδια επιτροπή που από την πρώτη στιγμή διαχειρίστηκε την πανδημία κι έτσι καταφέραμε ως χώρα να έχουμε αυτή τη θετική έκβαση και να αποτελέσουμε παγκόσμιο παράδειγμα.
Και το επισημαίνω αυτό διότι ξεκίνησε ήδη το γονεϊκό κίνημα κατά της μάσκας. Δυστυχώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιστρατεύονται την περίοδο αυτή για να δημιουργήσουν ένα αρνητικό κλίμα και να υπονομεύσουν την προσπάθεια που γίνεται για τον έλεγχο της μετάδοσης του ιού.
Πρόκειται για πλήρως ανεύθυνη στάση που θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Είναι κάτι ανάλογο με το αντιεμβολιαστικό κίνημα τις τραγικές επιπτώσεις του οποίου καταγράψαμε το προηγούμενο διάστημα.
Θα αποφύγω δε να εστιάσω στο παράδειγμα της απειθαρχίας και της ασέβειας έναντι των κρατικών αποφάσεων και της επιστημονικής κοινότητας που δίνουμε στα παιδιά μας. Είναι άκρως επικίνδυνη η διασπορά αντιεπιστημονικών θέσεων και του φόβου.
Όλοι συμφωνούμε ότι τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν και από τη στιγμή που η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί, αυτό θα πρέπει να συμβεί. Τα κλειστά σχολεία μπορεί να προκαλέσουν μία σειρά από βλάβες στα παιδιά μας (ψυχικές και σωματικές) που είναι πιθανόν να τα ακολουθούν για όλη τους τη ζωή.
Αυτό που απομένει είναι η μέριμνα του κράτους, κι όπως δείχνει μέχρι στιγμής κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε τα σχολεία να ανοίξουν με όλους τους κανόνες ασφαλείας και η χρήση της μάσκας να γίνεται από τους μαθητές που η ηλικία τους, τους επιτρέπει να τη χρησιμοποιούν σωστά. Σίγουρα το εγχείρημα δεν είναι εύκολο και η εκπαιδευτική κοινότητα καλείται να παίξει έναν ακόμα επιπλέον ρόλο φροντίζοντας για την απόλυτη τήρηση των μέτρων υγιεινής.
Αυτή η προσπάθεια για να έχει αποτέλεσμα μας θέλει όλους από την ίδια πλευρά. Οι όποιες παραφωνίες μόνον αρνητικές συνέπειες μπορούν να προκαλέσουν. Κι αυτές δεν θα τις υποστούν μόνον οι διαφωνούντες αλλά το σύνολο της κοινωνίας και κυρίως οι πιο ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες.
Γράφοντας ως γιατρός και ως μητέρα δεν έχω παρά να απευθυνθώ σε κάθε μητέρα και σε κάθε γονιό να αναλογιστεί τι σημαίνει για το ίδιο της το παιδί η απειθαρχία στους κανόνες που ορίζει η επιστημονική μας κοινότητα. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θέσει σε κίνδυνο το παιδί του άλλου, τον δάσκαλο, όλους όσους κινούνται σ’ ένα σχολικό περιβάλλον καθώς και τις εκατοντάδες οικογένειες που σχετίζονται με μία σχολική κοινότητα.
Την περίοδο αυτή θα κριθούμε ως γονείς για την υπευθυνότητά μας απέναντι στα ίδια μας τα παιδιά και την κοινωνία. Περιθώρια επιλογής δεν υπάρχουν.
* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και δρ. της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
