Του Γιώργου Μουτούση, Προέδρου Οδοντιατρικού Συλλόγου Πατρών
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η πανδημία που προκάλεσε η εμφάνιση και η παγκόσμια διασπορά του Covid-19 προκάλεσε μια σειρά αλλαγών τόσο στον καθημερινό τρόπο ζωής και συναναστροφής μας όσο και στον τρόπο άσκησης και λειτουργίας όλων σχεδόν των επαγγελμάτων που σχετίζονται με την προσφορά υπηρεσιών.
Η οδοντιατρική επιστήμη από την πρώτη στιγμή, εξαιτίας του πεδίου άσκησης της αλλά και του μηχανολογικού της εξοπλισμού, βρέθηκε στην πρώτη θέση παγκοσμίως των επαγγελμάτων που όφειλαν να προβούν σε μία μεγάλη σειρά αλλαγών προκειμένου να συνεχίσουν να προσφέρουν ασφαλώς τις υπηρεσίες τους τόσο για στους ασθενείς όσο και για τους επαγγελματίες υγείας.
Οι αλλαγές αυτές αφορούν σε 3 επίπεδα και μπορούν να συνοψιστούν στις παρακάτω κατηγορίες.
1. Μηχανολογικός εξοπλισμός
2. Μέτρα ατομικής προστασίας(ΜΑΠ)
3. Διαχείριση ασθενή και τρόπου λειτουργίας ιατρείου
Όσον αφορά την 1η κατηγορία, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οποιοσδήποτε εκσυγχρονισμός του μηχανολογικού εξοπλισμού ενός οδοντιατρείου που μπορεί να μειώσει την ύπαρξη και την διασπορά του ιού αποτελεί πλέον ζητούμενο και αναγκαιότητα. Σχεδόν τα πάντα μπορούν να ενταχθούν εδώ, από καθαρά οδοντιατρικές συσκευές έως συστήματα κλιματισμού και εξαερισμού. Αποτελεί λοιπόν άμεση ανάγκη να συμμετέχουν τα οδοντιατρεία σε όλα τα προγράμματα χρηματοδότησης που σαν στόχο έχουν τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού.
Στην 2η κατηγορία εντάσσονται όλα εκείνα τα μέτρα που παίρνονται από τον οδοντίατρο προκειμένου να είναι ασφαλής για τον ίδιο και κατά επέκταση και για τους ασθενείς του, η παροχή υπηρεσιών του. Αφορούν μια μεγάλη σειρά αναλώσιμων και μη υλικών που εντάσσονται πλέον στην εργασία μας, υλικών που δυστυχώς λόγω της παγκόσμιας ζήτησης ούτε είναι εύκολο να βρεθούν, ούτε φτηνά είναι. Βέβαια οι οδοντίατροι έχουν ζήσει και έχουν αντιμετωπίσει επιτυχώς ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν (AIDS) και είναι πλήρως εκπαιδευμένοι να αντιμετωπίζουν ως πιθανά μολυσματικές όλες τις μορφές θεραπειών τους.
Η 3η κατηγορία αφορά τον τρόπο και το πλαίσιο λειτουργίας των οδοντιατρείων αλλά και την διαχείριση του ασθενή. Έτσι για παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε ότι απαιτούνται πλέον λιγότερα και μεγαλύτερα σε διάρκεια ραντεβού, αυστηρή λήψη ιστορικού του ασθενή, κατανόηση εκ μέρους του ότι δεν είναι πλέον εφικτή η σύντομη και η <<για μια ματιά>> επίσκεψη, και μια σειρά άλλων αλλαγών που μεταβάλλει τον τρόπο άσκησης της οδοντιατρικής που πιθανά είναι εξοικειωμένοι οι ασθενείς μας.
Όλα τα παραπάνω που περιληπτικά αναφέρθηκαν, μπορεί να τα αξιολογήσει κάποιος από δύο οπτικές γωνίες, μία θετική και μία αρνητική.
Ξεκινώντας από την δεύτερη, γίνεται σαφές ότι αυξάνει το κόστος των οδοντιατρικών υπηρεσιών και καθώς αυτό δυστυχώς έχει αφεθεί σχεδόν εξολοκλήρου στην ιδιωτική δαπάνη, θα κάνει την οδοντιατρική περίθαλψη ακόμη πιο δυσπρόσιτη για μερίδα του πληθυσμού. Εάν σε αυτό προσθέσουμε ότι τα οδοντιατρεία, ως επιχειρήσεις, συνήθως αποκλείονται από ευρωπαϊκές (ΕΣΠΑ) και άλλες μορφές χρηματοδότησης, γίνεται κατανοητό το πιθανό αδιέξοδο.
Η θετική οπτική γωνία είναι το γεγονός ότι οι οδοντίατροι ως επαγγελματική ομάδα ήταν ούτως ή άλλως εκπαιδευμένοι και μαθημένοι θα λέγαμε να εργάζονται σε μολυσματικά πεδία οπότε είναι πολύ πιο εξοικειωμένοι αλλά και εξοπλισμένοι ώστε να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις νέες προκλήσεις που έχει φέρει ο Covid-19.
Κλείνοντας αυτήν την σύντομη αναφορά θα ήθελα να εκφράσω την βεβαιότητα μου ότι εμείς , οι Έλληνες οδοντίατροι, ακόμη μια φορά θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε αρίστου επιπέδου υπηρεσίες στους ασθενείς μας μέσα στα όρια που έχει επιβάλλει η πανδημία σε όλους.
