Ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων τιμά την 47η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την αντιδικτατορική πάλη του λαού μας ..
Στο απόηχο της ανάρτησης στην πλατεία υψηλών Αλωνίων – σε ψηφιακή εκτύπωση – έργων τεσσάρων εικαστικών, μέσα από τα οποία αποτυπώνεται το πως η συντριπτική πλειοψηφία των εικαστικών καλλιτεχνών, πήρε θέση τόσο με το έργο, όσο και με τη δράση τους, στην αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, την σκυτάλη το διήμερο 16 και 17 Νοεμβρίου (σήμερα και αύριο) παίρνει η μουσική, τα τραγούδια, οι στίχοι και η μελοποιημένη ποίηση.
Στους δρόμους της Πάτρας θα ακούγονται τραγούδια ταυτισμένα με τον αγώνα του λαού μας και τον αγώνα τους ενάντια στην δικτατορία. Τραγούδια οι δημιουργοί των οποίων άφησαν το δικό τους «αποτύπωμα» στον αγώνα για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Έξω το ΝΑΤΟ» και στην προσπάθεια να παραμείνουν οι μνήμες ζωντανές.
Για δύο ημέρες στην Πάτρα θα ακούγονται τραγούδια που συνέθεσαν οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Λοϊζος, Θάνος Μικρούτσικος, Άκης Πάνου, Ηλίας Ανδριόπουλος, Γιάννης Μαρκόπουλος και Διονύσης Σαββόπουλος
Μέσα από έργα των Γιώργη Φαρσακίδη ( Εδώ Πολυτεχνείο), Γιώργη Βαρλάμου (Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη), Τάσσου Αλεβίζου (Α. Τάσσος), (Το κορίτσι με το δέντρο), και Αλφόνσο Χόροβιτς (Εργοστάσιο), που τοποθετήθηκαν σε ψηφιακές εκτυπώσεις στη πλατεία Υψηλών Αλωνίων επιχειρεί να αναδείξει το ρόλο και τη σχέση των εικαστικών καλλιτεχνών, με την αντιδικτατορική πάλη του λαού μας.
Η τοποθέτηση των συγκεκριμένων έργων στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων, είναι ένα μικρό δείγμα όσων είχε προγραμματίσει ο Πολιτιστικός Οργανισμός για τον εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με θέμα , «Η αντιδικτατορική πάλη του λαού μέσα από τις τέχνες».
Μπορεί οι εξελίξεις λόγω covid – 19 να μην επιτρέπουν την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, αλλά οι μνήμες δεν σβήνουν και αυτό οφείλουμε να το δείχνουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο.
Σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, η συντριπτική πλειοψηφία των εικαστικών – και όχι μόνο – καλλιτεχνών, πήρε θέση τόσο με το έργο, όσο και με τη δράση τους, στην αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, κάνοντας πράξη τους στίχους του Γερμανού ποιητή Μπ. Μπρεχτ, που υπογράμμιζε ότι “στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν’ αποφασίσει”.
Ιδιαίτερα οι εικαστικοί καλλιτέχνες της περιόδου μπαίνουν μπροστά, δημιουργούν αφίσες, στελεχώνουν τα παράνομα τυπογραφεία, φιλοτεχνούν εφημερίδες και πολιτικά έντυπα, δημιουργούν προκηρύξεις και τρικ.
Ένα κομμάτι καλλιτεχνών βρίσκεται στους τόπους εξορίας, αλλά ακόμη κι εκεί δεν σταματούν με τα όποια μέσα διέθεταν να παράγουν έργο, αποτυπώνοντας τις συνθήκες ζωής, τα βασανιστήρια, αλλά και να φτιάχνουν σκηνικά για τις θεατρικές παραστάσεις που οργάνωναν μεταξύ τους, κάρτες για τους συγγενείς τους και για τις όποιες κοινωνικές εκδηλώσεις οργάνωναν στα στρατόπεδα εξορίας και κράτησης. Η πύλη και τα συνθήματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου για “ Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Έξω το ΝΑΤΟ», γίνονται πηγή έμπνευσης
