Του Παναγιώτη Γιαλένιου, εκδότη του «Σύμβουλου Επιχειρήσεων»
Πέταξε ψηλά στους ουρανούς, νικητής όπως έγραψε , αναγγέλλοντας την αποχώρησή του, η αγαπημένη του κόρη Δήμητρα. Από εκεί έλαβα και εγώ το άσχημο μαντάτο. Την ολοκλήρωση της επί γης διαδρομής του αγαπημένου φίλου, με κοινή Βοιωτική καταγωγή, Χρήστου Τσακανίκα. Ενός καθαρού σε όλα του ανθρώπου, ενός αξιοπρεπή στα πιστεύω και στις πράξεις του πολίτη. Ενός αγωνιστή με ιδανικά και προσφορά, ευθύ στην κρίση του και δίκαιου συμπολίτη. Που με τιμούσε με τη φιλία του και ρουφούσα τις φορές, δυστυχώς όχι τόσο τακτικές, που συζητούσαμε για τα επίκαιρα αλλά και για τις αξίες της ζωής. Πολλές φορές και για τoν ίδιο τόπο και τους ανθρώπους του, που και οι δύο περάσαμε, με μια δεκαετία διαφορά,τα εφηβικά μας χρόνια, πριν «ξενιτευτούμε».
Επειδή αξίζει η ιστορία να καταγράψει σταθμούς της δικής του αξιομνημόνευτης διαδρομής, ζητήσαμε τη συνδρομή των αγαπημένων του παιδιών για να την αποθανατίσουμε αλλά και να την διαδώσουμε ως ελάχιστη τιμή σε έναν σημαντικό άνθρωπο:
- Γεννήθηκε σε «κονάκι» Σαρακατσάνων, στη τοποθεσία Αλογοπατησιά Τοπόλιας (σημερινό Κάστρο Βοιωτίας) τον Δεκέμβριο του 1951, τελευταίο παιδί μίας πολυμελούς οικογένειας.
- Ξεκίνησε το δημοτικό σε ένα κονάκι που είχε μετατραπεί σε σχολείο και το ολοκλήρωσε στο Κάστρο Βοιωτίας. Γυμνάσιο πήγε στην Αμφίκλεια (Δαδί) Φθιώτιδας και στην Θήβα.
- Σπούδασε στην Δασολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, με αποκορύφωμα την συμμετοχή του στην κατάληψη της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα χρόνια αυτά γνώρισε την Ελένη Σκαμπαρδώνη, μετέπειτα σύζυγό του, με την οποία απέκτησε τα παιδιά του Δήμητρα (Οικονομολόγο) και Σωτήρη (Ηλεκτρολόγο Μηχανικό και μουσικό).
- Μετά από ενδιάμεσους σταθμούς (Αθήνα, Σέρρες), βρέθηκε με την οικογένειά του στην Πάτρα το 1983, την οποία και έκανε πόλη του έως τον θάνατό του.
- Διορίστηκε στην Δασική Υπηρεσία το 1984, την οποία υπηρέτησε με ζήλο έως τον Δεκέμβρη του 2012, όταν και εξαιτίας του προβλήματος υγείας του συνταξιοδοτήθηκε, έχοντας προηγουμένως καταλάβει διάφορες θέσεις ευθύνης όπως του Δασάρχη Καλαβρύτων, Δασάρχη Πατρών, Διευθυντή Δασών Ν.Αχαΐας, Διευθυντή Δασών Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, Επιθεωρητή Δασών Πελοποννήσου & Δυτικής Στερεάς Ελλάδος.
- Καθ’ όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του είχε συνεχή ενασχόληση με τα κοινά, ως μέλος των συνδικαλιστικών οργάνων του κλάδου των δασολόγων και μέλος των διοικητικών συμβουλίων τους, ενώ παράλληλα συμμετείχε ευρύτερα στην πολιτική ζωή, ως ενεργό μέλος της αριστεράς.
- Από το 2012 έδωσε μάχη για την ζωή του, διατηρώντας μια συνειδητά αισιόδοξη στάση απέναντι στην πορεία της ασθένειάς του, συνεχίζοντας την κοινωνική και οικογενειακή του ζωή. Ο προσωπικός του αγώνας κατά του καρκίνου αποτελεί παράδειγμα και πρόταση στάσης ζωής.
