Του Γιώργου Ηλιόπουλου
Έλλειψη στήριξης σε μια κομβική στιγμή για τον πρωτογενή τομέα καταγράφεται με τη νέα χρονιά για τους αγρότες της περιοχής μας. Η πανδημία έχει σοβαρές επιπτώσεις σε όλα τα αγροτικά προϊόντα και μεγάλοι πληττόμενοι είναι οι νέοι αγρότες, εκείνοι δηλαδή που τόλμησαν τα τελευταία χρόνια να κάνουν επαγγελματική στροφή. Αυτοί που ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα, κάνοντας πράξη τις προτροπές της Πολιτείας και βασίστηκαν στις υποσχέσεις που τους είχαν δοθεί. Στην πορεία όμως διαπίστωσαν ότι δρόμος που τράβηξαν είναι εξαιρετικά μοναχικός, αφού η πανδημία αλλά και γενικότερα η έλλειψη στρατηγικής κατέδειξε τη γύμνια της Πολιτείας σε όλα τα επίπεδα.
Όπως σημειώνει στον «Σ.Ε. » ο Παναγιώτης Ρέκκας, Πρόεδρος Ένωσης Νέων Αγροτών Αχαΐας «στήριξη δεν υπάρχει από την Πολιτεία μέχρι σήμερα. Ούτε αυτή την περίοδο ούτε και το προηγούμενο διάστημα. Θα έλεγα όμως ότι δεν υπήρξε και καμία στήριξη τα τελευταία χρόνια. Δεν υπήρχαν αξιοσημείωτα επενδυτικά εργαλεία για τους νέους αγρότες. Ήταν αφημένοι στην τύχη τους να σηκώσουν μόνοι τους όλο αυτό το βάρος».
Στο ερώτημα εάν μέσω των Περιφερειών υπήρξαν δράσεις που βοήθησαν το νέο αγροτικό κόσμο να ορθοποδήσει, η απάντηση που δίνει ο κ. Ρέκκας είναι αρνητική.
«Από την Περιφέρεια δεν υπήρξε κάποια δράση. Υπήρχαν τα λεγόμενα «σχέδια βελτίωσης» τα οποία αφορούσαν εγκαταστάσεις μηχανημάτων για το σύνολο του αγροτικού πληθυσμού και όχι ειδικά τους νέους αγρότες που χρειάζονταν ουσιαστική στήριξη. Δεν ήταν όμως καίρια τα μέτρα αυτά» παρατηρεί ο κ. Ρέκκας.
Και αυτό είναι το παράπονο όλων των νέων αγροτών στην περιοχή μας, ότι δεν έχει δοθεί ρευστότητα στις επιχειρήσεις τους, λόγω ότι δεν μετρούν πολλά χρόνια στην αγορά, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις.
«Δεν θεωρώ ότι ο νέος έχει τη δύναμη επενδυτικά να φτιάξει μια επιχείρηση που θα σταθεί σε αυτές τις προκλήσεις της εποχής. Και γι’ αυτό χρειάζεται βοήθεια. Ο πρωτογενής τομέας για πολλούς είναι ένας μοχλός ανάπτυξης, όμως δεν έχει πέσει το βάρος σε αυτόν. Ιδιαίτερα με τη συγκυρία της πανδημίας, που χρειαζόμασταν ουσιαστική στήριξη, κάτι τέτοιο δεν το είδαμε.
Δεν υπήρξε κανένας σφαιρικός σχεδιασμός και δεν δόθηκε μια κατεύθυνση για ένα σαφές καλλιεργητικό πλάνο. Αυτό οδήγησε όλους μας στο να παράγουμε προϊόντα που τιμολογιακά υποβαθμίστηκαν και το είδαμε στην πορεία» αναφέρει ο κ. Ρέκκας.
Μάλιστα, ο πρωτογενής τομέας καλείται να παίξει ουσιαστικό ρόλο σε αυτή τη δύσκολη φάση που διέρχεται η Οικονομία λόγω της πανδημίας. Τα ελληνικά προϊόντα προτιμούνται στο εξωτερικό ως αξιόπιστα και ποιοτικά. Ωστόσο μόνο προνομιακή δεν ήταν η αντιμετώπιση που είχαν μέχρι σήμερα.
«Το Πάσχα για παράδειγμα το κρέας ήταν πάμφθηνο και οι τιμές κάτω του κόστους. Τουλάχιστον στην αγορά του από πρώτο χέρι. Πώς να μπορέσει να ανταποκριθεί στο κόστος ένας παραγωγός;» σημειώνει ο κ. Ρέκκας, ο οποίος σημειωτέον διατηρεί κτηνοτροφική μονάδα στη Δυτική Αχαΐα και γνωρίζει εκ του σύνεγγυς τις δυσκολίες.
Όπως σημειώνει επίσης το να επενδύσει κάποιος στον πρωτογενή τομέα συνεπάγεται και σημαντικά κίνητρα από πλευράς Πολιτείας τα οποία μέχρι στιγμής δεν τα έχει παράσχει.
«Για το ξεκίνημα των νέων, απαιτούνται κεφάλαια που πολλοί δεν τα διαθέτουν. Η πανδημία, εκτός από τους νέους αγρότες, έχει πλήξει σημαντικά τον πρωτογενή τομέα στις εξαγωγές» αναφέρει έχοντας ως παράδειγμα τις εξαγωγές που καταγράφηκαν την περασμένη Άνοιξη που ήταν περιορισμένες. Και σε άλλους τομείς ωστόσο καταγράφηκαν σημαντικές απώλειες σε οικονομικό επίπεδο, όπως υποστηρίζει ο κ. Ρέκκας, κυρίως στην πατάτα και το καρπούζι.
«Στην κτηνοτροφία οι ενισχύσεις δεν υπήρξαν και οι παρεμβάσεις ήταν αποτυχημένες. Τα ποσά που δόθηκαν ήταν πιο κάτω και από το κόστος παραγωγής και οι τιμές ήταν ιδιαίτερα χαμηλές. Οι προϋποθέσεις μάλιστα που είχαν τεθεί ήταν τέτοιες, που δεν βοήθησαν αρκετούς κτηνοτρόφους να λάβουν τις ενισχύσεις που ήθελαν. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην μπορέσουν να καλύψουν καν τη ζημιά. Αντίθετα, στην πατάτα ήταν μέτριες οι αποζημιώσεις και σε καλύτερο βαθμό σε σχέση με τον κτηνοτροφικό τομέα» εξηγεί ο κ. Ρέκκας.
Ως προς το κατά πόσο ένας νέος πρέπει να ασχοληθεί με τον αγροτικό και πρωτογενή τομέα γενικότερα, η συμβουλή του ιδίου είναι να το κάνει, εφόσον αγαπάει αυτό με το οποίο θα ασχοληθεί, αφού προηγουμένως έχει περάσει από εκπαίδευση.
«Η εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό για όλα τα στάδια. Αν με ρωτούσαν εάν θα επέλεγα πάλι να ασχοληθώ με τον πρωτογενή τομέα και μου δινόταν και μια ακόμη ευκαιρία επιλογής, και πάλι τον σημερινό μου δρόμο θα ακολουθούσα» αναφέρει ο κ. Ρέκκας.
Οι δυσκολίες βέβαια που έχει αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα δεν είναι και λίγες, καθώς δεν έχει υπαχθεί σε κανένα πρόγραμμα ενίσχυσης. Για κάποιους μάλιστα μια τέτοια επιλογή είναι περίπλοκη, εξαιτίας της γραφειοκρατίας που τη συνοδεύει και είναι ένα πρόβλημα που έχει επισημανθεί από τους υπηρεσιακούς παράγοντες των κατά τόπους Περιφερειών.
Κλείνοντας, εκείνο που οι νέοι αγρότες θέλουν για τη νέα χρονιά είναι να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην παραγωγή. Και αυτό διότι υπάρχει μια αναπροσαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής χωρίς να έχει δοθεί το ξεκάθαρο στίγμα των αλλαγών που θα επιφέρει. Που θα δοθεί δηλαδή το βάρος των ενισχύσεων, τι θα αναλογεί στη χώρα μας και σε ποιο ποσοστό.
«Σε συλλογικό επίπεδο μπορούν να διαμορφωθούν ορισμένες γραμμές για χάραξη καλύτερης πορείας στον πρωτογενή τομέα» παρατηρεί ο κ. Ρέκκας που θεωρεί ότι υπάρχει ελεύθερο πεδίο διαπραγματεύσεων.
