Άρθρο του Παναγιώτη Γιαλένιου, εκδότη του «Σύμβουλου Επιχειρήσεων»
Ο Αύγουστος λέγαμε παλιότερα και κυρίως στη δημοσιογραφική «πιάτσα» ότι είναι ο μήνας που δεν έχει ειδήσεις. Τα τελευταία χρόνια βεβαίως η φράση αυτή έχει χάσει το νόημα της και αιτία είναι οι διαρκείς κρίσεις με τις οποίες έρχεται σε «μετωπική» επαφή η χώρα μας. Άλλες με εγχώρια αμιγώς χαρακτηριστικά (όπως η οικονομική κρίση και τα μνημόνια) και άλλες με διεθνή κοινά δεδομένα, όπως είναι η υγειονομική κρίση και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Και αυτός ο Αύγουστος τα είχε λοιπόν όλα. Οικονομικά προβλήματα στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, εκτόξευση των κρουσμάτων του κορωνοϊού και βέβαια καταστροφικές πυρκαγιές, που είναι οι δεύτερες μεγαλύτερες μετά το οδυνηρό 2007 και στις οποίες φέτος και μέχρι σήμερα έχουν κατακάψει πάνω από 1.200.000 στρέμματα)
Ενόψει επομένως ενός ακόμη έντονου Φθινοπώρου και φυσικά ενός ακόμη δυσκολότερου χειμώνα και με δεδομένες τις προθέσεις που οι κυβερνώντες προτίθενται να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες που έχουν σωρευτεί, αφού αρχικά σημειώσουμε ότι πλέον δεν δικαιούται κανείς να πει ότι αιφνιδιάζεται από τις εξελίξεις και ότι πολλά από όσα βιώνουμε έρχονται από το πουθενά, θα θυμίσουμε ορισμένες επισημάνσεις μας από αυτήν εδώ τη στήλη στις «Απόψεις»:
Αρχές Μαρτίου 2021 επιχειρώντας να ιεραρχήσουμε ορισμένα στοιχεία που μπορούν να συμβάλλουν στο να δούμε τι θα γίνει μετά το Καλοκαίρι μετά το ισχυρό τρίτο κύμα του χειμώνα του 2020, γράφαμε:
-Δεν αποκλείεται να είναι το τρίτο κύμα ούτε το τελευταίο ούτε το ισχυρότερο, παρά τα αντιθέτως τότε επίσημα υποστηριζόμενα,(κάτι που ήδη ξεκίνησε μέσα μάλιστα στον Αύγουστο)
– Ένα και χρόνο μετά ( από την έναρξη της πανδημίας αρχές του 2020) το όπλο της πειθούς της κοινωνίας μέσω της επίσημης καθημερινής ενημέρωσης (δίδυμο Τσιόδρα – Χαρδαλιά) είναι άσφαιρο και για την αφλογιστία του φταίνε σε μεγάλο βαθμό και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του, πέραν της φυσιολογικής κόπωσης. Η έλλειψη φαντασίας και το μπέρδεμα της ενημέρωσης με τις πολιτικές σκοπιμότητες ενίσχυσε τη δυσπιστία του κοινού και αυτό δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη.
– Στην πειθαρχία πριν ένα χρόνο στο πρώτο κύμα της πανδημίας δεν υπήρχαν σοβαρές επιστημονικές διαφοροποιήσεις για τον τρόπο διάδοσης του ιού αλλά και για την αντιμετώπισή του. Επίσης ήταν σε εμβρυακή ακόμη φάση η οργάνωση των τεστ στην κοινωνία, με αποτέλεσμα να μην αμφισβητούνται σε μεγάλο βαθμό πολιτικές και πρακτικές. Σήμερα ένα χρόνο μετά και σοβαρές επιστημονικές αμφισβητήσεις για τον τρόπο διάδοσης του ιού υπάρχουν (όσο και αν επιχειρείται η αποσιώπηση ορισμένων ενοχλητικών επιχειρημάτων).
– Αυτονόητο ένα χρόνο μετά και το «λεφτόδενδρο» έχει περιορίσει την καρποφορία του και «αγορά-ακορντεόν» έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα εκατομμύρια πολιτών. Το δίλημμα να αρρωστήσω από κορωνοϊό ή να οδηγηθώ σε ασιτία είναι υπαρκτό και πλέον αφορά εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών. Είναι καθοριστικό δίλημμα που αντανακλά στην αποδοχή ή μη των περιοριστικών μέτρων.
-Ενισχύεται η εντύπωση ότι η λύση για την εξάλειψη της πανδημίας είναι κοντά και τα θαυματουργά εμβόλια θα οδηγήσουν σύντομα σε ένα ελπιδοφόρο αύριο. Αυτές οι αισιόδοξες εκτιμήσεις όμως δεν τεκμηριώνονται με τα στοιχεία του σήμερα, ακόμη και για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων και λειτουργούν αντίθετα από την πιθανή σκοπιμότητα της διατύπωσής τους, που είναι η ενίσχυση της αντοχής του πληθυσμού στην αποδοχή των περιοριστικών μέτρων.
Η πρώτη φάση της πανδημίας είχε ένα είδος πολιτικού «μορατόριουμ» και παρά τις «λιανοντουφεκιές» σε επίπεδο αντιπαραθέσεων δεν υπήρχαν αφορμές για μαζική ενεργοποίηση της κοινωνίας. Ένα χρόνο μετά βλέπουμε οξύτατες κοινωνικές αντιδράσεις οι οποίες δεν εξηγούνται με μικρόφθαλμες αναλύσεις ότι αποτελούν αντιπολιτευτικές και εξτρεμιστικές διαμαρτυρίες. Ταυτόχρονα μια αντίληψη(που δείχνει να ενισχύεται καθημερινά σε νομοθετικό επίπεδο) ότι η πανδημία και οι περιορισμοί είναι και ευκαιρία εφαρμογής μαζικών μεταρρυθμίσεων χωρίς συναίνεση και πειθώ, οδηγεί σε σημαντικές αντιδράσεις και εκρήξεις, που καθιστούν εκ των πραγμάτων δευτερεύοντα (και κακώς) τον κίνδυνο εξάπλωσης του κορωνοϊού.
-Μάλιστα στις αρχές της περασμένης Άνοιξης θεωρούσαμε ότι τα παραπάνω συμπεράσματα από την διαχείριση της πανδημίας δημιουργούσαν ένα πλαίσιο λογικής που η κατανόηση της μπορεί να συμβάλλει σε μια ορθότερη προσέγγιση της σχέσης περιοριστικών μέτρων και συμπεριφοράς της κοινωνίας σε αυτά. Τονίζαμε επιπλέον ότι είμαστε, όσο και αν αυτό δεν είναι ακόμη κατανοητό, σε μια μακρά περίοδο παγκόσμιων και εθνικών αλλαγών που επιταχύνει, αν δεν δημιουργεί κάποιες ο ίδιος, ο κορωνοϊός. Ο ρεαλισμός σε αυτήν την περίοδο χρειάζεται από όλους αλλά όταν βλέπουμε μπροστά μας όλα τα πραγματικά δεδομένα και όχι μέσα από παραμορφωτικούς φακούς κάθε είδους. Και καταλήγαμε: οι μείζονες πλέον κρίσεις, όπως η παρούσα υγειονομική ,θα είναι μια διαρκής πραγματικότητα για όλους μας και η αναζήτηση λύσεων που φάνταζαν έως τώρα αδύνατες θα πρέπει να γίνει η δύναμη της κοινωνίας και το σύνθημα όσων φιλοδοξούν να την εκπροσωπούν.
Στη συνέχεια και προς τα μέσα Μαΐου όταν ανακοινώθηκε ότι επισήμως καταργούνται οι περισσότεροι περιορισμοί μετακίνησης μας λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού γράφαμε: Καλόηχα στα αυτιά ακούγονται όλα αυτά, βολικά βεβαίως σε όσους αρέσκονται να συμβαδίζουν με θετικές προς το κοινό αίσθημα πρωτοβουλίες, όπως π.χ οι πολιτικοί μας ταγοί. Πηγάζουν όμως ως κινήσεις από βεβαιότητες που έχουν αποδειχθεί στην πράξη και έχουν σχεδιαστεί με βάση πιθανές μεταβλητές, που όσοι τις αποφασίζουν οφείλουν να έχουν υπόψη τους, ιδίως όταν πρόκειται για έναν «εχθρό» ευέλικτο, αόρατο και αχαρτογράφητο;
Επιπλέον αναρωτιόμασταν αν σε κάθε περίπτωση, του καλύτερου ή λιγότερου καλύτερου σεναρίου ως προς την ύπαρξη φέτος «αντισωμάτων» στους κρατικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση των όποιων επιπτώσεων της επιστροφής στην κανονικότητα, δικαιολογούνται βεβαιότητες έτσι όπως αυτές προπαγανδίζονταν τις ημέρες του Μαΐου μαζικά ;
Προς απάντηση χρησιμοποιήσαμε ορισμένα σχετικά ιστορικά αποφθέγματα:
- Tου Άγγλου φιλόσοφου, πολιτικού , επιστήμονα και συγγραφέα Φράνσις Μπέικον που επισήμανε κάποτε: Αν κάποιος ξεκινήσει με βεβαιότητες, θα καταλήξει σε αμφιβολίες, αν όμως αρχικά αρκεστεί στις αμφιβολίες, θα καταλήξει σε βεβαιότητες
- Την πολύ επίκαιρη φράση (που δεν διαπιστώσαμε την πηγή της): Καλύτερα μέσα στις αμφιβολίες του μοναχικού, παρά μέσα στις βεβαιότητες του μαζανθρώπου
- Aλλά και την σκληρή διατύπωση του Άγγλου φιλόσοφου, μαθηματικού και πασίγνωστου ειρηνιστή Μπέρναρντ Άρθουρ Ράσελ ότι «Το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα είναι ότι οι ανόητοι είναι απόλυτα βέβαιοι και οι γνωστικοί είναι γεμάτοι αμφιβολίες».
Κοινός τόπος και στις τρείς παραπάνω φράσεις η βλαπτική αξία των βεβαιοτήτων όταν «εξ αυτών άρξασθε».
Θα μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε ότι η διαπίστωση μας του περασμένου Μαΐου ότι καλλιεργείται τόσο από δηλώσεις υπευθύνων όσο και από την πλειοψηφία των διαύλων μαζικής επικοινωνίας ένα κλίμα επιστροφής στην κανονικότητα μη κανονικό, που έχει συγκεκριμένες συνέπειες δεν θα οδηγήσει σε διέξοδο δυστυχώς επιβεβαιώνεται.
Σημειώναμε τότε:
–Υπάρχει μια άνευ όρων αποδοχή της βέβαιης αποτελεσματικότητας των εμβολίων και καλλιεργείται με πολλούς τρόπους η αντίληψη «πας μη εμβολιασθείς βάρβαρος». Χωρίς να διατυπώνουμε αντι-εμβολιαστικό λόγο και σε πλήρη αντίθεση με ένα μικρό ποσοστό στην κοινωνία, που κινείται με όρους μεταφυσικούς και συνομωσιολογικούς στο λεγόμενο αντι-εμβολιαστικό κίνημα, θα μας επιτραπεί να υποστηρίζουμε ότι η κοινωνία οφείλει να γνωρίζει όλη την αλήθεια περί των εμβολίων. Σε αυτήν περιλαμβάνονται και τα πολλά καλά τους αλλά και μια σειρά από δεδομένα που προκύπτουν από σοβαρές έρευνες επίσημα δημοσιευμένες σε υψηλού κύρους επιστημονικά περιοδικά , που αναφέρονται τόσο στην αποτελεσματικότητα τους όσο και στις μεσο-μακροπρόθεσμες συνέπειές τους, τις σχετιζόμενες και με το λεγόμενο long covid. Ο σωστός και υγειονομικά πολίτης είναι ο πλήρως ενημερωμένος πολίτης. Στο σημείο αυτό θεωρούμε ότι παράγεται πλεόνασμα βεβαιοτήτων και υπάρχει έλλειμμα ουσιαστικής ενημέρωσης, τέτοιο που φοβόμαστε ότι οδηγεί και σε επικίνδυνα διχαστικές καταστάσεις στο κοινωνικό σώμα.
–Καλλιεργείται και από επίσημα χείλη η βεβαιότητα του υγειονομικά ασφαλούς προορισμού και της σημαντικής ανόδου του τουρισμού φέτος στη χώρα μας. Ο τουρισμός είναι απόλυτα ευαίσθητο προϊόν και οι μεταβλητές που τον επηρεάζουν προστίθενται ξαφνικά και απροειδοποίητα, ιδίως στο υγειονομικό πεδίο και κυρίως διαδίδονται αστραπιαία και επηρεάζουν τους ενδιαφερόμενους (πελάτες στην περίπτωσή μας) άμεσα. Η βήμα –βήμα επιστροφή, με λιγότερες βεβαιότητες και περισσότερες αμφιβολίες μπορεί να οδηγήσει και εδώ σε ένα πιο βέβαιο μέλλον.
– Τέλος η βεβαιότητα της αντοχής του Εθνικού Συστήματος Υγείας, θεωρούμε ότι μπορεί να ακούγεται καλά στα αυτιά αλλά δεν συμβαδίζει με όσα ζουν και όσα δηλώνουν όσοι των υπηρετούν από μέσα και όσοι το βιώνουν ως νοσούντες. Η επιστροφή επομένως στην κανονικότητα (συμπεριλαμβανομένου και του όποιου φετινού τουριστικού ρεύματος) οφείλει να λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα στο ΕΣΥ της χώρας.
Στο τέλος του Αυγούστου 2021 και ενόψει ενός δύσκολου Φθινοπώρου θεωρούμε ότι δυστυχώς αυτό που καθορίζει τις κυβερνητικές αποφάσεις- αλλά και τις προτεραιότητες του συνολικότερου πολιτικού μας συστήματος- δεν είναι οι προαναφερόμενοι κίνδυνοι από την βίαιη επιστροφή στην «κανονικότητα» και τις διαβεβαιώσεις για την «άμεση» σωτηρία μέσω εμβολίων αλλά η εύκολη λύση του διαχωρισμού της κοινωνίας σε εμβολιασμένους και μη.
Το δίπολο αυτό κάτω από συνθήκες ουσιαστικού επιστημονικού διαλόγου και γόνιμες πολιτικές πειθούς κατά τη γνώμη δεν θα υπήρχε καν. Τώρα από τη μια οδηγεί σε πρακτικές που θα αναδείξουν ως κυρίαρχο πλέον ζητούμενο τις συνταγματικές και δημοκρατικές ελευθερίες, με ότι αυτό συνεπάγεται και επίσης θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε έναν βαθύ διχασμό την κοινωνία στον πυρήνα της. Πρόσκαιρες νίκες, των μεν ή των δε, δυστυχώς θα οδηγήσουν σε συνολική ήττα την κοινωνία μας. Κάτι νέο για την συντριπτική πλειοψηφία των ζωσών γενεών στη χώρα μας που ευτυχώς δεν γνώρισαν από κοντά τις συνέπειες καταστροφικών διχονοιών. Η σωστή όμως ανάγνωση της ιστορίας και που οδήγησαν παρόμοιοι διχασμοί μπορεί να συμβάλλει θετικά.
Το θέλουμε;
#pgnews
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
