Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η συμμετοχή του κόσμου, που ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων, τη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή στο Νότιο Πάρκο της Πάτρας. Ο χώρος μετατράπηκε σε ένα κόκκινο «ορμητικό ποτάμι», αισιοδοξίας ότι «έτσι και αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη», στέλνοντας αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον.
Ήταν εκεί, εργατοϋπάλληλοι με τις οικογένειές τους από πολλούς χώρους δουλειάς της πόλης και γύρω από αυτή. Λαός της πόλης, κόσμος που είχε συναντηθεί με τους κομμουνιστές στους αγώνες όλο το προηγούμενο διάστημα, στα εργοστάσια, τα σούπερ μάρκετ και μεγάλα εμπορικά καταστήματα, στα νοσοκομεία, τα σχολεία και όχι μόνο.
Ήταν εκεί, στο χώρο του Φεστιβάλ, μαθητές από δεκάδες σχολεία της πόλης μεγαλύτερης και μικρότερης ηλικίας, πολλοί μαζί με τις οικογένειές τους κρατώντας το χέρι της μάνας τους, πατέρα τους.
Ήταν εκεί, φοιτητές απ’ τις σχολές του Πανεπιστημίου μετά από ενάμιση χρόνο που οι σχολές τους ήταν κλειστές αλλά και νέοι εργαζόμενοι από δεκάδες χώρους, όπως και σπουδαστές ΙΕΚ και άλλων σχολών.
Ήταν εκεί, οι παλαιότερες γενιές κομμουνιστών, φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, με το δικό τους αισιόδοξο τόνο, μεταφέροντας τη δική τους πείρα στους νεότερους, από μια ολόκληρη ζωή ενταγμένη στο κόμμα και τα ιδανικά του, χαρούμενοι ταυτόχρονα ότι ο αγώνας τους έχει συνέχεια από τη νέα γενιά κουμουνιστών, δεν σταματά, συνεχίζεται ακόμη πιο ορμητικά.
Ήταν εκεί, κόσμος από πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους που έχει συμμετάσχει και στο παρελθόν σε Φεστιβάλ, ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει για τις θέσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ για τον αθλητισμό, τον πολιτισμό για μια ζωή απέναντι στην υποκουλτούρα και τη σημερινή σαπίλα.
Ήταν εκεί, όλες οι γειτονιές, τα Προσφυγικά, τα Ζαρουχλέικα, η Αγυιά απ’ την μία άκρη της Πάτρας ως την άλλη, αλλά και από άλλες περιοχές της Αχαΐας, όπως το Αίγιο, η Κάτω Αχαγιά και από πολλά χωριά, σε μια μεγάλη λαοθάλασσα. Κόσμος που συναντήθηκε με τους κομμουνιστές σε κάθε τους δράση, στις γειτονιές, την καθημερινή πάλη στην πόλη και τα χωριά για να’ ρθουν καλύτερες μέρες.
Ήταν εκεί, στη μεγαλύτερη πολιτική – πολιτιστική γιορτή του Φεστιβάλ, άνθρωποι κάθε ηλικίας, που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με το ΚΚΕ την ΚΝΕ, θέλησαν να μάθουν, έδειξαν ενδιαφέρον για την πρότασή του για τη σημερινή κοινωνία, το μέλλον και πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν κόντρα στα όσα αντίθετα πρεσβεύουν σήμερα η Ε.Ε., οι αστικές κυβερνήσεις στη χώρα μας και όχι μόνο, τα αστικά κόμματα, οι πλουτοκράτες και οι μηχανισμοί τους.
Ήταν εκεί, όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι ακόμα, στη μεγαλύτερη εκδήλωση που γνώρισε η Πάτρα τα τελευταία χρόνια που στήθηκε με το μεράκι, την αγάπη και τον κόπο των μελών της ΚΝΕ και του Κόμματος, προκειμένου όλα να είναι, όπως και ήταν, στην εντέλεια.
Με τις υψωμένες γροθιές των χιλιάδων παρευρισκόμενων κάθε ηλικίας, στο άκουσμα του ύμνου της ΚΝΕ αμέσως μετά την κεντρική ομιλία, το μήνυμα του Φεστιβάλ «Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό» έφτασε στο αποκορύφωμά του και για τις φετινές εκδηλώσεις στην πόλη.
«Απέναντι στη σύγχρονη οργανωμένη ανέχεια και σήψη, συνεχίζουμε μέχρι τα όνειρα να πάρουν εκδίκηση»!
Με θερμά χειροκροτήματα και συνθήματα από τους χιλιάδες που έδωσαν το «παρών» στις εκδηλώσεις, έγινε δεκτός στο βήμα του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή, ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για την ομιλία, στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση.
«Με τόσα φλάμπουρα, λάμπει ο ουρανός σήμερα εδώ, στο χώρο του Φεστιβάλ στην Πάτρα. Λάμπει από το φλογισμένο φως των πιο όμορφων δανικών που γνώρισε η ανθρωπότητα, από τις πιο δυνατές αξίες κόντρα σε δύσκολους καιρούς.
Το φως του Φεστιβάλ της ΚΝΕ έχει δύναμη να φωτίσει τα σκοτάδια του εκμεταλλευτικού συστήματος. Προφυλάσσεται από ανθεκτικά και γερά υλικά, αυτά της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, της ανιδιοτέλειας, της συνειδητής δράσης για υψηλούς σκοπούς, για να αλλάξουμε τη ζωή μας, για να “ανθρωπέψει ο άνθρωπος”. Στηρίζεται και προβάλλει την καινοτόμα πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που διατηρεί την πυξίδα καθαρή. Δείχνει σταθερά το στόχο, χωρίς να λοξοδρομεί», ανέφερε στο άνοιγμα του ο Θ. Χιώνης, που ειδικά για το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ, τόνισε:
«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς, για τη κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό», είναι σύνθημα – στάση ζωής που ταιριάζει σε κάθε νέο και νέα που έρχεται αντιμέτωπος με την ανασφάλεια, την πανδημία της μορφωτικής υποβάθμισης, την εργασιακή ζούγκλα, την ανεργία, την αδικία, κάθε είδους ρατσισμό».
Αναφέρθηκε στο σύνολο των εξελίξεων, στις αιτίες που «καιγόμαστε» από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι και που κινδυνεύουν ζωές με τις πρώτες βροχές το Φθινόπωρο, την κατάσταση με την πανδημία, τις διεθνείς εξελίξεις, τα νέα μέτρα της κυβέρνησης αναφερόμενος ιδιαίτερα στη σύγχρονη σκλαβιά των νέων εργαζομένων, αλλά και την κατάσταση στην Πάτρα για μια σειρά ζητήματα και αφού κάλεσε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, κλείνοντας επεσήμανε:
«Το ΚΚΕ απορρίπτει τις αντιλήψεις που διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος απ’ το σημερινό καπιταλιστικό βούρκο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης και μας καλούν να επιλέξουμε τη δήθεν πιο ανώδυνη μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, του δήθεν εξανθρωπισμού της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος. Δεν συμμορφωνόμαστε «προς τας υποδείξεις» των αστικών κομμάτων και μηχανισμών. Ξέρουμε ότι η εποχή μας κυοφορεί τις μεγάλες και ριζικές ανατροπές.
Οι σκοποί μας είναι πραγματικά μεγάλοι. Συναντιούνται με τα όνειρα της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή. Συναντιούνται στη πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση, συναντιούνται στην πάλη απέναντι στην σύγχρονα οργανωμένη ανέχεια για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το νέο, το καινοτόμο. Από αυτό το στόχο αντλεί το ΚΚΕ την ζωντάνια, την αντοχή του. Η ιστορία έχει αποδείξει οτι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στο δρόμο της ανατροπής για να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας. Αυτό διδάσκει η ιστορία των λαϊκών αγώνων.
Εμπνεόμαστε από την μεγάλη έφοδο στον ουρανό των Κομμουνάρων του Παρισιού, από το δρόμο που χάραξαν οι μπολσεβίκοι της νικηφόρας Οχτωβριανής Επανάστασης. Από τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας.
Και δεν ξεχνάμε:
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει
Σώπα όπου να΄ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες
Συνεχίζουμε μέχρι τα όνειρα να πάρουν εκδίκηση»!
Κέφι, ζωντάνια και ενθουσιασμός πλημμύρισαν τον χώρο
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στην κεντρική σκηνή με το αφιέρωμα στον αξέχαστο μουσικοσυνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη, με τίτλο «Τη φυλακή, τη σκοτεινή, την κάνω ξαστεριά», στοίχος από το ποίημα «Αλυσίδα», από το συγκρότημα της ΚΝΕ και τους συμμετέχοντες τραγουδιστές και μουσικούς για το συγκεκριμένο αφιέρωμα, Μαριάννα Μεσσαλά (φωνή), Χρήστο Τσαρούχη (κιθάρα) και Κωνσταντίνα Ανδρουτσοπούλου (πιάνο).
Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος στο άκουσμα των τραγουδιών μεταξύ των οποίων ήταν η «Ρωμιοσύνη», η «Μέρα Μαγιού» και άλλα, που δικαίως κέρδισαν το χειροκρότημα όλων, σε μια ακόμη άρτια από κάθε άποψη συναυλία του συγκροτήματος.
Αμέσως μετά την ομιλία, το όνομα και μόνο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ήταν αρκετό για να σκορπίσει ενθουσιασμό στους συμμετέχοντες, που κατέκλισαν το χώρο της κεντρικής σκηνής. Κόσμος διαφορετικών γενιών συναντήθηκε στη μεγάλη συγκλονιστική συναυλία που ακολούθησε, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, να αναφέρεται με θερμά λόγια στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη και του Θάνου Μικρούτσικου, ενώ τραγούδησε παλαιότερες και νεότερες επιτυχίες του. Υπό τους ήχους τραγουδιών που αγαπήθηκαν από γενιές και γενιές στο πέρας του χρόνου, ο ίδιος, ευχαρίστησε την ΚΝΕ και ανανέωσε το ραντεβού για την επόμενη χρονιά.
Στη νεανική σκηνή οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με αφιέρωμα στον Μπέρλοτ Μπρεχτ, από τη νεανική θεατρική ομάδα του Πάμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών και περιχώρων με το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου», που παρακολουθήθηκε με μεγάλο ενδιαφέρον από τους παρευρισκόμενους. Συνέχεια έγινε με το παιδικό τμήμα χιπ-χοπ του Παμμικρασιατικού να δίνει το δικό του τόνο και να παρασέρνει μικρούς και μεγάλους, για να πάρει σειρά ο Μιθριδάτης, με τους «Σεξπυρ» και dj “Freestone”, με το δικό τους διαφορετικό ρεπερτόριο. Παίρνοντας τη σκυτάλη, οι ΓΚΙΝΤΙΚΙ, ταξίδεψαν το κοινό με παραδοσιακές μελωδίες μέχρι αργά το βράδυ, σε μια συναυλία που συναντήθηκαν πολλοί και διάφοροι ήχοι.
Όλα τα στέκια κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ είχαν το δικό τους ιδιαίτερο πρόγραμμα και δράση, με το καθένα να κερδίζει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Στην κεντρική έκθεση με θέμα: «Αντεπίθεση, για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, το Σοσιαλισμό», οι ξεναγήσεις των οργανώσεων της ΚΝΕ ήταν συνεχείς, με το ενδιαφέρον να είναι πολύ μεγάλο. Ακόμη και μετά το πέρας των συναυλιών στην κεντρική σκηνή κόσμος ξεναγήθηκε στο χώρο της, άκουσε με έναν διαφορετικό τρόπο, μέσα από την ξενάγηση και τα ταμπλό, την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Στο μαθητικό hot-spot το ενδιαφέρον κέρδισε η επίδειξη της πολεμικής τέχνης Γκράβ Μαγκά, από τη σχολή “Balagan”, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στο χώρο του Φεστιβάλ, ενώ πραγματοποιήθηκαν ξεναγήσεις στο χώρο της έκθεσης για το σχολείο των σημερινών αναγκών.
Τη δική του πλούσια δραστηριότητα είχε το «Κόκκινο Αερόστατο». Πραγματοποιήθηκε ένα ξεχωριστό «μάθημα δημοσιογραφίας» με ξεναγήσεις των φίλων του «Κόκκινου αερόστατου» σε όλους τους χώρους του Φεστιβάλ. Στο τέλος, οι συμμετέχοντες έφτιαξαν ζωγραφιές και έγραψαν γράμμα στήριξης στους πυρόπληκτους όλης της χώρας, εκφράζοντας με το δικό τους τρόπο την αλληλεγγύη τους στις χτυπημένες από τις πυρκαγιές οικογένειες.
Στον παιδότοπο, οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ, από νωρίς είχαν την ευκαιρία να φτιάξουν διάφορες χειροτεχνίες, μεταξύ των οποίων μουσικά όργανα από χαρτί. Το ενδιαφέρον ήταν αμείωτο όλη την ώρα της παρουσίας τους στο χώρο, που γέμισε, χαμόγελα, σπιρτάδα, όμορφες χαρούμενες παιδικές φατσούλες. Ήταν το σημείο «συνάντησης» για δεκάδες μικρούς φίλους του Φεστιβάλ, που ανανέωσαν το ραντεβού τους για του χρόνου.
Και χθες λειτούργησε η έκθεση της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ αφιέρωμα στη δράση του ΔΣ και ξεναγήσεις σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες και το συγκινητικό το «αντάμωμα» διαφορετικών γενιών και ηλικιών στον ίδιο χώρο.
Νωρίτερα από το ξεκίνημα των δράσεων του Φεστιβάλ, από τα μικρόφωνα στην κεντρική σκηνή ακουγόταν το κάλεσμα της επιτροπής αγώνα ενάντια στην ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, όπου μεταξύ άλλων τονιζόταν: «Οργανώνουμε τον αγώνα ενάντια στη συνεδρίαση της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ και την εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς του ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε.. Να ακυρωθεί η ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις. Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»!
Το ταξίδι του 47ου Φεστιβάλ, για φέτος, ολοκληρώθηκε στη Δυτική Ελλάδα, με το αποκορύφωμα των εκδηλώσεων της Πάτρας. Ραντεβού του χρόνου, με την δέσμευση για ακόμη πιο άρτιες από κάθε άποψη εκδηλώσεις στο 48ο Φεστιβάλ, μεγαλύτερη θέληση, πίστη και ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή!
