Άρθρο του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και πρώην Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα στο αφιέρωμα του «Συμβούλου Επιχειρήσεων» με αφορμή το 24ο Forum Ανάπτυξης που διοργανώνει η εφημερίδα και έχει κεντρική θεματική ενότητα «Χτίζοντας το Αύριο».
Σε λίγους μήνες ο κόσμος μας εισέρχεται στον τρίτο χρόνο μιας πρωτοφανούς για τις δικές μας γενιές πανδημίας, η αβεβαιότητα παραμένει ενώ η χώρα μας βρίσκεται στις πρώτες θέσεις στους θλιβερούς καταλόγους διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης.
Πώς χτίζουμε το αύριο, λοιπόν, σε μια τέτοια εποχή; Μας επιτρέπεται ο εφησυχασμός που πηγάζει από «σίγουρες» λύσεις του παρελθόντος; Μήπως πρέπει να επαγρυπνούμε σε πείσμα ξεπερασμένων νεοφιλελεύθερων θεωριών;
Οι αριθμοί της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας δημιουργούν σε πολλούς ένα κύμα ευφορίας που όμως παραβλέπει δεδομένα, αβεβαιότητες και κινδύνους που είναι υπαρκτοί και σοβαροί. Ευφορία που ως τώρα δε φαίνεται να έχουν κλονίσει ούτε η πρόσφατη επί τα χείρω αναθεώρηση του ΑΕΠ του 2020 (ύφεση 9% αντί για 8,2%) ούτε οι αρνητικές δυναμικές που αναπτύσσονται διεθνώς (πληθωριστικές πιέσεις, αναταραχή στην αγορά ενέργειας, διαταραχές στην εφοδιαστική αλυσίδα, γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί κ.ά.). Από την άλλη μεριά την ταχύτερη του αναμενόμενου οικονομική ανάκαμψη του 2ου τριμήνου τροφοδότησαν έκτακτοι παράγοντες όπως η υλοποίηση αναβεβλημένων -λόγω lock down και περιορισμών στη φυσική μετακίνηση δαπανών. Αυτοί οι παράγοντες δύσκολα θα μπορέσουν να διατηρηθούν τους επόμενους μήνες. Αξίζει, μάλιστα να σημειωθεί ότι σε σύγκριση με το 1ο τρίμηνο του 2021, η κατανάλωση των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 0,4% το 2ο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Αν συνυπολογίσουμε την ακρίβεια και το γεγονός ότι όπως εκτιμούν διεθνείς οργανισμοί οι πληθωριστικές πιέσεις θα διατηρηθούν αλλά και την κάκιστη πορεία της πανδημίας στη χώρα μας τότε καταλαβαίνουμε ότι η υπεραισιοδοξία όχι μόνο δεν δικαιολογείται αλλά είναι άκρως επικίνδυνη.
Ο σημαντικότερος παράγοντας ανησυχίας είναι ότι η αναπτυξιακή και οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, που επαναλαμβάνει αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος (σαν να μην έχουμε διδαχτεί τίποτα από τη χρεωκοπία της χώρας) διευρύνουν τις ανισότητες αφήνοντας πίσω την πλειοψηφία της κοινωνίας. Η μη σύνδεση των μισθών με την εξέλιξη του πληθωρισμού (και την κερδοφορία συνολικότερα) αναμένεται να πλήξει πρωτίστως τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, εξανεμίζοντας την πολύ μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού που αποφασίστηκε για το 2022. Τα στοιχεία για τις επιχειρήσεις και την οικονομία φαίνεται να επιβεβαιώνουν έναν αυξανόμενο δυισμό της εγχώριας επιχειρηματικής βάσης και τις εντεινόμενες αντιθέσεις, λόγω πανδημίας, μεταξύ: α) μεγάλων και μικρών/ατομικών επιχειρήσεων, β) μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων που ανήκουν σε αναπτυσσόμενους κλάδους (ενέργεια, ψηφιακή οικονομία, υποδομές, υγεία) και σε πιο παραδοσιακούς κλάδους (εμπόριο, εστίαση, τουρισμός, πολιτισμός). Η κυβέρνηση στρέφει τους αναπτυξιακούς πόρους και τις ελαφρύνσεις κυρίως σε λίγους και μεγάλους οικονομικούς παίκτες θεωρώντας ιδεοληπτικά την πλειοψηφία των ΜμΕ βαρίδι για την οικονομία.
Τελικά μπορούμε να πετύχουμε σταθερή ανάκαμψη για το αύριο ποντάροντας μόνο σε πρόσκαιρες λύσεις και κατευθυνόμενες πολιτικές που αφορούν στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις;
Η απάντηση είναι όχι. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο που έπρεπε ήδη να είχαμε καταλάβει πως ούτε η πανδημία θα τελειώσει από μόνη της, ούτε ο πληθωρισμός και η ακρίβεια θα σταματήσουν να υπάρχουν επειδή απλά αυτό ευχόμαστε. Η διεύρυνση των ανισοτήτων εκτός από διαβρωτικό στοιχείο της κοινωνικής συνοχής δεν έχει οικονομική λογική δεν φέρνει βιώσιμη και διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Το στοίχημα μας είναι να μη χτίσουμε το αύριο επάνω σε ερείπια. Να μην δούμε ξανά ερειπωμένες βιομηχανικές μονάδες, σωρό ενοικιαστηρίων σε εμπορικούς δρόμους και άνεργους νέους που αναζητούν τρόπους να φύγουν από την πατρίδα τους. Για αυτό θα έπρεπε ήδη να επιδιώκουμε, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης με την παράλληλη επέκταση του Ταμείου Ανάκαμψης. Σε ότι αφορά το εθνικό επίπεδο, η στήριξη όσων πλήττονται από την πανδημία θα πρέπει να γίνει αυτονόητα κανόνας και η αλλαγή οικονομικού και παραγωγικού παραδείγματος είναι επιτακτική ανάγκη. Να μην επαναλάβουμε τις πολιτικές του παρελθόντος που μας έφεραν σε αλλεπάλληλες κρίσεις.
#pgnews
#ΔΥΤΙΚΗΕΛΛΑΔΑ
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
