Άρθρο της Χριστίνας Αλεξοπούλου, Βουλευτής Αχαΐας της ΝΔ, στο αφιέρωμα του «Συμβούλου Επιχειρήσεων» με αφορμή το 24ο Forum Ανάπτυξης που διοργανώνει η εφημερίδα και έχει κεντρική θεματική ενότητα «Χτίζοντας το Αύριο».
Ένα μεγάλο στοίχημα για την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί η επιλογή της κατεύθυνσης που εθνικά πρέπει να ακολουθήσουμε για να παράξουμε προστιθέμενη αξία για το αύριο και των πυλώνων στους οποίους θα πρέπει να στηριχτούμε με στόχο τη σταδιακή αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το μοντέλο αυτό είχε επικεντρωθεί σε μη παραγωγικούς και εσωστρεφείς τομείς, όπως η εστίαση και το λιανεμπόριο και σε μικρές ή/και ατομικές επιχειρήσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την απαξία της εκπαίδευσης και της εξειδίκευσης του ανθρώπινου δυναμικού. Η μετάβαση σε μία επιχειρηματικότητα εντάσεως γνώσης, με άξονα την καινοτομία σε προϊόντα, διαδικασίες και υπηρεσίες, με την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της Ελλάδας, τόσο στον τομέα της έρευνας όσο και της παραγωγής είναι μία αποτελεσματική οδός για το αύριο.
Μέσα από το braindrain, σχεδόν μισό εκατομμύριο πολίτες, οι περισσότεροι υψηλής εξειδίκευσης εγκατέλειψαν την Ελλάδα τη δεκαετία 2008-2017 και αυτό σίγουρα αποτελεί μία από τις παραμέτρους που δυσκολεύουν την μετάβαση αυτή. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες εξίσου ανασταλτικές. Δεν μπορούμε για παράδειγμα, να αγνοήσουμε το γεγονός ότι αν και το 2019 το 42,5% των Ελλήνων ηλικίας 25-34 ήταν απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η εκπαίδευσή τους αφορούσε τομείς ήσσονος ενδιαφέροντος για την αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα να έχουμε το υψηλότερο ποσοστό αποφοίτων που εργάζονται σε θέσεις εργασίας που δεν χρειάζονται πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ε.Ε. Από την άλλη έρευνες δείχνουν ότι πάνω από το ένα τρίτο των επιχειρήσεων δυσκολεύονται να καλύψουν κενές θέσεις εργασίας, ενώ οι μισές δηλώνουν ότι το προσωπικό τους δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες για τη θέση εργασίας τους, χωρίς ωστόσο οι ίδιες οι επιχειρήσεις να επενδύουν στην κατάρτιση των εργαζομένων τους.
Αντίστοιχα στον τομέα της παραγωγής έρευνας, συναντάμε μία ανάλογη εσωστρέφεια. Ενώ βρισκόμαστε σταθερά στην πρώτη δεκάδα της Ε.Ε στα μεγάλα ερευνητικά προγράμματα, που αφορούν πανεπιστήμια και ερευνητικούς οργανισμούς και 7 Ελληνικοί φορείς βρίσκονται ανάμεσα στους πρώτους 100 πιο δραστήριους και δικτυωμένους, ελάχιστοι ξένοι ερευνητές έρχονται να εργαστούν στην Ελλάδα, ενώ το αντίστροφο ρεύμα είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Η σύνδεση των επιχειρήσεων με τους ερευνητικούς φορείς αλλά και η ανάπτυξη της έρευνας μέσα στην ίδια την επιχείρηση παρεμποδίζεται από το χαρακτήρα της Ελληνικής επιχειρηματικότητας, αλλά και από το μέγεθος αυτό καθ’ αυτό της επιχείρησης.
Η περίπτωση της Δυτικής Ελλάδας είναι χαρακτηριστική. Η περιοχή συγκεντρώνει ένα σημαντικό αριθμό ερευνητικών και εκπαιδευτικών υποδομών, με αποτέλεσμα την παραγωγή αξιόλογης ερευνητικής δραστηριότητας. Παράλληλα διαθέτει ένα μικρό οικοσύστημα καινοτομίας, από νεοφυείς και καινοτόμες επιχειρήσεις, που με την ανάπτυξή του μέσα από το νέο ΕΣΠΑ, μπορεί να δημιουργήσει ένα σημαντικό αποτύπωμα στην οικονομία με παραγωγή νέων και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας.
Για παράδειγμα, η εταιρεία Think Silicon από το επιστημονικό πάρκο των Πατρών, η οποία σχεδιάζει επεξεργαστές γραφικών χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης για φορητές συσκευές, πουλήθηκε το 2020 στον αμερικανικό κολοσσό Applied Materials. Ενώ το Πανεπιστήμιο Πατρών εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα Βιομηχανικών Διδακτορικών μέσα από το UPatras IQ υποστηρίζει τετραετή διδακτορικά βιομηχανικού προσανατολισμού, τα οποία θα χρηματοδοτούνται από το πανεπιστήμιο και μια συνεργαζόμενη επιχείρηση. Η επιχείρηση θα είναι και ο τελικός αποδέκτης της εφαρμοσμένης επιστημονικής λύσης που θα είναι το αντικείμενο του συγκεκριμένου διδακτορικού, ενώ τα πνευματικά δικαιώματα θα παραμένουν στον υποψήφιο διδάκτορα, συνδέοντας ουσιαστικά την έρευνα με την επιχειρηματικότητα και την αγορά εργασίας.
Μέχρι στιγμής τα μεμονωμένα, αλλά χαρακτηριστικά πετυχημένα παραδείγματα, μας δείχνουν το δρόμο και η επένδυση στην εκπαίδευση και εξειδίκευση είναι το κλειδί για την παραγωγή προστιθέμενης αξίας για το αύριο. Η πρώτη ύλη υπάρχει και με βάση αυτήν έχουμε σχεδιάσει και προχωράμε στην εφαρμογή πολιτικών που θα συντονίσουν όλες τις δυνάμεις του τόπου, τωρινούς και μελλοντικούς εργαζομένους και επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, ερευνητικούς οργανισμούς, φορείς κατάρτισης και το Ελληνικό δημόσιο στην κατεύθυνση της καινοτομίας, με επίκεντρο το ανθρώπινο δυναμικό.
#pgnews
#ΔΥΤΙΚΗΕΛΛΑΔΑ
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
