Άρθρο του Παναγιώτη Γιαλένιου, εκδότη του «Σύμβουλου Επιχειρήσεων»
Η δημιουργία ως έννοια είναι ευρύχωρη. Προσκαλεί όλους μας να βγάλουμε από μέσα μας ότι καλό έχουμε από γνώση και εμπειρία,χάρισμα και ταλέντο. Δεν περιορίζεται ή δεν πρέπει να περιορίζεται ως αναγνώριση σε ορισμένα πεδία, τα προβεβλημένα. Δημιουργός μπορεί να είναι ο καθένας, που από όποιο «μετερίζι» έχει επιλέξει να υπηρετεί έχει στο «δισάκι» του το δικό του έργο.
Από τη λάμπα πετρελαίου στη λάμπα Led
Με ιδιαίτερη χαρά το σημείωμα σήμερα αφιερώνεται σε έναν δημιουργό που στο πολύπλευρο έργο του πρόσθεσε και μια νέα πτυχή, τη συγγραφική, προσφέροντας στην κοινωνία αυτές τις ημέρες το πρώτο του βιβλίο.
Τίτλος του: “Από τη λάμπα πετρελαίου στη λάμπα Led” από τις δικές μας Εκδόσεις «Σύμβουλος».
Έχει αρχικά ενδιαφέρον να δούμε πώς ο ίδιος ο συγγραφέας συστήνεται στους αναγνώστες του:
“Στον αναγνώστη που έχει συνηθίσει να διαβάζει το βιογραφικό του συγγραφέα πριν διαβάσει το βιβλίο του, θέλω να πω ότι το ανά χείρας βιβλίο μου είναι ουσιαστικά αυτοβιογραφία μου, χωρίς μυθοπλασίες ή ωραιοποιήσεις. Έτσι με την ολοκλήρωση του διαβάσματός του θα έχει το πλήρες βιογραφικό μου και ελπίζω να έχει αποκτήσει και την εικόνα της χώρας και των αλλαγών που έχουν συντελεστεί τα τελευταία 60 χρόνια.
Αντίστοιχα στον αναγνώστη που πρώτα διαβάζει ένα βιβλίο και μετά βλέπει το βιογραφικό του συγγραφέα δεν έχουμε να πούμε κάτι αφού πλέον έχει γνωρίσει το συγγραφέα πολύ καλυτέρα από ότι θα έβλεπε και διάβαζε σε ένα σύντομο βιογραφικό.”
Τον και συγγραφέα πλέον Θανάση Κατή τον γνωρίζω εδώ και πολλές δεκαετίες αρχικά μέσα από το εργασιακό του περιβάλλον, ως επικεφαλής της περιφερειακής δομής του τότε ΕΟΜΜΕΧ. Είχαμε και οι δύο αναφορά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και για αυτό ήταν τακτικές οι συνευρέσεις μας και στην πορεία οι δημιουργικές συνεργασίες μας στο χώρο της χρήσιμης επιχειρηματικής ενημέρωσης, που κρατά μέχρι και σήμερα μέσα από τις στήλες του «Σ.Ε».
Έχοντας όμως την τύχη να διαβάσω ολόκληρο το χειρόγραφο του (τότε) υπό έκδοση βιβλίου του αρχές του καλοκαιριού, ομολογώ ότι εκτός από την συγκίνηση που μου προκάλεσε, ανακάλυψα και πολλές ακόμη πλευρές του, που ειλικρινά με εντυπωσίασαν.
–Αρχικά για έναν άνθρωπο με σεβασμό στις ρίζες του και πρώτα από όλα στους γονείς του και στον γενέθλιο τόπο. Αυτονόητα πράγματα θα πει κάποιος, αλλά η ζωή αποδεικνύει ότι στην πράξη δεν είναι ακριβώς έτσι.
–Η διάρθρωση των περιεχομένων του βιβλίου δείχνει επιπλέον και μια ιδιαίτερη φροντίδα του συγγραφέα να αποδώσει τα δικά του βιώματα (που εντάσσει το βιβλίο στα αυτοβιογραφικά) με τρόπο τέτοιο που αφενός προσφέρει μια ξεχωριστή νοσταλγία για έναν τρόπο ζωής στον δικό του τόπο αλλά με μικρές διαφορές συνολικά στην περιφέρεια της χώρας μας τα τελευταία εξήντα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα και τις αποδείξεις για τις τεράστιες αλλαγές που έχουν υπάρξει στη χώρα μας σε λίγες σχετικά δεκαετίες. Αλλαγές σε ένα τρόπο ζωής που πριν τη δεκαετία του ’50 και για αιώνες ήταν περίπου ίδιος και επαναλαμβανόταν από γενιά σε γενιά.
Μια επιλεκτική και λόγω χώρου εδώ αναφορά σε τίτλους από τα περιεχόμενα του βιβλίου επιβεβαιώνουν την παραπάνω αναφορά μας:
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Ο πατέρας – βοσκός, Η οικοδομική ξυλεία από το κοντινό δάσος, Η προμήθεια καυσόξυλων, Ο πατέρας – αγρότης, η σπορά, Το ξεχειμαδιό, οι σπορές στην παραλία και το μάζεμα της ελιάς, Ο πατέρας στο λιοτρίβι, Το ξεγέννημα του κοπαδιού, Το σκάψιμο της σταφίδας, Οι καλλιέργειες στην Γλύφα, Ο θέρος και το αλώνισμα, Το μάζεμα του καλαμποκιού, Ο θέρος και το μάζεμα των ζωοτροφών και των οσπρίων, Το μάζεμα των μύγδαλων και καρυδιών,
Η ΜΑΝΑ
Η μάνα με τον πατέρα στο χωράφι και στις αγροτικές δουλειές, Ο αργαλειός, Τα πλεχτά ρούχα της οικογένειας, Τα ζυμαρικά, Χυλοπίτες (τα τουτουμάκια),Ο κήπος, Η εξασφάλιση των αυγών και του κρέατος της οικογένειας, Η σφαγή του γουρουνιού.
–Ιδιαίτερη σημασία έχει η περιγραφή που κάνει ο συγγραφέας, με αναφορά στον τόπο του, για την «Τελευταία αυτάρκη γενιά στην Ελλάδα». Μια αναφορά και θέση του, που θα μου επιτρέψει να σχολιάσω ότι σήμερα παρά ποτέ αποκτά ξεχωριστή σημασία όχι με την έννοια της πιθανά ιστορικής άγνοιας των νεότερων γενεών αλλά με την ανάγκη του προβληματισμού όλων μας για την δημιουργία συνθηκών μιας νέας «αυτάρκειας» στη χώρα μας.
–Νοσταλγία στους συνομήλικους του συγγραφέα αλλά και περιέργεια να γνωρίσουν σε τι αναφέρεται προκαλεί το κεφάλαιο που έχει αφιερώσει στα Παιχνίδια των παιδιών στο χωριό: Οι μπίλιες, Τα σκλαβάκια, Το κρυφτό, Το τόπι – το ποδόσφαιρο, Το κυνήγι με τη σφεντόνα, Το στεφάνι, Η μακριά γαϊδούρα, Οι “σιομάδες” των μεγάλων τις αποκριές.
–Αλλά και το κεφάλαιο που αναφέρεται στο κορυφαίο Πανηγύρι του τόπου του αυτό του Αι Λιά. Χαρακτηριστικοί εδώ οι τίτλοι που περιγράφουν ήθη και έθιμα αντίστοιχα των οποίων υπήρχαν με τις ιδιαιτερότητές του στα χωριά όλης της χώρας και ευτυχώς κάποια καλά κρατούν ακέραια ακόμη σε κάποιες περιοχές, κυρίως λόγω της φροντίδας ορισμένων «εραστών» της παράδοσής μας: Οι προετοιμασίες, Η κομπανία και η μουσική με τις κόρνες, Η μετάβαση στον Αι Λιά. 109, Το γλέντι το βράδυ,Ο μάγος και χαρτορίχτης, Το δεκάρικο του κ. Χαράλαμπου, Ο Λαήνας.
–Στο βιβλίο ζωντανεύει η εξέλιξη στην τοπική κοινωνία και η «Επαφή με τον Πολιτισμό» όπως την βίωσε ο συγγραφέας, το σχολείο της εποχής του και το πώς βίωσε την ανάγκη για συνέχιση της μόρφωσης μέσω και των καθημερινών πολύωρων ταξιδιών για το Γυμνάσιο της εποχής
–Δίνει το δικό του στίγμα για το πώς βίωσαν τη Δικτατορία των συνταγματαρχών και τη μεταπολίτευση στο χωριό αλλά και μετέπειτα στην Πάτρα, όπου μετακόμισε για να βρει δουλειά
–Σημαντικό μέρος του βιβλίου αφιερώνεται από το συγγραφέα στον επαγγελματικό του βίο που ξεκίνησε στις σταφίδες και στη συνέχεια ως ναυτικός επισκεπτόμενος και γνωρίζοντας πολλές μεσογειακές κυρίως χώρες και έχοντας και την εμπειρία του «παρ’ ολίγον ναυαγού».
Από αυτή τη πρώτη εργασιακή του εμπειρία είναι ενδεικτικοί και ορισμένοι τίτλοι του βιβλίου:
Το τίναγμα των φίλτρων, Η απόλυση των “αντιφρονούντων”, Η προκαταβολή των δεδουλευμένων, Ο εργατοπατερισμός.
–Ξεχωριστό πλέον κεφάλαιο ο ρόλος που καθόρισε τελικά την επαγγελματική πορεία του συγγραφέα (που τον συνεχίζει μέχρι και σήμερα) και όπου βίωσε τις τεράστιες αλλαγές που κυρίως προκάλεσε η τεχνολογική έκρηξη και διαμόρφωσαν , όπως σημειώνει «τους δύο κόσμους της γενιάς του». Ενδεικτικοί ορισμένοι τίτλοι κεφαλαίων εδώ : Οι πατέντες και οι «πατέντες», Το Excel και οι βάσεις δεδομένων, Ο υπολογιστής στο σπίτι, Η επιτροπή καινοτομιών, Η συνάντηση με το νέο διευθύνοντα σύμβουλο, Η διαχείριση των κοινοτικών προγραμμάτων.
–Έχουν ιδιαίτερη σημασία τα δύο κεφάλαια με τα οποία κλείνει το 226 σελίδων βιβλίο του ο συγγραφέας. Αναφέρονται στην επίδραση της κινητής τηλεφωνίας και του ίντερνετ στη ζωή του αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Χαρακτηριστικά εδώ δυο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
“Στην αρχή της δεκαετίας του 1960 και στο ορεινό χωριό, στο προαύλιο της εκκλησίας, μια Κυριακή πρωί, όπως έχω αναφερθεί και σε προηγούμενο κεφάλαιο, είδα τον τεχνικό που έφερνε για πρώτη φορά το τηλέφωνο στο χωριό. Είδα λοιπόν ένα άνθρωπο με περίεργα μηχανήματα μέχρι και στα αυτιά του “να μιλάει μόνος του” προσπαθώντας να επικοινωνήσει με τους συναδέλφους του στη βάση του ΟΤΕ προφανώς. Εμείς στο χωριό ανακαλύπταμε αυτό το καλούδι τώρα αλλά αυτό ήταν κοινός τόπος στις πόλεις και σε άλλες ευνοημένες περιοχές της χώρας από δεκάδες χρόνια πριν. Οι σημερινές επαναλήψεις ελληνικών κινηματογραφικών έργων πιστοποιεί την τότε απόσταση με τον καλύτερο τρόπο.
Τότε η χώρα περιλάμβανε δύο χώρες σε μια. Η μία η αναπτυγμένη και η άλλη που ζούσε ένα αιώνα πίσω(… ) Απέναντι σ’ αυτή την υστέρηση φτάσαμε στην αρχή της δεκαετίας του 1990, το 1993, όπου η χώρα πέρασε σε μια άλλη συναρπαστική εποχή, την εποχή της κινητής τηλεφωνίας και πολύ αργότερα στην εποχή των έξυπνων κινητών που πλέον έφερε όλο τον κόσμο στην παλάμη του ενός χεριού μας(…) Σε αυτή όμως τη φάση υπάρχει μια τεράστια διαφορά σε σχέση με τη δεκαετία του 1960. Η τεχνολογία και οι εξυπηρετήσεις της διαχέονται σχεδόν ισόρροπα και την ίδια στιγμή σε όλη τη χώρα και αυτό το θεωρώ σημαντική αλλαγή σε σχέση με την αργή διαδικασία αξιοποίησης των νέων κατακτήσεων από τις προηγούμενες γενιές.”
“Κλείνοντας αυτή την περιπλάνηση στο περίπου 60 τελευταία χρόνια και για να δικαιώσω τον τίτλο του βιβλίου μου θα σας περιγράψω τις καλοκαιρινές μου διακοπές με τη χρήση όλων των νέων τεχνολογικών μέσων που από την εμφάνισή τους εγώ είχα υιοθετήσει.
Την τελευταία Παρασκευή του Ιουνίου και ενώ έχω κάνει δεκάδες μπάνια όλα τα προηγούμενα τριήμερα ή και τετραήμερα που πήγαινα στο χωριό, μαζεύω τα πράγματά μου, εξασφαλίζω ποιος θα ποτίζει τα λουλούδια, κάνω εκτροπή στα δύο σταθερά τηλέφωνα και με τον φορητό υπολογιστή μου φεύγω για διακοπές στο χωριό και με στόχο να επιστρέφω, ει δυνατόν, στην αρχή του Σεπτέμβρη. Οι συνεργαζόμενοι μαζί μου συνεχίζουν να μου τηλεφωνούν είτε στα σταθερά τηλέφωνα ή στο κινητό(…)
Η μικρή αυτή περιγραφή έχει γίνει για να κλείσω φέρνοντάς σας την εικόνα μου στην αρχή της δεκαετίας του 1960 που προσπαθούσα να διαβάσω τα μαθήματά μου με τη λάμπα πετρελαίου, δίπλα στο τζάκι και τουρτουρίζοντας από το κρύο, σε αντιδιαστολή με την εικόνα του ανθρώπου που διάγει το τέλος της 6ης δεκαετίας της ζωής του και που όμως είχε προνοήσει να υιοθετήσει από την αρχή το νέο που ερχόταν και που σήμερα είναι σύμμαχός του στην καλή ποιότητα ζωής και τις ανέσεις που η τεχνολογία απλόχερα πλέον προσφέρει.
Αφήνω στον αναγνώστη να φανταστεί το άλλο σενάριο της άρνησης υιοθέτησης των νέων τεχνολογιών και στην εμμονή μας στο “αυτό ξέρω, αυτό κάνω”.
Νομίζω ότι η παραπάνω αναφορές δείχνουν το ξεχωριστό στίγμα του συγγραφικού δημιουργήματος του Θανάση Κατή. Που ως έμπνευση σημειώνει ότι «περνώντας μπροστά από μια ανοιχτή τηλεόραση είδα, στο κανάλι της ΕΤ3, τις γυναίκες ενός χωριού, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, να ετοιμάζουν το στημόνι του αργαλειού τους» και ότι «η εικόνα αυτή με μετέφερε 60 σχεδόν χρόνια πίσω και σε λίγο είχε περάσει από μπροστά μου όλη η δύσκολη περίοδος της ζωής μου στο χωριό» που τον οδήγησε στο να συγγράψει το βιβλίο του.
Όμως θα προσθέσω ότι τελικά το βιβλίο του δεν είναι μόνο μια περιγραφή ενός παρωχημένου τρόπου ζωής και μόνο. Είναι ένας κρίκος με σημαντική εκπαιδευτική αξία όχι μόνο για τα παιδιά μας (άλλη μια αιτία συγγραφής του βιβλίου ήταν και η ανάγκη του συγγραφέα να γνωρίσουν και δικά του παιδιά όσα περιγράφει) αλλά και σε όσους καθορίζουν τη μοίρα μας. Που οφείλουν να κοιτούν τις αξίες του χθες για να μας οδηγούν σε ένα στέρεο αύριο. Για το οποίο βέβαια ο ίδιος ο συγγραφέας με τον επίλογό του δεν είναι απαισιόδοξος και αυτό οφείλουμε να το κρατήσουμε.
Το βιβλίο τις επόμενες ημέρες θα βρίσκεται και σε αρκετά βιβλιοπωλεία της Πάτρας, ενώ προσωπικά με ενθουσιάζει η ιδέα να οργανώσουμε με το συγγραφέα τις πρώτες ημέρες του νέου χρόνου και κορωνοϊού επιτρέποντος μια εκδήλωση παρουσίασης και όχι μόνο του ξεχωριστού βιβλίου του.
#pgnews
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
#ΒΙΒΛΙΟ
#ΔΥΤΙΚΗΕΛΛΑΔΑ
