Από πρόσφατη μελέτη ( Δημοσίευση μιας Διεθνούς , Πολυκεντρικής Τυχαιοποιημένης Δοκιμής: DOI: 10.7759/cureus 19902)
για Θεραπείες για την Πρόληψη της Προόδου του COVID-19, συμπεριλαμβανομένων της Υδροξυχλωροκίνης, της Αζιθρομυκίνης, του Ψευδάργυρου και της Βιταμίνης D3 Με ή Χωρίς Ενδοφλέβια Βιταμίνη C , αναδεικνύει το ρόλο των θεραπειών στην αντιμετώπιση της ίωσης.
– 236 από τους 237 ασθενείς που έλαβαν HCQ, AZM, and zinc (με ή χωρίς ενδοφλέβια βιταμίνη C ανέρρωσαν πλήρως.
– Η προσθήκη ενδοφλέβιας βιταμίνης C οδήγησε σε ταχύτερη ανάρρωση
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Συνολικά 237 νοσηλευόμενοι ασθενείς με COVID-19 ηλικίας 22-99 ετών (μέσος όρος: 63,3 ± 15,7 ετών) εντάχθηκαν στη μελέτη. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς είχαν ανεπάρκεια βιταμίνης D (97%), 55% είχαν σοβαρή έλλειψη βιταμίνης D (<25 nmol/L) και 42% ανεπάρκεια σε βιταμίνη D (<50nmol/L), 3% είχε ανεπαρκή επίπεδα βιταμίνης D (75 nmol/ L), και κανένας δεν είχε τα βέλτιστα επίπεδα βιταμίνης D.
Από τους ασθενείς, το 73% είχε συννοσηρότητα, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη (35%), της καρδιακής νόσου (36%) και της πνευμονικής νόσου (34%).
Όλοι εκτός από έναν ασθενή (99,6%, n = 236/237) που έλαβαν HCQ, AZM και ψευδάργυρο με ή χωρίς υψηλή δόση IV βιταμίνης C (IVC) ανάρρωσαν πλήρως. Η πρόσθετη θεραπεία IVC συνέβαλε σημαντικά στην ταχύτερη ανάρρωση (15 ημέρες έναντι 45 ημερών μέχρι την εκφόρτιση, p = 0, 0069).
Παρενέργειες όπως διάρροια, ναυτία και έμετος, που αναφέρθηκαν από το 15%-27% των ασθενών, ήταν ήπιες έως μέτριες και παροδικές. Δεν παρατηρήθηκαν καρδιακές παρενέργειες. Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D συσχετίστηκαν σημαντικά με υψηλότερη πιθανότητα εισαγωγής στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) και μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο. Δυστυχώς, μία 70χρονη γυναίκα ασθενής με καρδιακή και πνευμονική νόσο πέθανε μετά από 17 ημέρες στη ΜΕΘ και 22 ημέρες στο νοσοκομείο. Το επίπεδο βιταμίνης D της ήταν 6 nmol/L κατά την εισαγωγή (δηλαδή σοβαρά ανεπαρκές)
