Σε προηγούμενο σημείωμά μας σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία τονίζαμε ότι αυτές δεν είναι άσχετες και με όσα βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο όλο το προηγούμενο διάστημα και ιδίως εξ αιτίας των πολλαπλών αδιεξόδων που έχει δημιουργήσει η πανδημία του κορωνοϊού και των συνεπειών της.
Οι προσεγγίσεις μας προκάλεσαν αρκετές αντιδράσεις, που θα μπορούσαμε (από όσες έφτασαν και σε εμάς) να τις κατατάξουμε σε τρείς κατηγορίες:
– Όσων αντιλαμβάνονται τον πόλεμο στην Ουκρανία ως αποτέλεσμα των παρανοϊκών επιλογών του αναθεωρητή των ισχυόντων συνθηκών και οπαδού της επικίνδυνης ιστορικά θεωρίας του «ζωτικού χώρου» Β.Πούτιν.
–Όσων στηριζόμενοι στις γεωπολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην Ουκρανία και στις σχέσεις της με τη Ρωσία τις προηγούμενης δεκαετίες (ιδίως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης) και εστιάζουν στις εσωτερικές συγκρούσεις -που εντάθηκαν μετά το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία- με την έντονη παρουσία ιδίως στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας φασιστικών ταγμάτων τρόμου ενάντια των Ρωσόφιλων κυρίως πληθυσμών.
–Όσων τέλος αναζητούν την «μεγαλύτερη εικόνα», που χωρίς να παραγνωρίζουν ότι στη Ρωσία υπάρχει ουσιαστικά ένα ανελεύθερο καθεστώς, που νοσταλγεί εποχές υπερδύναμης και έχοντας πληροφορηθεί και για τις επικρατούσε συνθήκες στην Ουκρανία ( μεταξύ αυτών και το ρόλο- μαριονέτα, του όπως αποδεικνύεται καλού ηθοποιού νυν Προέδρου της Ζελέσκι), δεν αρκούνται σε αυτά αλλά βλέπουν τις εξελίξεις με παγκόσμια οπτική. Μάλιστα συνδέουν τα αλλεπάλληλα γεγονότα που συμβαίνουν με ένταση τα τελευταία ιδίως χρόνια στον πλανήτη με μία κοινή λέξη: σχεδιασμένη κρίση.
Ας δούμε λίγο αναλυτικότερα τις παραπάνω κατηγορίες αντιδράσεων, που κατά τη γνώμη μας αντανακλούν και τις γενικότερες στάσεις στα γεγονότα σε εθνικό αλλά κυρίως σε παγκόσμιο επίπεδο:
–Στην πρώτη κατηγορία βλέπουμε να συντάσσεται η πλειοψηφία των κυβερνήσεων στην Ευρώπη αλλά και στον πλανήτη. Το πρόσφατο ψήφισμα καταδίκης της Ρωσίας στην έκτακτη σύνοδο της ολομέλειας του ΟΗΕ αντανακλά αυτήν την πραγματικότητα. Ο κακός Πούτιν που πρέπει παντοιοτρόπως να απομονωθεί είναι η βασική επιλογή και η δημιουργία συνθηκών Βόρειας Κορέας στη Ρωσία είναι ο νέος στόχος που επιδιώκεται με μπροστάρη τις ΗΠΑ και με την ενεργοποίηση του έως τώρα «εγκεφαλικά νεκρού» κατά Μακρόν ΝΑΤΟ. Ασθμαίνοντας βλέπουμε σε αυτήν την κατεύθυνση να κινείται και η Ευρωπαϊκή Ένωση (και οι χώρα μας ως μέλος της) με πρωτοφανείς επιλογές αδιανόητες μέχρι και λίγες ημέρες πριν. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται επίσης αρκετές κραταιές χώρες στον πλανήτη, με εξαίρεση την Κίνα και την Ινδία.
–Στην κατηγορία που εστιάζει στις τοπικές συνθήκες στην Ουκρανία και στο ρόλο των κυβερνώντων της, ως υπονομευτές της ασφάλειας της Ρωσίας, κινείται φυσικά η ίδια η Ρωσία αλλά και αρκετοί ανά τον κόσμο υποστηρικτές της. Οφείλουμε εδώ να αναγνωρίσουμε ότι πολλά από όσα γίνονται γνωστά για το ρόλο ναζιστικών ομάδων στην Ουκρανία και για το ρόλο των εκάστοτε κυβερνώντων της και των νυν δεν απέχουν από την πραγματικότητα και δεν δικαιολογούν τακτικές «ηρωοποίησης» τύπου Ζελέσκι που «εν μια νυκτί» από γραφικός γίνεται σύμβολο. Σε καμία περίπτωση βέβαια και όλα αυτά αν τελικά αληθεύουν για να είμαστε και από την πλευρά μας ξεκάθαροι δεν δικαιολογούν τον πόλεμο. Είμαστε ενάντια του πολέμου παντού και πάντα-ιδίως στη σύγχρονη εποχή- χωρίς χρώμα και ιδεολογικό πρόσημο. Οι χθεσινοί πολεμοκάπηλοι και ισοπεδωτές ολόκληρων κρατών και λαών δεν μπορούν σήμερα να αποτελούν τους «καλούς» και να ξεπλένουν τα ανομήματα τους γιατί κάποιος απέναντί τους τους μιμήθηκε.
-Θεωρούμε και εντάσσουμε τον δικό μας προβληματισμό σε όσα βιώνουμε όλο αυτό το διάστημα και με τις τελευταίες εξελίξεις στην τρίτη κατηγορία. Ιδιαίτερα τονίζουμε ότι αυτό που λείπει από το κάδρο ευρύτερα της παγκόσμιας κοινής γνώμης αλλά και στη χώρα μας είναι η μεγάλη εικόνα των εξελίξεων.
Αν προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τα κομμάτια που λείπουν από αυτήν την εικόνα είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε απαντήσεις σε ορισμένα βασικά κατά τη γνώμη μας ερωτήματα:
– Αποτελούν οι εξελίξεις στην Ουκρανία γεγονός αποκομμένο από όλα όσα συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο τα χρόνια με τις απανωτές κρίσεις (οικονομικές, υγειoνομικές, περιβαλλοντικές και οσονούπω επισιτιστικές);
– Μπορούν «δόγματα» με αντοχή δεκαετιών (π.χ η στάση της Γερμανίας σε ότι αφορά τον στρατιωτικό εξοπλισμό της ή στάση των βαλτικών χωρών) να αλλάζουν ξαφνικά κατεύθυνση 180ο σε μια νύκτα βομβαρδισμών; Μήπως κάτι τέτοιο προϋποθέτει μεγάλη προεργασία και συντονισμό σε επίπεδο υπερεθνικό. Και αν ναι, συνέβη όλο αυτό μέσα από θεσμικές διαδικασίες;
– Πως επετεύχθη τόσο σύντομα αυτός ο σχετικά απόλυτος συντονισμός παγκοσμίως σε βασικούς τομείς όπως, η πληροφόρηση και οι αντιδράσεις σε χρηματοοικονομικό και πολιτικό επίπεδο αλλά και ακόμη σε αθλητικό και κυρίως(;;;) πολιτιστικό; Και συμπληρωματικά στα παραπάνω,
–Είναι τυχαία η επιχείρηση δαιμονοποίησης οποιασδήποτε διαφορετικής στην κρατούσα άποψη θέσης, όσο τεκμηριωμένης και αν είναι αυτή, κάτι που βλέπουμε όχι μόνο αυτές τις ημέρες του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και στην συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση; Μάλιστα αυτήν την δαιμονοποίηση βλέπουμε πλέον να την έχουν αναλάβει εργολαβικά όχι κυρίως εκπρόσωποι θεσμών αλλά πρόθυμοι δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες στην παρούσα πολεμική κρίση ή επιστήμονες πανελίστες στην υγειονομική κρίση (και πάει λέγοντας).
Αντίστοιχα υπάρχουν αρκετά ακόμη ερωτήματα επί των οποίων θα επανέλθουμε μιας και η νέα σελίδα κρίσης που βιώνουμε θα είναι μακράς διαρκείας, όπως άλλωστε αναγνώρισε ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν δηλώνοντας ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης και οφείλουμε να προετοιμαστούμε για τις συνέπειες.
#pgnews
#ΑΠΟΨΕΙΣ
