Του Παναγιώτη Γιαλένιου εκδότη του «Συμβούλου Επιχειρήσεων»
Ο δημοσιογραφικός πειρασμός «να γράψεις και εσύ κάτι σχετικό» είναι μεγάλος, όλον αυτόν τον καιρό που η Πάτρα λόγω του σίριαλ με τα τρία χαμένα παιδιά και τις ενδείξεις για το ρόλο της μητέρας τους ως σύγχρονης Μήδειας βρίσκεται σε 24ωρη βάση στη δημοσιότητα. Άλλωστε δεκάδες είναι τα τηλέφωνα συναδέλφων και φίλων από όλη την Ελλάδα, ιδίως τις πρώτες ημέρες που πήρε αυτήν τη δημοσιότητα το τραγικό θέμα, που ζητούν ξεχωριστή ενημέρωση και άποψη. Ένα θέμα πραγματικά συγκλονιστικό και πρωτόγνωρο, που έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Σήμερα λοιπόν θα υποκύψω σε αυτόν τον «πειρασμό» και θα ασχοληθώ με το θέμα, όχι βέβαια με ρόλο αστυνομικού ερευνητή αλλά κυρίως για μια κωδικοποίηση όλων όσων «καθρεπτίζονται» σε κοινωνικό επίπεδο από την τραγική αυτή υπόθεση.
Μια διαρκής αμφισβήτηση θεσμών και εξουσιών
Το γεγονός με τα 3 νεκρά κορίτσια της οικογένειας Δασκαλάκη σε διάστημα 2,5 ετών και τη μητέρα τους Ρούλα Πισπιρίγκου να έχει ήδη προφυλακιστεί για την υπόθεση, κατηγορούμενη για τη δολοφονία της 9χρονης Τζωρτζίνας, είναι πολύπλευρα γνωστό και δεν χρειάζονται άλλες λεπτομέρειες. Το θέμα απασχολεί παντού τις παρέες και είναι κορυφαίο ζήτημα συζήτησης με φυσικό και ηλεκτρονικό τρόπο με παγκόσμιες διαστάσεις
Μάλιστα αποτελεί σημαντικό θέμα και για την εθνική αλλά και παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σε δημοσιογραφικό, ιατρικό, ιατροδικαστικό, ψυχιατρικό και εγκληματολογικό επίπεδο.
Σε έναν τέτοιο ορυμαγδό πληροφοριών έχει αξία μια ακόμη δημόσια αναφορά μόνο όταν τεκμηριωμένα συνεισφέρει γεγονότα και αιτίες ή αναδεικνύει πλευρές που μένουν αθέατες στην γενικότερη προσέγγιση της όλης υπόθεσης
Στο θέμα των τεκμηριωμένων αποκαλύψεων δηλώνω μακριά από την υπόθεση αυτή, παρότι ζω στην Πάτρα.
Θεωρώ όμως, ότι δυστυχώς δεν έχουν τονιστεί όσο πρέπει, μέσα στο γενικότερο κλίμα, πλευρές της γενικότερης κοινωνικής συμπεριφοράς που με αφορμή το συγκριμένο θέμα της Πάτρας αναδεικνύονται καθημερινά. Επ΄αυτού:
– Ορθώς αρχικά η κοινωνία ευαισθητοποιήθηκε όταν συνειδητοποίησε ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα χάθηκαν τρία παιδιά μιας οικογένειας από σχετικά σπάνιες αιτίες. Πόσο μάλλον που στην περίπτωση της Τζωρτζίνας υπήρξε μια βασανιστική πορεία προς το τέλος της σύντομης ζωής της, στην οποία πρόλαβε να μας αφήσει το ζεστό χαμόγελό της.
– Το θέμα όμως είναι ότι αυτή η ευαισθητοποίηση είχε και συνεχίζει να έχει «καφενειακά» στοιχεία σε μεγάλο τμήμα των πολιτών, που υπό την επήρεια και της συνεχούς δημοσιότητας με κάθε είδους πληροφορία λειτουργούν και ως κακώς εννοούμενα «λαϊκά δικαστήρια».
-Ειδικότερα μάλιστα σε ότι αφορά πολλούς, από τους γνωρίζοντες με τον έναν ή άλλο τρόπο την οικογένεια Δασκαλάκη και η οποίοι αποφασίζουν να δημοσιοποιήσουν σχετικές πληροφορίες, η ευαισθητοποίησή τους πηγάζει από την ανάγκη της λίγης δημοσιότητας και όχι της πραγματικής συνεισφοράς στην διαλεύκανση της υπόθεσης. Πόσο μάλλον που σε ορισμένες από τις δημοσιοποιούμενες περιπτώσεις θα έπρεπε η ευαισθητοποίηση να είχε λειτουργήσει προληπτικά στο επερχόμενο κακό και όχι εκ των υστέρων
– Σοβαρότερο προφανώς είναι το θέμα της ευαισθητοποίησης των αρμοδίων φορέων της πολιτείας στην πρώτη (της Ιριδας) και στην δεύτερη (της Μαλένας) απώλειας αλλά και στην πολύμηνη περιπέτεια της Τζωρτζίνας, πριν οδηγηθεί και αυτή τελικά στην χορεία των αγγέλων.
– Προφανώς πολύ σοβαρή είναι η γενικότερη λειτουργία του ιατροδικαστικού συστήματος στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο εφαρμογής των βασικών πρωτοκόλλων του (που πιθανόν και αυτά χρήζουν εκσυγχρονισμού) όσο και κυρίως στο θέμα της συνεργασίας των διαφόρων υπηρεσιών μεταξύ τους αλλά και με τα συναφή ερευνητικά εργαστήρια. Αναρωτιόμαστε πόσες και πόσες πιθανά ύποπτες περιπτώσεις (όχι βεβαίως με την τραγικότητα της απώλειας των τριών κοριτσιών της Πάτρας) δεν έχουν αρχειοθετηθεί ανεξιχνίαστες λόγω των ελλείψεων στο όλο σύστημα. Ελλείψεων που αξιοποιούνται φυσικά από όσους έχουν τον τρόπο τους και αναζητούν σωσίβιο σε τυχόν παραβατικότητά τους.
– Μάλιστα και στην περίπτωση της Πάτρας συναντάμε και πάλι, μέσω των ιατροδικαστών αυτήν την φορά, (που στη συγκεκριμένη περίπτωση εμπλουτίζονται και με διάφορους απόστρατους που οσμίστηκαν δημοσιότητα και ενδύθηκαν ρόλο Ηρακλή Πουαρώ), το φαινόμενο που βιώνουμε μεταξύ ορισμένων σεισμολόγων μετά από κάποιο μεγάλο τεκτονικό φαινόμενο, διεθνολόγων όπως αυτήν την περίοδο με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μετεωρολόγων μετά από ακραία φαινόμενα κ.ο.κ. Δηλαδή μια πέραν του μέτρου τις περισσότερες φορές παρεμβατική στάση που στοχεύει στην αμφισβήτηση και εντέλει στην υποκατάσταση θεσμικών ρόλων.
-Ένα ξεχωριστό ρόλο, όπως προαναφέραμε διαδραματίζει, με επιδεικτικό τρόπο περισσότερο εμφανή από κάθε άλλη φορά, τμήμα της δημοσιογραφίας και ιδίως της τηλεοπτικής πλευράς της, ενισχυόμενη και από την διαδικτυακή συνιστώσα και λιγότερο από την παραδοσιακή έντυπη μορφή της. Εδώ θεωρούμε ότι παρά τις κάποιες σημαντικές δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, στη γενικότερη διάστασή του το πράγμα έχει ξεφύγει. Σοβαροί νομικοί παράγοντες τονίζουν ότι από όσα ακούγονται και γράφονται καθημερινά μόνο ένα 10% υπάρχει ως υλικό της δικογραφίας της συγκεκριμένης υπόθεσης και αυτό από μόνο δημιουργεί ουσιώδες θεσμικό πρόβλημα.
-Καταληκτικά με όλα τα παραπάνω θεωρούμε ότι με αφορμή την υπόθεση της Πάτρας και ανεξάρτητα που αυτή θα καταλήξει και τι ανεξίτηλο στίγμα θα αφήσει, τίθεται και πάλι το ζήτημα σε τι είδους δημοκρατία ζούμε. Είναι η δημοκρατία των διακριτών θεσμών και εξουσιών που έχουμε συνταγματικά κατοχυρώσει ή πλέον βρισκόμαστε σε μια άλλη εποχή όπου τα πάντα αμφισβητούνται από κάποια κέντρα εξουσίας μη κατοχυρωμένα θεσμικά. Με βασικό εργαλείο την κατευθυνόμενη ενημέρωση και των συναφών εξαρτημάτων της.
-Αναγκαία διευκρίνιση: H παραπάνω αναφορά μας περί αμφισβήτησης θεσμών και ρόλων δεν σημαίνει ότι στεκόμαστε ενάντια στην εξέλιξη, που ακριβώς έρχεται και μέσα από την αμφισβήτηση ξεπερασμένων αξιών και δομών. Στην ουσία δηλαδή δεν αντιστεκόμαστε στον τρόπο που γράφτηκε ανά τους αιώνες η ιστορία. Εδώ όμως δεν μιλούμε για τις εξελίξεις στην κοινωνία, που διαμορφώνονται από τα κάτω, με εργαλείο την επιστημονική γνώση και με τη σύγκρουση των διαφορετικών συμφερόντων. Σε όσα ζούμε απανωτά σήμερα (η υπόθεση της Πάτρας είναι ένα μικρό δείγμα με πολύ σημαντικότερα πρόσφατα την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία) ανιχνεύουμε τα απτά δείγματα μιας προσπάθειας επιβολής ενός άλλου τύπου «δημοκρατίας». Που, με το πρόσχημα της συμπλήρωσης των κενών της υπάρχουσας, στοχεύει στην ουσία στην άμβλυνση των ασφαλιστικών δικλείδων προστασίας των πολλών από τους λίγους και τελικά στην κατάλυσή της, με υφαρπασμένη λαϊκή αποδοχή.
Και εδώ είναι το πρόβλημα!!!
#pgnews
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
