«Μιχάλης Κίτρου: Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία το 1974»

Είναι στιγμές που αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί ανάμεσα στους αδερφικούς μου φίλους εξέχουσα θέση κατέχει ο γιατρός Μιχάλης Κίτρου που με αυταπάρνηση πολέμησε τον Τούρκο εισβολέα στην Κύπρο. Αν ζει σήμερα ο Μιχάλης μετά από τον βαρύ τραυματισμό του, στις 16 Αυγούστου 1974, το οφείλει στον ταγματάρχη Δελή και στον οδηγό του ταγματάρχη, τον Γιώργο Θωμά από την Άνδρο που μέσα στην κόλαση μπόρεσε και τον μετέφερε στο νοσοκομείο της Λευκωσίας.

Μπορεί τον φίλο μου τον Μιχάλη να τον στενοχωρώ που γράφω γι΄ αυτόν γιατί είναι από τους πραγματικούς ήρωες που ό,τι έκανε το έκανε από πατριωτικό καθήκον και δεν επιθυμεί καμία προβολή γι΄ αυτό που ο ίδιος ονομάζει καθήκον. Ακόμη και όταν η πατρίδα τον τίμησε με το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας δεν είμαι σίγουρος αν πήγε να παραλάβει το Αριστείο. Ο Μιχάλης που με τιμά με τη φιλία του εδώ και χρόνια, μόνο μια φορά δέχτηκε και μου μίλησε για τα γεγονότα αυτά, ένα βράδυ δίπλα στο τζάκι στο χωριό Βλάση.

Πριν λίγες μέρες στην Πάτρα συναντήθηκαν οι δυο ήρωες ο Μιχάλης Κίτρου και ο Γιώργος Θωμάς μακριά από κάθε δημοσιότητα. Άλλωστε οι πραγματικοί ήρωες, όπως αυτοί, δεν έχουν ανάγκη από δημοσιότητες, θαυμασμούς και επαίνους. Στη συνάντηση της Πάτρας πίνοντας τον καφέ τους σε μια άλλη εποχή με διαφορετικές εντάσεις, το ρολόι και να μην το θέλανε οι δυο γίγαντες γύρισε πίσω. Τότε που ο Μιχάλης Κίτρου ως προκεχωρημένος παρατηρητής πυροβολικού με τόλμη και ευψυχία, με ηρωισμό και αυτοθυσία έγραφε τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας. Χάρις σε αυτόν το ελληνικό πυροβολικό είχε καθηλώσει τα τούρκικα τεθωρακισμένα και τμήματα πεζικού που τα συνόδευαν. Όλες οι εύστοχες βολές του πυροβολικού οφείλονταν στις συντεταγμένες που μεταβίβαζε στη μοίρα του ο Μιχάλης. Επί μέρες οι Τούρκοι αναζητούσαν τον άνθρωπο που έδινε τις συντεταγμένες και ήταν καθηλωμένοι στο ίδιο σημείο…..

Ο Μιχάλης Κίτρου, φοιτητής της ιατρικής τότε, υπηρετούσε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στην 187 ΜΠΠ της ΕΛΔΥΚ. Στις 16 Αυγούστου 1974 το μεσημέρι ο Μιχάλης Κίτρου όρθιος μεταξύ του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και του χωριού Γερόλακκου έδινε συντεταγμένες γιατί οι Τούρκοι έριξαν 30 με 40 άρματα μάχης ώστε να είναι αδύνατο να αναχαιτιστούν από το πυροβολικό. Είναι η ώρα που εντοπίζεται από τους Τούρκους οι οποίοι τον πυροβολούν και η σφαίρα τον βρίσκει στον ώμο. Ο Μεσσήνιος Αθανάσιος Χρυσάφης γράφει στο βιβλίο του «Οι άγνωστοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ του 211 ΤΠ και λοιπής εθνοφρουράς» για τον τραυματισμό του Μιχάλη Κίτρου:

«Ο Μιχάλης Κίτρου ήταν στο Β΄ Ύψωμα δίπλα στον διοικητή του Λόχου Διοικήσεως Συντάγματος, Ταγματάρχη Σπυρίδωνα Δελή και ο Τώνης Τουμάζης ήταν μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στον Λοχαγό Λούη Ιωαννίδη, Διοικητή του 4ου Λόχου της ΕΛΔΥΚ. Ο Μιχάλης Κίτρου, γύρω στις 12 μ.μ. της 16ης Αυγούστου τραυματίστηκε βαριά στον ώμο γιατί έδινε συντεταγμένες όρθιος, για καλύτερη παρατήρηση με τα κιάλια. Η μεταφορά του στο φόρτε της υπερμάχης ήταν επείγουσα και επιβεβλημένη. Ο ταγματάρχης Δελλής διέταξε αμέσως τον οδηγό του Γεώργιο Θωμά, έναν γίγαντα από την Άνδρο που ήταν σε διπλανό όρυγμα να μεταφέρει κατεπειγόντως τον βαριά τραυματία στο νοσοκομείο Λευκωσίας με το τζιπ.

Ο Θωμάς δίστασε για λίγο να εκτελέσει τη διαταγή του Διοικητή του, γιατί δεν μπορούσε να σηκώσει ούτε το κεφάλι του από τα παντός είδους πυρά. Ο ταγματάρχης Δελλής αγρίεψε και αν και υπεραγαπούσε τον γίγαντα οδηγό του, τον απείλησε ότι αν δεν βγει αμέσως από το όρυγμα θα τον εκτελέσει με το πιστόλι.

Η φωνή του ακούστηκε σε όλο το Β’ Ύψωμα.

«Θωμά, θα σε συντρίψω!!! Σήκω αμέσως!!!»

Τότε ο Γεώργιος Θωμάς ζήτησε τη βοήθεια του κρητικού λοχία που ήταν στο ίδιο όρυγμα. Σύρθηκε έξω και προσπάθησαν να μετακινήσουν 40-50 μέτρα τον βαριά τραυματία Κίτρου Μιχάλη προς το δρόμο ΕΛΔΥΚ-Γερόλακκου, που ήταν καμουφλαρισμένο το τζιπ κάτω από ένα βράχο. Ο τραυματίας ανθυπολοχαγός έπαθε αμόκ από τους πόνους και δάγκωνε τα χέρια των σωτήρων του. Ο Γιώργος Θωμάς έβγαλε ένα σχοινί από το τζιπ, έδεσε τα χέρια του ανθυπολοχαγού και τον τοποθέτησε σαν «σφαχτάρι» γεμάτο αίματα στο πίσω κάθισμα δεμένο. Το τζιπ είχε μισοξεφούσκωτα λάστιχα και πήγαινε σχεδόν με τις ζάντες σε 8άρια. Όταν έφτασαν κοντά στο ΤΟΥΡΔΥΚ δέχτηκαν ριπές από εκεί. Όταν πέρασαν τα υψώματα Κολοκασίδη, μπήκαν στη Λευκωσία. Έφτασαν στο κεντρικό νοσοκομείο όπου επικρατούσε χάος.

Τον ανθυπολοχαγό ανέλαβε να χειρουργήσει επειγόντος ο διακεκριμένος θωρακοχειρουργός Ανδρέας Δημητριάδης, ο οποίος προηγουμένως είχε χειρουργήσει και τον βαριά τραυματία Τούρκο δημοσιογράφο-κινηματογραφιστή των εγκλημάτων πολέμου του Αττίλα, Ερτζίν Κουνούξεβερ».

Φίλε Μιχάλη ξέρω ότι αν διαβάσεις αυτά που γράφω θα μου θυμώσεις. Όμως, κάποτε όλοι μας πρέπει να μάθουμε πώς γράφεται η ιστορία. Αρκετά με αυτούς που εξαργυρώνουν ανύπαρκτους αγώνες.

#pgnews

# ΑΠΟΨΕΙΣ