Του Παναγιώτη Γιαλένιου,εκδότη του «Συμβούλου Επιχειρήσεων»
Αρκετό καιρό τώρα ήθελα να γράψω κάτι για το νέο βιβλίο του Μάκη Σέργιου, συνάδελφου για δεκαετίες στο χώρο των εφημερίδων, εφημεριδάς μέχρι το μεδούλι και ο ίδιος έως το 2016 και πάντα δημοσιογράφος με την ουσιαστική έννοια του όρου.
Ένα τέτοιο σημείωμα είναι το σημερινό και γίνεται με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου «Θαλασσολύκοι» την Τετάρτη 7/12 στο πατρινό κοινό. Είχα τη χαρά να παρουσιάσω το βιβλίο και ακολουθούν τα βασικά σημεία αυτής της παρουσίασης, που θεωρώ ότι έχουν γενικότερο ενδιαφέρον.
Ένας σκοτεινός κόσμος
Ο Μάκης Σέργιος μετά από δεκαετίες ενασχόλησης με την έκδοση εφημερίδων και τη δημοσιογραφία «απέδρασε» από την καθημερινή ενασχόληση με την έκδοση της τελευταίας του εφημερίδας του, το ΕΜΠΡΟΣ της Ναυπάκτου, απελευθερώθηκε από τις μικρότητες πολλών τοπικών εξουσιών, που στηριζόμενες στο δάνειο προς αυτές δημόσιο χρήμα επιδιώκουν ορισμένες εξ αυτών την «ομηρεία» της ενημέρωσης και των λειτουργών της και ιδίως όσων πασχίζουν για το δίκαιο και την αλήθεια (έννοιες τελικά ασύμβατες με αυτήν της εξουσίας)
Όμως στην πραγματικότητα η φυγή του Μάκη Σέργιου από τον Τύπο δεν ήταν και δεν είναι φυγή από τη δημοσιογραφία. Ομολογώ ότι αισθάνθηκα αρχικά λύπη, τότε το 2016 που σε ένα τηλεφώνημά μου γνωστοποίησε τις προθέσεις του, λύπη που αφορούσε και μια κοινή αγωνία για δράσεις στο πλαίσιο και του συνδικαλιστικού μας φορέα, την ΕΝΩΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ.
Δράσεις ενάντια και εκεί στους περιορισμούς της εξουσίας από τη μια και στην αδυναμία να κατανοήσουν στην πλειοψηφία τους οι ίδιοι οι συνάδελφοι πόσο πρόσκαιρο και απατηλό είναι η πρόσδεση του Τύπου στα τερτίπια της όποιας κεντρικής και τοπικής εξουσίας, που τους καθιστούν όμηρους και ανίκανους για την όποια έγκαιρη αντίδραση στις ισοπεδωτικές εξελίξεις, που ήδη βιώνουμε στο χώρο.
Η αρχική μου όμως λύπη ήδη ένα χρόνο μετά έγινε χαρά γιατί ο ερευνητής δημοσιογράφος Μάκης Σέργιος εμφανίστηκε και πάλι στο δημόσιο στίβο ως συγγραφέας και μας παρουσίασε τους «Αριβίστες» του.
Ο δημοσιογράφος σε μια μυθοπλασία πια, ήταν παρών και εμπλουτίζοντας το ρόλο του ως συγγραφέας ασχολείται και πάλι με οικεία σε αυτόν θέματα, όπως η διαπλοκή της εξουσίας με την οικονομία, τον τζόγο, μιας και η συγγραφική του περιπέτεια εξελίσσεται την περίοδο του Χρηματιστηρίου στη δεκαετία του ’90.Η έμπνευσή του πηγάζει σε πραγματικά γεγονότα της περιόδου όπως η Χρηματιστηριακή έκρηξη της δεκαετίας του ’90 αλλά και τις απάτες που την συνόδευαν, η γειτονικός πόλεμος της τότε Γιουγκοσλαβίας και οι γενικότερες διεθνείς και εντόπιες εξελίξεις. Και σε όλα αυτά πάντα παρών ό έρωτας που φαίνεται να είναι κάτι που αποτελεί συνδετικό κρίκο στη συγγραφική πορεία του Μάκη Σέργιου.
Οι «Αριβίστες» τελικά δεν ήταν μια φωτοβολίδα που έριξε ο Μάκης Σέργιος έτσι ως επίλογο της μακρόχρονης εκδοτικής και δημοσιογραφικής του πορείας. Δεν ήταν τελικά το ψάρεμα και η συνταξιουχική ζωή η μόνη επιλογή του. Μαζί με αυτά ο δημοσιογράφος που μετασχηματίστηκε σε συγγραφέα τον ταρακουνά μέσα του. Και αυτή του η ανησυχία δημιουργεί το δεύτερο στη σειρά πόνημα, το πολυσέλιδο βιβλίο του «Θαλασσολύκοι». Το νέο βιβλίο του Μάκη Σέργιου επιβεβαιώνει αυτό που προσωπικά διαπίστωσα ήδη από το πρώτο του βιβλίο τους «Αριβίστες». Ότι έχουμε μπροστά μας έναν συντοπίτη ολοκληρωμένο συγγραφέα. Δημιουργό ελκυστικών στην ανάγνωση μυθιστοριών με πολιτική-οικονομική διαπλοκή και με άρωμα αστυνομικών συγγραμμάτων από καθιερωμένες στην βιβλιοπαραγωγή πέννες.
Στην περίληψη που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου (ένθετο σημείωμα στο τέλος του άρθρου) ορισμένες ακόμη παρατηρήσεις:
-Ο συγγραφέας φαίνεται καθαρά σε όλο το νέο του βιβλίο ότι το έγραψε αφού πριν ερεύνησε εξαντλητικά μιας σειρά από πτυχές του. Σε έναν χώρο που δύσκολα ανοίγουν στόματα και οι κίνδυνοι, πολλές φορές θανάσιμοι, καιροφυλακτούν.
-Στους χώρους δράσης των ηρώων του επέλεξε αυτή τη φορά και την γενέθλια πόλη του την Πάτρα αλλά και γειτονικές περιοχές όπως την Φωκίδα και οι επιλογές αυτές έχουν τη δική τους σημασία
-Στο νέο βιβλίο του ο Μάκης Σέργιος παρουσιάζει ενδιαφέροντα συγγραφικά ευρήματα. Η διαρκής παρουσία στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου (που αποδίδεται και με πλάγια γραμματοσειρά) ενός εκ των πρωταγωνιστών του, του Διονύση Χριστοδούλου, σε μια ανεπιστρεπτί κωματώδη κατάσταση, που ενώ τον αφήνει εντελώς αποκομμένο από τον εξωτερικό κόσμο του επιτρέπει να σκέπτεται κινηματογραφικά όλη του την πορεία και όσα διέπραξε, δίνει τη δυνατότητα στο συγγραφέα να έχει στο έργο του έναν ιδιότυπο αφηγητή. Έναν αφηγητή που όχι μόνο δίνει χρήσιμες πληροφορίες στον αναγνώστη για την υπόθεση που πραγματεύεται το βιβλίο αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτός που τον αναγνώστη στο γενικότερο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον στη χώρα που επέτρεψε να συμβούν όσα περιγράφει το βιβλίο. Και σχετικά με αυτό το περιβάλλον ιδίως το πολιτικό, με την ευθύνη και διαφορετικών κυβερνήσεων και κομμάτων, ο συγγραφέας βρίσκει ευκαιρία να δώσει τη δική του οξεία κριτική ματιά.
-Ο συγγραφέας και στο νέο του βιβλίο είναι προέκταση του ερευνητή δημοσιογράφου της προηγούμενης περιόδου. Ως τέτοιος καταπιάνεται με πολλά επίκαιρα θέματα της εποχής συγγραφής του βιβλίου του, θέματα που εξακολουθούν και σήμερα να μας απασχολούν. Στους «Θαλασσολύκους» είναι από τη μια η εκτεταμένη διαφθορά που ακουμπά όλους τους αρμούς της εξουσίας και από την άλλη το τεράστιο και στη χώρα μας θέμα της παράνομης αξιοποίησης με στόχο τον πλουτισμό των μεταναστευτικών ροών, που οι πόλεμοι τριγύρω μας δημιουργούν. Ο χώρος της ενέργειας και των καυσίμων, που επιλέγει ο συγγραφέας να αναδείξει ως προνομιούχο για τη δημιουργία τεράστιων παράνομων και αιματοβαμμένων υπερκερδών ενός κυκλώματος με βαθιές ρίζες στο σύστημα (κτήνος το αποκαλεί ο Μάκης Σέργιος) είναι από μόνος του στην κορυφή της επικαιρότητας και σήμερα και θα είναι για πολύ καιρό ακόμη όπως φαίνεται. Το ίδιο και το μεταναστευτικό και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε αυτό ο συγγραφέας επέλεξε να περιγράψει το πώς δημιουργούνται τα παράνομα υπερκέρδη του «κτήνους» από την εκμετάλλευση της ανάγκης για φυγή από τις εμπόλεμες περιοχές, ιδίως των εχόντων οικονομική δυνατότητα οικογενειών.
-Ο συγγραφέας δεν διστάζει να συμπεριλάβει και συγκριμένα γεγονότα που επιβεβαιώνουν το σενάριο διαφθοράς που μας περιγράφει. Άλλα με ακριβή διεύθυνση και παραπέμποντας σε πραγματικά πρόσωπα και δραστηριότητες, (όπως το παράνομο κύκλωμα μεταφοράς μεταναστών μέσω αέρος από το Μεσολόγγι στην Ιταλία που είχε απασχολήσει και τη τοπική επικαιρότητα πριν χρόνια) και άλλα αλλάζοντας για ευνόητους λόγους τόπους και προσθέτοντας (συγγραφική αδεία), για κάλυψη των πραγματικών πρωταγωνιστών τους και φανταστικά γεγονότα,διατηρώντας όμως τον πυρήνα των πραγματικών συμβάντων, όπως στην περίπτωση του επιχειρηματία Άγγελου Βαλσαμίδη.
Συμπερασματικά
-Έχουμε ένα φρέσκο βιβλίο 567 σελίδων από τον Μάκη Σέργιο που προσφέρει στην εθνική μας βιβλιογραφία πολύτιμο περιεχόμενο με ευχάριστη και κατανοητή γραφή και με συναρπαστική πλοκή .
-Ο συγγραφέας δεν διστάζει να θίξει για πολλούς τα «ιερά και όσια» ενός σκοτεινού κόσμου διαφθοράς με γερές ρίζες σε όλο το σύστημα εξουσίας. Ενός κόσμου που μπορεί ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών του, αυτών του βιβλίου, να αποκαλύπτονται και να επέρχεται κάθαρση, πλην όμως, αν ερμηνεύω σωστά τον συγγραφέα και τον επίλογό του στο βιβλίο, αυτός ο σκοτεινός κόσμος έχει σαν τη Λερναία Ύδρα πολλά κεφάλια. Και δυστυχώς ακόμη και στη μυθοπλασία που μας προσφέρει ο Μάκης Σέργιος δεν τολμά του καλούς πρωταγωνιστές του να τους βάλει στη θέση του Ηρακλή που δίνει μια οριστική λύση στο πολυκέφαλο τέρας της μυθολογίας. Αντιθέτως ως φινάλε περιγράφει μια πρόσκαιρη επιτυχία του καλού και αρκείται την ελπίδα να την περιορίσει σε προσωπικό επίπεδο των πρωταγωνιστών υμνώντας τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα μεταξύ τους.
-Σε κάθε όμως περίπτωση ο Μάκης Σέργιος ήδη με το δεύτερο βιβλίο του θεωρώ ότι καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση στα συγγραφικά πράγματα της χώρας. Και αυτό ανεξάρτητα του αν τα βιβλία του έχουν χιλιάδες πωλήσεις (που του το ευχόμαστε γιατί το αξίζει).Τα ευπώλητα λεγόμενα βιβλία είναι στη σημερινή εποχή της ρηχότητας και των εύκολων λύσεων αποτέλεσμα άλλων διαδικασιών ξένων προς όσα πιστεύει και βγάζει στο χαρτί ο Μάκης Σέργιος . Είμαι όμως από την πλευρά μου σίγουρος ότι κόντρα στο ρεύμα η συγγραφική πορεία του θα αφήσει το δικό της στίγμα.
Πόσο μάλλον που και τα δυό του βιβλία και θα έλεγα ακόμη περισσότερο οι «Θαλασσολύκοι» του προσφέρονται ως πρώτη ύλη για άλλους είδους τέχνης πέραν του βιβλίου, παράδειγμα στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση.
Περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
«Είναι ο κόσμος των ανθρώπων της θάλασσας τόσο ειδυλλιακός, ευαίσθητος και γεμάτος ρομαντισμό, όσο θέλει να τον παρουσιάζει η παράδοση, η τέχνη και οι συλλογικές μνήμες της ανθρώπινης κοινωνίας;
Η Ελίνα Χριστοδούλου, η νεαρή ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιαρντ, στην απελπισμένη προσπάθειά της να κατανοήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα του πατέρα της, του πρώην υψηλόβαθμου στελέχους του ελληνικού Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Διονύση Χριστοδούλου, έρχεται αντιμέτωπη με αμείλικτα ερωτηματικά σχετικά με τη δράση κάποιων από εκείνους που ζουν μέσα, γύρω και από τη θάλασσα.
Πολύ σύντομα, θα ανακαλύψει πως το «ατύχημα» δεν ήταν παρά μία ακόμα δολοφονική ενέργεια, προκειμένου οι τέως φίλοι του πατέρα της να του κλείσουν το στόμα!
Με ανέλπιστο συμπαραστάτη τον υπαστυνόμο Στέφανο Παπαδάτο, επιχειρούν μια ολέθρια κατάδυση στους σκοτεινούς βυθούς των εγκληματικών κυκλωμάτων που λυμαίνονται τις ελληνικές -και όχι μόνο- θάλασσες.
Ούτε η λήθη ούτε ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσα στους δύο νέους δεν μπορούν να τους προστατεύσουν από την εκδικητική μανία του «κτήνους», όταν αυτό στριμώχνεται και νιώθει να απειλείται από τις έρευνες του νεαρού ζευγαριού. Η βίαιη αντίδρασή του, που αφήνει πίσω της θάνατο και καταστροφή, ξέθαψε και ένα ζοφερό παρελθόν για το οποίο η Ελίνα Χριστοδούλου θα προτιμούσε να μην έχει μάθει τίποτα και ποτέ!»
#pgnews
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
