Γράφει ο Διονύσης Καρατζάς
Ο άνθρωπος από την φύση του δισυπόστατος, αγωνίζεται να ισορροπήσει ανάμεσα στις ανάγκες της ύλης και τις απαιτήσεις του πνεύματος, ή, αλλιώς ανάμεσα στην φθορά και την αφθαρσία. Και ο αγώνας αυτός δεν είναι καθόλου εύκολος. Γιατί είναι διμέτωπος, αφενός προς τον εαυτό του, αφετέρου προς τις δυσκολίες, οι οποίες προκαλούνται από κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά συστήματα και ιδεολογίες.
Ο παγκοσμιοποιημένος σύγχρονος άνθρωπος, που αντιμετωπίζεται πλέον όχι ως πολίτης αλλά σαν αριθμός, πελαγοδρομεί από την μια σε διλήμματα και απειλές και από την άλλη σε κίβδηλες προσδοκίες και υποσχέσεις. Ο στόχος των απειλών είναι ο εκφοβισμός και η χειραγώγηση του όχλου πλέον, στον οποίο έχει μετατραπεί ο λαός.
Έτσι με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ενισχύονται οι κάθε μορφής έλεγχοι από την όποια εξουσία, υποτιμώνται οι κοινωνικές ευαισθησίες, υποχωρούν οι ατομικές ελευθερίες και διευρύνονται οι ανισότητες, οι ανταγωνισμοί και οι επεκτατικές βλέψεις των λεγόμενων Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι καιροσκόποι, ωστόσο, προσαρμόζονται, «πειθαρχούν» και ταυτόχρονα κερδίζουν σε βάρος των εντίμων και των σκληρά εργαζομένων για την επιβίωσή τους. Την ανατροπή της κατάστασης και τη μετάβαση από τον εφησυχασμό και το τέλμα στην ευνομία και την ευημερία τις υπόσχονται -τι ειρωνεία!- αυτοί που επικαλούμενοι τις δημοκρατικές και πολιτισμικές αξίες, συντηρούν, αναπαράγουν και διαιωνίζουν την εξαθλίωση.
Συγχέει τότε ο άνθρωπος την πληρότητα -ως συναισθηματική, ψυχική και πνευματική ολοκλήρωση- με την κενότητα στην οποία τον εγκλωβίζουν η αμάθεια και η επιθυμία απόκτησης εφήμερων αγαθών. Γι’ αυτό και οι προσδοκίες του για μια καλύτερη ζωή διαψεύδονται και ο ίδιος απογοητεύεται χάνοντας την εμπιστοσύνη του σε αξίες και θεσμούς. Δυσκολεύεται να ξεχωρίσει την ειλικρίνεια των διαθέσεων από τη σκοπιμότητα των προθέσεων στις κοινωνικές και διαπροσωπικές του σχέσεις. Αισθάνεται πληγωμένος και ή υπερτιμά καταστάσεις και συμπεριφορές που γίνονται όμως επώδυνες γι’ αυτόν, ή τις υποτιμά θεωρώντας τις ανώδυνες, με αποτέλεσμα να συμβιβάζεται, να αποπροσανατολίζεται, να οδηγείται στην απάθεια ή στην εγκληματικότητα και την αυτοκαταστροφή.
Ο Σωκράτης έλεγε ότι οι ξένοι περιπλανώνται και χάνονται στους δρόμους, ενώ οι απαίδευτοι στις δυσκολίες. Συνεπώς, χρειάζεται συνεχής εγρήγορση, την οποία εξασφαλίζει μόνο η πνευματική καλλιέργεια. Η εκπαίδευση και ευρύτερα η παιδεία δίνουν στον άνθρωπο τη δύναμη της γνώσης και της κρίσης για να εκτιμά ψύχραιμα τις καταστάσεις, να έχει την αίσθηση του μέτρου και να ανακαλύπτει κάθε θετικό, που θα τον κάνει αισιόδοξο και ισχυρό.
Θα μπορεί με τόλμη να αντιστέκεται, να ανατρέπει σχεδιασμούς, να αποτρέπει εμπόδια και να διασφαλίζει την απαραίτητη μετάβαση στην εξέλιξη και την πρόοδο με κέντρο πάντα τον άνθρωπο. Δίκαια ο Χέρμαν Έσσε έγραψε ότι «η ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής».
Είναι ανάγκη, λοιπόν, ως άτομα και ως κοινωνία, να κρατάμε ζωντανό το φως της σκέψης και της καρδιάς μας απέναντι στις όποιες απειλές, ανατροπές, προσαρμογές και μεταβάσεις καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε την αλήθεια της ελευθερίας.
Ποιός είναι ο Διονύσης Καρατζάς
Ο Διονύσης Καρατζάς γεννήθηκε στην Πάτρα. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού (Ε.Δ.Ε.Τ.). Υπήρξε βασικός συνεργάτης του πατρινού περιοδικού «Υδρία» από το 1973 έως το 1985 και ιδρυτικό μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης έως το 1985. Έχει δημοσιεύσει πολλές ποιητικές συλλογές. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά και έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Ηλία Ανδριόπουλο τον Γιώργο Ανδρέου,τον Γιάννη Γερογιάννη ,τον Γιώργο Αθανασακόπουλο, τον Πέτρο Σατραζάνη και τον Νίκο Μπαλή
#pgnews
#ΔΥΤΙΚΗΕΛΛΑΔΑ
