Αφιερωμένο στη μνήμη της 19χρονης Αναστασίας Παπαγγελή, θύματος του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της κοιλάδας των Τεμπών από το Δ. Σ. του Παγκαλαβρυτινού Συλλόγου Πατρών.
Αγαπημένο μας παιδί,
σήμερα η οικογένειά σου, οι συγγενείς, οι φίλοι, η ακαδημαϊκή κοινότητα, σύσσωμη η επαρχία των Καλαβρύτων, αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα θρηνούν για την αιφνίδια αποδημία σου και οι καρδιές μας θα είναι δια παντός ραγισμένες.
Καθώς σε αποχαιρετάμε, αγαπημένο μας παιδί, για το μεγάλο σου ταξίδι στον ουρανό, θα κρατήσουμε για πάντα το χαμόγελό σου.
Ένα χαμόγελο πλατύ και ελπιδοφόρο, με εσωτερικό φως και ικανοποίηση, για όλα όσα έχεις καταφέρει στο σύντομο πέρασμά σου από τον μάταιο αυτό κόσμο και προπάντων για τη φοίτησή σου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο τμήμα της Γεωπονικής Σχολής και την αφοσίωση στο ακαδημαϊκό σου καθήκον, ακολουθώντας το παράδειγμα των καλών και άξιων γονέων σου που με το λειτούργημά τους και οι δύο τιμούν την Καλαβρυτινή επαρχία και κοσμούν την αθηναϊκή κοινωνία όπου εργάζονται.
Αισθανόμαστε αδήριτη την ανάγκη να εκφράσουμε τις καρδιακές μας συλλυπητήριες ευχές στην οικογένειά σου για την πρόωρη εκδημία σου, μαζί με τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες του μοιραίου τρένου που ωστόσο, σας αξίωσε ο Θεός να περάσετε στην ουράνια και φωτοφόρο φρουρά, μαζί με τους Ταξιάρχες και τους Αγγέλους.
Θα δανειστούμε για να σου απευθύνουμε το ύστατο χαίρε τα λόγια του ποιητή που γεννήθηκε στην αχαϊκή γη, και που πόνεσε και θρήνησε ως πατέρας:
Μήτε μὲ τὸ σίδερο,
Μήτε μὲ τὸ χρυσάφι,
Μήτε μὲ τὰ χρώματα
Ποὺ σπέρνουν οἱ ζωγράφοι
Μήτε μὲ τὰ μάρμαρα
Τὰ τεχνοσκαλισμένα·
Τὸ σπιτάκι σου ἔπλασα
Παντοτινὸ γιὰ σένα
Μόνο μὲ τοῦ πνεύματος
Τὰ μάγια! Σοῦ τὸ ὑψώνω
Σ᾿ ἕνα τόπον ἄϋλον,
Ἀπείραχτο ἀπ᾿ τὸ χρόνο.
Μ᾿ ὅλα μου τὰ δάκρυα
Καὶ μὲ τὸ αἷμα μου ὅλο
Τοῦ ἔχτισα τὰ θέμελα,
Τοῦ σκέπασα τὸ θόλο
Κι ἂ φοβάσαι, αγάπη μου,
Νὰ μένεις μοναχό σου,
Κάλεσε καὶ κράτησε
Μέσα στ᾿ ἀρχοντικό σου
Όλα τα ἐρωτόπλαστα
Καθὼς ἐσὺ βλαστάρια
Π᾿ ἄνθισαν κι ἀπόσβυσαν,
Μιᾶς χρυσαυγῆς καμάρια!
