* Άρθρο της Εύας Αθανασοπούλου, Πολιτικός Μηχανικός, Δρ. Πολεοδόμος-Χωροτάκτης, Γραμματέας Δ.Π. σπιράλ
Σε λιγότερο από μία εβδομάδα, στις 21.5.2023, πρόκειται να διεξαχθούν στη χώρα μας οι βουλευτικές εκλογές. Κρίσιμες, όπως κάθε φορά. Και με τον κίνδυνο μεγάλης αποχής, που διεθνώς πια αποτελεί πραγματικότητα. Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές στις 7.7.2019 η αποχή επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων άγγιξε το 42,22%, στον δε Δήμο Πατρέων στις δημοτικές εκλογές της 26.5.2019 το 49,33%. Συχνά στην πράξη, ισχνές πλειοψηφίες ψηφισάντων στο σύνολο του εκλογικού σώματος διαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα και αναδεικνύει τον νικητή. Η άποψη μεγάλου μέρους του πληθυσμού δεν καταγράφεται. Ο θεσμός του εκλέγειν και εκλέγεσθαι «υποβαθμίζεται».
Προσεγγίζοντας τον τρόπο σκέψης αυτών που απέχουν από το εκλογικό τους δικαίωμα, προκύπτει ότι: Πιθανόν έχουν απογοητευτεί από τις ασκούμενες πολιτικές και δεν έχουν πειστεί από τις υπάρχουσες παρατάξεις ότι εννοούν αυτά που ευαγγελίζονται. Πιθανόν θεωρούν ότι δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν επάξια από κανέναν υποψήφιο. Ίσως είναι πεισμένοι ότι η πραγματικότητά τους δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο και ότι κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Γενικεύοντας πιθανόν καταλήγουν στο: «Όλοι είναι ίδιοι». Ίσως τέλος ανήκουν σε εκείνη την μερίδα απεχόντων που γνωρίζουν ότι συμμετέχοντας στις εκλογές με επιλογή «λευκό» ή «άκυρο», δεν επηρεάζουν καθόλου το εκλογικό αποτέλεσμα. Και συνειδητά απέχουν για αυτόν τον λόγο.
Προσπερνώντας το αυτονόητο της ηθικής υποχρέωσης για άσκηση ενός δικαιώματος, που αποτελεί θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος, για την κατάκτηση του οποίου δόθηκαν αγώνες και χύθηκε αίμα, ας δούμε τον αντίλογο:
Για αυτούς, λοιπόν, που καταρχήν δεν τους εκφράζει κανένα κόμμα, σίγουρα θα διαπιστώνουν διαβαθμίσεις στην αξιολόγησή τους. Κάποιες παρατάξεις θα είναι εντελώς ακατάλληλες, κάποιες καλύτερες. Στη βάση της σχετικότητας μπορούν να διακρίνουν την λιγότερο κακή ή την περισσότερο κατάλληλη. Στην περίπτωση μάλιστα που πρόκειται για μικρά κόμματα/παρατάξεις που βρίσκονται στο όριο του 3% τότε η ψήφος τους, προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση μπορεί να καθορίσει την παρουσία των τελευταίων ή όχι στη Βουλή.
Αφήνω για το τέλος τον σταυρό προτίμησης. Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε στη Βουλή τους καλύτερους ή έστω τους λιγότερο κακούς. Γιατί ποτέ κανείς δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Και θα κλείσω με μια ευχή: Ο θυμός και η απογοήτευση που οδηγούν πολλούς στην αποχή, ας γίνουν υπεύθυνη πολιτική στάση που θα συνδιαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα στην κάλπη.
