Στο Πανεπιστήμιο Πατρών ο Παναγιώτης Γιαννάκης

Στο Πανεπιστήμιο Πατρών βρέθηκε ο «δράκος» του Ελληνικού μπάσκετ Παναγιώτης Γιαννάκης καλεσμένος του τμήματος Χημικών Μηχανικών. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης συμμετείχε στην εκδήλωση της ομάδας μπάσκετ του συγκεκριμένου τμήματος με θέμα «Αθλητισμός και Υγεία».
Με την ευκαιρία αυτή, είχε συνάντηση και με το πρύτανη Χρήστο Μπούρα, που σε ανάρτησή του αναφέρει: «Σήμερα υποδεχθήκαμε το Π. Γιαννάκη, το Δράκο του Ελληνικού Μπάσκετ, καλεσμένο του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστήμιο Πατρών. Με τη πορεία του στο μπάσκετ μας δίδαξε ότι… «Ένας δημιουργικός άνθρωπος παρακινείται από την επιθυμία να πετύχει κάτι, όχι από την επιθυμία να νικήσει τους άλλους.» Ayn Rand».
Ο σπουδαίος αθλητής και προπονητής αναφέρθηκε αρχικά σε μια προσωπική του εμπειρία: «Όταν ήμουν 23 ετών, χτύπησα πολύ άσχημα το γόνατό μου. Πήγα στον γιατρό της Ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ και των Σέλτικς. Μου είπε ότι πρέπει να σταματήσω το μπάσκετ. Εγώ για 24 ώρες δεν ανέπνεα. Σκεφτόμουν τι ήθελα να κάνω. Να συνεχίσω ή να σταματήσω το μπάσκετ; Την επόμενη μέρα άρχισα από το μηδέν. Πονούσα, προπόνηση, πονούσα, προπόνηση… Τελικά, από τα 23 μου χρόνια έως τα 38 έκανα όλη αυτή την καριέρα. Το λέω αυτό, γιατί κι εσείς σαν φοιτητές μπορεί να βρεθείτε σε μία ανάλογη δυσκολία. Το πόσο δύσκολο είναι κάτι είναι θέμα προσωπικότητας. Αλλά σίγουρα να ξέρετε ότι όλοι, όλοι, έχετε δύναμη μέσα σας. Τεράστια δύναμη. Αυτή η δύναμη εκδηλώνεται για πράγματα που θέλεις πολύ. Και είσαι έτοιμος να μην επηρεαστείς από τους πειρασμούς που υπάρχουν γύρω σου».
Επεκτείνοντας το θέμα των «πειρασμών», μίλησε για το «ανθρωπάκι» που υπάρχει μέσα μας και μας προτρέπει να τεμπελιάσουμε: «Όταν γεννιόμαστε γεννιέται μαζί μας κι ένα “μικρό ανθρωπάκι”. Είναι μέσα μας. Θα το έχετε ακούσει κι εσείς πολλές φορές. Την πρώτη φορά που το ακούσατε σας είπε: Ας κοιμηθώ λίγο ακόμα, ας μην πάω την πρώτη ώρα στο σχολείο. Μιαν άλλη φορά γυρίσατε στο σπίτι και η μαμά σας είχε μαγειρέψει φασολάκια. Και το ανθρωπάκι σάς είπε: Μην τρως, παράγγειλε σουβλάκια. Δεν ξέρετε όμως ότι το φαγητό της μητέρας σας είναι καλύτερο, πιο υγιεινό; Έχετε να διαβάσετε, αλλά το ανθρωπάκι λέει: Ο Δημήτρης σε περιμένει στο καφέ».
Ο αθλητής αναφέρθηκε επίσης στην αξία της εκπαίδευσης: «Εγώ έπαιξα μπάσκετ γιατί περνούσα ωραία. Έπαιξα μπάσκετ χωρίς καν να φαντάζομαι ότι θα μπορούσα να κάνω αυτό το ταξίδι και αυτή τη ζωή. Το όνειρό μου όταν ήμουν μπασκετμπολίστας, και ήμουν μπασκετμπολίστας της Εθνικής Ελλάδας και είχα παίξει στη Μικτή Ευρώπης, ήταν να τελειώσω το πανεπιστήμιο. Παρότι είχα παίξει στη Μικτή Ευρώπης, λοιπόν, σηκωνόμουν 6 η ώρα το πρωί για να πάω στη σχολή με το λεωφορείο· απείχε δύο ώρες, μία ώρα και 45 λεπτά για την ακρίβεια. Ήθελα να παρακολουθήσω το πρώτο μάθημα. Υπήρχαν πάρα πολλά παιδιά που έλεγαν: Κύριε, μπορώ να μην έρθω την πρώτη-δεύτερη ώρα; Να μην κάνω ενόργανη, κολύμπι, φυσιολογία, ανατομία; […]Πρέπει να δείτε την εκπαίδευση σαν ένα παιχνίδι. Αλλιώς είναι κουραστική διαδικασία. Εγώ έπαιξα μπάσκετ, διασκέδασα αλλά το διάβασα το παιχνίδι. Πηγαίνοντας στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο ανελλιπώς. Δεν έκανα απουσίες στο λύκειο, ντρεπόμουν να κάνω απουσία».
Αναφερόμενος στο θέμα της εκδήλωσης Αθλητισμός και Υγεία, σημείωσε: «Μην ξεχνάτε πως το πλοίο της ζωής είναι το σώμα σας. Προσπαθήστε να βρείτε χρόνο για να βάλετε σε εγρήγορση το σώμα σας. Όλοι οι οργανισμοί έχουν κάποιο μειονέκτημα. Γεννιόμαστε με ένα μειονέκτημα, και δύο, και τρία, όλοι οι οργανισμοί. Εύχομαι από σήμερα να ξεκινήσετε να τρώτε καλό φαγητό. Και να μάθετε να παρακινείτε τους διπλανούς σας. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ το ότι προσπαθούσα να παρακινώ τον συμπαίκτη μου. Μου έδωσε εφόδια, όταν ήμουν νεαρός, στο να μπορέσω στη συνέχεια να γίνω προπονητής. Και τώρα συνεχίζω να προπονώ τα παιδάκια μου, συνεχίζω να παρακολουθώ το άθλημα και να ζω καλύτερα σαν άνθρωπος».