Του Θανάση Γιανναδάκη *
Η ακύρωση του διαγωνισμού για την ανάπλαση του Λαδόπουλου λόγω της μίας και μοναδικής συμμετοχής συνιστά ένα ισχυρό σήμα από την αγορά για το πως αξιολογεί την πρόταση που εμπεριείχε ο φάκελος.
Όχι γιατί η ίδια η πρόταση δεν είναι απαραίτητη για την περιοχή αλλά γιατί το ίδιο το πλαίσιο των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα δεν είναι κατάλληλο για κάθε περίπτωση, όσο και αν προσπαθούν οι εμπλεκόμενοι συντάξουν μια χρηματοοικονομική μελέτη που να κάνουν το έργο κατάλληλο για χρηματοδότηση.
Σε μια περίοδο όπου
• τα δημόσια έργα διατρέχουν υψηλούς κινδύνους από το κόστος υλικών (λόγω της αναταραχής στις παγκόσμιες αλυσίδες τροφοδοσίας) αλλά και στο κόστος εργασίας (λόγω έλλειψης προσφοράς εργατικών χεριών με εμπειρία)
• υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για τη διακύμανση των επιτοκίων δανεισμού
• ο τομέας των αστικών αναπλάσεων δεν συγκαταλέγεται στους επιταχυντές (boomers) διασφάλισης κερδών όσο τομείς όπως η ενέργεια, τα τρόφιμα κλπ.
το ρίσκο που πολλές φορές καλείται να αναλάβει ο παραχωρησιούχος σε ένα ΣΔΙΤ φαντάζει υπέρτερο των προσδοκιών του.
Πόσο μάλλον όταν βλέπουμε αντίστοιχες δυστοκίες να τραβάνε επί πολλά χρόνια σε αντίστοιχα έργα στην Αττική όπου η αγορά και η προσδοκία κέρδους είναι πολλαπλάσιες από μια κορεσμένη και μη δυναμική αγορά όπως είναι αυτή της Πάτρας, τα τελευταία χρόνια.
Κάτι τέτοιο αποτυπώθηκε και στη μία και μοναδική συμμετοχή για την ανάπλαση του Λαδόπουλου.
Η νυν Περιφερειακή αρχή με τη σιωπηρή ανοχή-αποδοχή της Δημοτικής αρχής, η οποία στο παρελθόν ορκιζόταν στο δημόσιο χαρακτήρα του έργου, πήρε την απόφαση να αλλάξει το μίγμα και το ταμείο χρηματοδότησης του έργου και από το Φιλόδημο που ήταν ένα ειδικό ταμείο για την τοπική αυτοδιοίκηση να το μετατρέψει σε ΣΔΙΤ, παραγνωρίζοντας τα παραπάνω γιατί έχει συγκεκριμένη ιδεολογική τοποθέτηση, η οποία όμως πολλές φορές παραγνωρίζει τα πραγματικά δεδομένα.
Τώρα λοιπόν, η Περιφερειακή αρχή, προτίθεται να επαναδημοπρατήσει το έργο ως ΣΔΙΤ. Το ιδιο το αποτέλεσμα όμως συνιστά μια, καταρχήν, σοβαρή ήττα της πολιτικής της Περιφέρειας.
Μια ήττα η οποία και σε καθυστερήσεις θα οδηγήσει αλλά και, ενδεχομένως, σε αναστοχασμό ο οποίος μπορεί μέχρι και να αλλοιώσει τον αρχικό σχεδιασμό της ανάπλασης για να κάνει πιο θελκτικό το έργο στον Ιδιωτικό τομέα.
Μια ήττα η οποία εδράζεται κατά βάση στην άρνηση της Περιφερειακής αρχής να διεκδικήσει πόρους από την Κεντρική Κυβέρνηση για να υλοποιήσει ένα έργο που θα υπηρετήσει τον αρχικό του σχεδιασμό: Μια συνολική ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής η οποία θα έχει κατά κύριο λόγο ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ και ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ χαρακτήρα.
Αυτό σημαίνει ότι τους ενδιέφερε μόνο η εικόνα και όχι η ουσία και η ζύγιση των κινδύνων πέραν από την ιδεολογική τους τοποθέτηση ως συνέχεια της Κυβερνητικής ιδεολογικής τοποθέτησης.
Το χειρότερο όμως είναι ότι μέσα από αυτήν την ήττα ζημιώνεται η Πάτρα και η Περιφέρεια.
Για να έχουμε λοιπόν, καθαρούς λογαριασμούς.
Το να συνεχίζεις δρομολογημένες πολιτικές δεν σε κάνει μεταρρυθμιστή. Ενδεχομένως, σε αξιολογεί στην ικανότητα υλοποίησης.
Το να προχωράς σε πολιτικές αποφάσεις χωρίς να υπολογίζεις σοφά τους κινδύνους δεν σε κάνει θαρραλέο. Ιδίως όταν με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του έργου όπως αυτό του Λαδόπουλου.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέλει ΟΡΑΜΑ, ΕΠΙΜΟΝΗ και ΥΠΟΜΟΝΗ για τα ΜΕΓΑΛΑ και κυρίως ΚΑΘΑΡΗ ΜΑΤΙΑ. Αλλιώς γίνεται διαχείρηση, η οποία παρόλη την επικοινωνιακή υπεροπλία δεν μπορεί να αλλοιώσει την ουσία των πραγμάτων. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ παραμένει.
Το να βάζεις το Κόμμα πιο πάνω από τον Τόπο σου δεν σε κάνει αυτοδιοικητικό. Σου διασφαλίζει όμως στήριξη, εκτός και αν χορεύεις τη λάθος ώρα.
Αυτά για τώρα…..
Τα υπόλοιπα προσεχώς….
*Δρ. Μηχανολόγος Μηχανικός
Μέλος Γραμματείας Περιφερειακής Παράταξης Δυτική Ελλάδα- Δικαίωμα στην Πρόοδο
Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής Αχαΐας
π. Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Δυτικής Ελλάδας
