Τοῦ Γ. Η. Ὀρφανοῦ
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σημερινὸ σημείωμα, τὰ ἀλλεπάλληλα κρούσματα βίας, δημόσιας καὶ οἰκογενειακῆς στην Ἑλλάδα τὸ τελευταῖο διάστημα. Καὶ ἐφόσον κατ’ ἐμὲ ἡ βία εἶναι ὁ χειρότερος ἐχθρος κάθε νομοταγοῦς ἀνθρώπινης κοινωνίας, καθως σαν σαράκι κατατρώγει ἀδηφάγο τὰ θεμέλια της, θὰ προσπαθήσουμε νὰ συσχετίσουμε τὰ βίαια ἐπεισόδια τῆς δημόσιας ζωῆς μὲ τοὺς νόμους.
Ἐνῶ ἡ βία διαρρηγνύει τον κοινωνικὸ ἱστὸ καὶ καταστρέφει τις ἀνθρώπινες σχέσεις, οἱ νόμοι, διὰ τῆς ἐφαρμογῆς καὶ τῆς τήρησής τους, ἐπιδιώκουν τὴ δικαιοσύνη, τὸ σεβασμὸ τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν καὶ τὸ κοινωφελες. Γι’ αὐτο, ἐμφανίζονται καί παρουσιάζονται ὡς γενικοὶ κανόνες, ποὺ ἰσχύουν παντοῦ, πάντοτε, ἐξίσου καὶ μὲ ὅμοιο τρόπο γιὰ ὅλους.
Στους νόμους, λοιπόν, ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ πειθαρχοῦμε ὅλοι οἱ πολῖτες γιὰ πολλους λόγους, καὶ πιὸ πολὺ διότι κάθε νόμος στην πραγματικότητα δεν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά, πρῶτον, τρόπος σκέψης καὶ ἀντίδρασης σὲ ὅ,τι συμβαίνει γύρω μας κάθε στιγμή, σωφρόνων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται, χωρις βία, ὄχι γιὰ τὸ ἀτομικὸ τοὺς συμφέρον, ἀλλὰ γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καί, ἔπειτα, ἀπόπειρα ἀπὸ κοινοῦ ὅλων μας γιὰ διόρθωση τῶν ἑκούσιων καὶ ἀκούσιων ἀτομικῶν καὶ κοινωνικῶν σφαλμάτων. Ἐπίσης, δεν εἶναι λίγοι ὅσοι δέχονται ὅτι ὁ νόμος εἶναι προϊον καὶ μιᾶς ἑκούσιας κοινῆς συμφωνίας τῶν πολιτῶν γιὰ ὅλα τὰ καθημερινὰ ζητήματα τοῦ δημοσίου βίου, ἡ ὁποία μὲ τὴ σειρά της ἐξασφαλίζει την ἁρμονικὴ συμβίωση καὶ συνύπαρξη τῶν μελῶν ἑνος κοινωνικοῦ συνόλου δίχως νὰ χρησιμοποιοῦν τὴ βία γιὰ νὰ ἐπιδεικνύουν τὴ λόγῳ φύλου ἢ σωματότυπου δύναμή τους ἢ την ἀνώτερη κοινωνική τους θέση ἤ/καὶ γιὰ νὰ λύνουν τὶς διαφορές τους μὲ τους ἄλλους.
Ἔτσι, ὅταν ὅλα τὰ δείγματα σύνεσης καὶ ἀρετῆς, στὰ ὁποῖα πρῶτα ἂς λογαριάσουμε την εὐνομία καὶ την τήρηση τῶν νόμων, βοηθοῦν μιὰ κοινωνία νὰ ὀργανώνεται καὶ νὰ ἐπιβιώνει, ἡ σωφροσύνη, ὁ σεβασμος καὶ ἡ πειθαρχία ποὺ δείχνουν οἱ νέοι ἀπέναντι στους γονεῖς, τους δασκάλους καὶ τους γεροντότερους καὶ ὅλοι οἱ πολῖτες προς τους συμπολῖτες τους θὰ κυριαρχήσουν σὲ σχέση μὲ την ἀλαζονεία, την ἔλλειψη σεβασμοῦ, το θράσος καὶ τὴ χρήση βίας.
Καὶ θὰ κλείσουμε τὸ παρον σημείωμα μὲ την πασίγνωστη διαπίστωση ἀπ’ ὅσα βλέπουμε καθημερινὰ γύρω μας ὅτι οἱ πολῖτες ζημιώνουν τὴ δημόσια ζωή, ἂν εἶναι ἄθλιοι, ἀτομιστες καὶ συμφεροντολόγοι καὶ βίαιοι, ἐνῶ, ὀσάκις εἶναι δίκαιοι, τίμιοι καὶ πρόθυμοι να σέβονται καὶ νὰ τηροῦν ἔμπρακτα τους γραπτους καὶ τους ἄγραφους νόμους προσφέρουν, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ πατέρας μου, τις μεγαλύτερες ὠφέλειες στην κοινωνία ποὺ ζοῦν, γιατί ἔτσι ἐξασφαλίζουν καὶ τὸ σέβας καὶ τῶν ἄλλων προς αὐτούς…
