Ενα αξιόλογο έργο, καρπός πολύχρονης έρευνας και βαθιάς γνώσης εκδόθηκε πρόσφατα με την υπογραφή του δικηγόρου-ιστορικού Χρήστου Αθ. Μούλια. Πρόκειται για το δίτομο λεύκωμα «Η ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών 1835-2000».
Mέσα από τις σελίδες του, ο συγγραφέας, μέλος του Συλλόγου από τον Οκτώβριο του 1976, επιτυγχάνει, παρουσιάζοντας αυτά τα 165 χρόνια, σε 600 σελίδες, αντί να μείνει στην απλή παράθεση ονομάτων και λοιπών στοιχείων, που αφορούν αποκλειστικά τον νομικό κόσμο της Πάτρας, τα πλαισιώνει με ιστορικά/κοινωνικά στοιχεία της εκάστοτε εποχής, στην οποία αναφέρεται, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Με αποτέλεσμα να κεντρίζει το ενδιαφέρον και του αναγνωστικού κοινού εκτός χώρου.
Καθότι δε η συγγραφή ενός ιστορικού βιβλίου απαιτεί γνώση βιβλιογραφίας, όπως επεσήμανε ο Χ. Μούλιας, χρειάστηκε να διαβάσει «10.000 σελίδες -τα Πρακτικά του ΔΣ των γενικών συνελεύσεων του Δικηγορικού Συλλόγου, περίπου 2.000 εφημερίδες κυρίως »Φορολογούμενος», »Πελοπόννησος» και »Νεολόγος», ενώ χρησιμοποίησε τους »Εμπορικούς Οδηγούς», πηγή ελάχιστα αξιοποιημένη και καμιά 100στή ιστορικα και άλλα βιβλία».
Στο λεύκωμα γίνονται αναφορές ελάχιστα γνωστές: Στον πατρινό δικηγόρο ολυμπιονίκη Νικόλαο Ανδριακόπουλο, πρώτος στους Ολυμπιακούς του 1896 στην αναρρίχηση «επί κάλω» (σχοινί). Στο «ηθογράφημα» του πατρινού δικηγόρου Πρόκλη Χ. Παπαρρούπα, «Οι Κουραμπιέδες», που σατιρίζει την ευπαθή και ρευστή οικονομική δύναμη των πατρινών εμπόρων της Πάτρας, του 19ου. Στην επιφυλλίδα του Παύλου Νιβάνα στην εφημερίδα «Εστία» με τίτλο «Amour mouille» όπου περιγράφεται η περιπέτεια ενός κατοπινού δικηγόρου Πατρών. Επίσης, μια πληροφορία, που, όπως μας ανέφερε ο κ. Μούλιας, δημοσιοποιείται για πρώτη φορά και την έχει αντλήσει από το βιβλίο του Παπάγου «Ο πόλεμος της Ελλάδος 19401941»: Πριν τον πόλεμο, ο Δικηγορικός Σύλλογος Πατρών πρόσφερε περίπου 35.000 δραχμές, για την ενίσχυση της εθνικής Αεροπορίας. Με το προϊόν των εράνων (συνεισέφεραν όλες οι επαγγελματικές τάξεις, ιδιώτες, επιχειρήσεις, βιομηχανίες κ.λπ.) αγοράστηκαν αεροπλάνα, από αγγλικές και γαλλικές βιομηχανίες, τα οποία αν και προπληρώθηκαν από την Κυβέρνηση Μεταξά, με την κήρυξη του πολέμου δεσμεύτηκαν από την αγγλική και γαλλική κυβέρνηση και δεν παραδόθηκαν».
Κάποιες, άλλες, ενδεικτικές πληροφορίες που διαβάζουμε στο βιβλίο είναι:
>Πρώτος πατρινός πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών φέρεται ο Διονύσιος Δημακόπουλος το 1850, και είναι αξιοσημείωτο ότι τα πρώτα χρόνια του Παν/μίου δεν ήταν απαραίτητο ούτε το απολυτήριο του Γυμνασίου(!).
>Πολλοί δικηγόροι των Πατρών υπηρέτησαν στον τοπικό και εθνικό πολιτικό στίβο -πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι- με τον Κωστή Στεφανόπουλο, βεβαίως, να διατελεί πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για δύο θητείες, ενώ άλλοι ξεχώρισαν, παράλληλα με τη δικηγορία, στη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία.
>Ελάχιστα γνωστός ως δικηγόρος, αλλά πασίγνωστος ως σατιρικός ποιητής με το ψευδώνυμο «Μώμος Πατρεύς» ήταν ο Ηλίας Α. Συνοδινός.
>Σε περιπτώσεις προσβολής τιμής, οι προκλήσεις για μονομαχία ήταν ο τρόπος να λυθούν οι όποιες διαφορές.
>Το 1892 δικηγορούσαν στην Πάτρα 175 δικηγόροι. Η δε αύξηση του αριθμού τους ήταν μεγαλύτερη της αύξησης του πληθυσμού (!).
>Για ένα μικρό διάστημα ασχολήθηκε με τη δικηγορία και ο πατέρας του ποιητή Κωστή Παλαμά, Μιχαήλ Ιώαν. Παλαμάς, ο οποίος διακρινόταν για την ευσυνειδησία και την εντιμότητά του.
>Αναφορά γίνεται και στον επί 35ας διευθυντή της «Πελοποννήσου» Κωνσταντίνο Παπαγγελούτσο, που διορίστηκε συμβολαιογράφος Δύμης (1934-1937) και έπειτα υποθηκοφύλακας Πατρών (Κ. Αχαΐα 1983-Πάρα 1986).
>Πρώτη γυναίκα μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών ήταν η δικηγόρος Ελισάβετ Δ. Παπατριανταφύλλου, (1947).
>Ενα πρόβλημα που κρατάει χρόνια είναι αυτό της βραδύτητας στην απονομή της δικαιοσύνης. Ταλαιπωρεί την ελληνική κοινωνία αλλά παρεμένει άλυτο ως σήμερα.
Το εξώφυλλο της ιδιαίτερα καλαίσθητης έκδοσης κοσμεί φωτογραφία του Δικαστικού Μεγάρου της Πάτρας, ενώ στα οπισθόφυλλα απεικονίζονται δύο πολύ σπάνια εξώφυλλα: Του μοναδικού αντίτυπου του φυλλαδίου «Λόγος Επικήδειος εις τον Κωνστ. Γουλιμήν τον δικηγόρον» (αγωνιστής του ’21 και δικηγόρος πάνω επί δύο δεκαετίες στην Πάτρα) που εκφώνησε «αυτοσχεδίως» ο λοχ. του μηχανικού Χ. Χρυσοβέργης στον Ι.Ν. Αγ. Ανδρέου εν έτει 1864. Το δε άλλο «Λόγος περί δικηγορικού επαγγέλματος» υπό Παυσανίου Θ. Χοϊδά σώζεται μόνο σε 4 αντίτυπα, το ένα εκ των οποίων διαθέτει ο Χ. Μούλιας.
