Ποιος είναι άραγε ο ρόλος της Παιδείας στην έρευνα και την ανάπτυξη. Τι γίνεται σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο και ποιες οι προκλήσεις από το μέλλον; Αυτά ήταν μεταξύ άλλων τα ερωτήματα που απαντήθηκαν την Τετάρτη 1η Δεκεμβρίου, στη συνεδρία που συντόνισε ο βουλευτής Αχαΐας Κώστας Μάρκου. Ο ίδιος σημείωσε ότι η συζήτηση για την έρευνα, την ανάπτυξη και την Παιδεία, είναι μια κομβική συζήτηση με πολιτική προέκταση και συγκρούσεις. Όπως ανέφερε ο κ. Μάρκου: «Υπάρχει η άποψη ότι η έρευνα και η Παιδεία πρέπει να συνδέεται άμεσα με την αγορά και κατ’ επέκταση να εξαρτάται από την αγορά. Είναι έτσι τα πράγματα; Το ερώτημα είναι εάν είναι η Παιδεία και η Έρευνα συνδέονται με την παραγωγική διαδικασία. Οι επιστήμονες κάνουν πειράματα, έμπρακτα εφαρμοσμένα ή θεωρητικά και στη συνέχεια καταλήγουν σε κάποια συμπεράσματα. Οι πληροφορίες ανατρέπονται και αναμειγνύονται και κάποτε καταλήγουν σε θεωρίες που τώρα ανασκευάζονται, επιβεβαιώνονται και δημιουργούνται καινούργιες. Αυτό το προϊόν όπως κινείται έχει δική του αυταξία. Στην δική μας αντίληψη δεν έχει πρωταρχικό στόχο εάν άμεσα γίνεται εμπόρευμα ή υπηρεσία ή οτιδήποτε αξιοποιήσιμο με αυτό τον τρόπο.»
Δείτε σε video την ΟΜΙΛΙΑ του κ. Κώστα Μάρκου
Παντελής Κυπριανός, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και Πρώην Πρόεδρος ΑΔΙΠ
«Η έρευνα από τα πανεπιστήμια ή τους ιδιωτικούς φορείς;»
Από την πλευρά του ο Παντελής Κυπριανός, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και Πρώην Πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) ανέφερε ότι: «Έχουμε παραδείγματα χωρών που οφείλουν την ανάπτυξή τους και την ευρωστία τους, οικονομική και κοινωνική , όπως η Γερμανία, στην έρευνα και την εκπαίδευση. Θα περιοριστώ όμως σε μια πτυχή του όλου ζητήματος, στην σχέση της εκπαίδευσης με την έρευνα. Δηλαδή με ποιο τρόπο αναπτύσσονται οι δύο όροι και ποια η σχέση ανάμεσα στα Πανεπιστήμια και τα Ερευνητικά Κέντρα. Στην Ελλάδα, το 70% της έρευνας, παράγεται στα Πανεπιστήμια. Την ίδια στιγμή το 10% της έρευνας παράγεται στα ερευνητικά κέντρα και ένα μικρό ποσοστό 20% στους ιδιωτικούς φορείς. Σε άλλες χώρες είναι ακριβώς το αντίστροφο: Στη Γερμανία, που χαρακτηρίζεται ως χώρα για τα επιτεύγματά της στην Έρευνα, το 70% της έρευνας, περνάει σε ιδιωτικά χέρια, κυρίως ιδιωτικές επιχειρήσεις και μεγάλους φορείς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και δείχνει γιατί στην Ελλάδα τα Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα είναι πάρα πολύ σημαντικά για την πορεία της χώρας.
«Η σχέση της εκπαίδευσης με την έρευνα έχει να κάνει με το εξής: το πρώτο σύγχρονο πανεπιστήμιο ιδρύεται στο 1810 το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου από τον Χούμπολτ. Είναι σημαντικό γιατί έχει ορισμένες καινούργιες αρχές. Η πρώτη αρχή είναι ότι έρευνα και εκπαίδευση πάνε μαζί. Το δεύτερο που είναι πολύ σημαντικό σήμερα είναι ότι μιλάει για την ελευθερία των διδασκόντων και των διδιασκομένων. Καμία αρχή, λέει ο Χούμπορκ, είτε λέγεται βιομηχανία είτε λέγεται κεντρική εξουσία, δεν επιβάλλει στους ερευνητές και στους μαθητευόμενους κάποια αρχή. Όλα γίνονται σε καθεστώς ελευθερίας. Πολύ σύντομα η Κεντρική Εξουσία, το Κράτος πήρε τον κεντρικό έλεγχο. Στη συνέχεια είχαμε πολλές συγκρούσεις τα επόμενα χρόνια για το ποιες επιστήμες θα ενταχθούν στο Πανεπιστήμιο. Στη σύγκρουση αυτή έχουμε δύο μεγάλα μοντέλα: το βορειοαμερικανικό, των ΗΠΑ κυρίως. Εκεί επικρατούν δύο βασικά πράγματα: μαζικό πανεπιστήμιο και εντάσσονται σε αυτό όλες οι επιστήμες. Το άλλο είναι το Ευρωπαϊκό, κυρίως σε Γερμανία και Γαλλία. Εκεί έχουμε τα Πανεπιστήμια, πολλές ανώτερες σχολές και έχουμε και ένα τρίτο θεωρούμε ότι η έρευνα δεν μπορεί να γίνει στα Πανεπιστήμια αλλά πρέπει να γίνουν ερευνητικά κέντρα».
Δείτε σε video την ΟΜΙΛΙΑ του κ. Παντελή Κυπριανού
Πατρίτσια Κυπριανίδου,Χημικός, Πρώην Γενική Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας.
«Το Ευρωπαϊκό Παράδοξο στη μεταφορά γνώσης»
Για τη σχέση της εκπαίδευσης, της έρευνας και της ερευνητικής καινοτομίας και βιομηχανίας, αναφέρθηκε η Πατρίτσια Κυπριανίδου,Χημικός, Πρώην Γενική Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας.
«Είναι το στοίχημα που συζητάμε που δίνει ακριβώς το τι λέει ο καθένας. Και όλοι μιλούν για τη σημασία της έρευνας και της καινοτομίας και Παιδείας για την ανασυγκρότηση της χώρας. Δεν κάνουμε όλοι τα ίδια και δεν πρεσβεύουμε όλοι τα ίδια. Όλοι έχουμε υλοποιήσει ένα συνεκτικό σχέδιο. Σε σχέση με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο, οι τρείς πόλοι που συνεργάζονται και πώς το κράτος μπορεί να οσμώσει τις τρεις δυνατότητες ως χώρα, φαίνεται ότι με την πρόοδο των τεχνολογιών και με το χάρτη της παραγωγής της καθημερινής μας ζωής, ο ανταγωνισμός οξύνεται, άρα όποιος είναι πρωτοπόρος, όπως καταλαβαίνετε έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα.
Στο πλαίσιο αυτό σε σχέση με τον ανταγωνισμό και την κρίση την οικονομική τι πλευρές έχει, έχει σχεδιαστεί ένα καινούργιο σύστημα να χρηματοδοτήσει την έρευνα στα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα και τον ιδιωτικό τομέα και αυτό το μοντέλο, κατά κάποιο τρόπο, δείχνει κάποια απάντηση με τον τρόπο που είναι σχεδιασμένο, παρακολουθεί την ελεύθερη έρευνα, που δίνει αποτελέσματα μακρόχρονα.
Από την άλλη έχει και έναν καινούργιο πόλο, την καινοτομία, η οποία και εκείνη είναι απαραίτητη προκειμένου να απαντήσει στα θέματα ανταγωνισμού και ανάπτυξη. Η Ευρώπη έχει καλά πανεπιστήμια, έχει καλή έρευνα και ερευνητικά κέντρα, εκπαιδεύει ανθρώπους από άλλες χώρες σε συγκεκριμένους τομείς, όμως το Ευρωπαϊκό Παράδοξο είναι ότι δεν υπάρχει μεταφορά της γνώσης που παράγονται στα κράτη μέλη και στην παραγωγή. Το συνεκτικό σχέδιο που υλοποιήσαμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη δυνατότητα να έρθουν πολλοί πόροι και να γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις».
Δείτε σε video την ΟΜΙΛΙΑ της κας Πατρίτσιας Κυπριανίδου
Παύλος Χαραμής ,Εκπαιδευτικός, Πρώην Αντιπρόεδρος Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής
«Δεν γίνεται ανάπτυξη χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο»
Ο Παύλος Χαραμής , Εκπαιδευτικός, Πρώην Αντιπρόεδρος Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ανέφερε ότι: « Μιλώντας για ανάπτυξη πρέπει κανείς να ξεχωρίσει τι εννοούμε με αυτό τον όρο. Όχι μόνο υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για τον όρο ανάπτυξη, αλλά πολλές φορές η επιβάρυνση που έχει δεχτεί αυτός ο όρος και η αρνητική φόρτιση οδηγούν και κάποιους οπαδούς της λεγόμενης αποανάπτυξης. Και μόνο προσδιορίζοντας το ανθρώπινο πρόσωπο της ανάπτυξης ορίζοντας τη σημασία της Δημοκρατίας, της ισότητας και της κοινωνικής Δικαιοσύνης, μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να μιλάμε για ανάπτυξη. Μια δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με το λεγόμενο ταξίδι στο χρόνο. Χτίζοντας το αύριο με σύγχρονα υλικά. Υπάρχει όμως και το παρελθόν για να συμπληρωθεί το χρονικό φάσμα. Τι κάνουμε με τα υλικά του παρελθόντος; Υπάρχουν υλικά όπως αξίες, τρόποι δουλειάς, μέθοδοι ανάλυσης που έχουν σημαντική αξία. Και παραμένουν και πρέπει να είναι υλικά και για την εκπαίδευση και για την ανάπτυξη. Ωστόσο και αυτά παίρνουν τον χαρακτήρα τους και αλλάζουν φυσιογνωμία με το πέρασμα του χρόνου και ανάλογα με τις συνθήκες που κυριαρχούν. Και εδώ μέσα από τα μέσα ενός δημιουργικού ιστορισμού μπορούμε να αξιολογούμε τα εργαλεία και τις κατακτήσεις του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει ότι τα καθιστούμε και αυτά σύγχρονα υλικά. Αν σταθούμε στη γενική εκπαίδευση, όπως είναι η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια θα δούμε ότι έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση στην Ελλάδα, μετά από διαδοχικές κρίσεις στην ελληνική κοινωνία που καθιστά την πραγματικότητά μας εξαιρετικά προβληματική. Κάποιες πλευρές αγγίζουν την παγκόσμια κοινωνία. Η πανδημία οξύνει και εντείνει προβλήματα τα οποία προϋπήρχαν. Φέρνει στο προσκήνιο ακόμη εναργέστερα κάποιες συγκρούσεις και κομβικά σημεία έντασης που έχουν ιδιαίτερη σημασία όταν μιλάει κανείς για την εκπαίδευση. Την τελευταία εξαετία υπήρχαν δύο διαφορετικά σχέδια στον χώρο της Παιδείας: το ένα βασιζόταν στην έμφαση και σε επιλεκτικές διαδικασίες».
Δείτε σε video την ΟΜΙΛΙΑ του κ. Παύλου Χαραμή
#pgnews
#ΔΥΤΙΚΗΕΛΛΑΔΑ
