Του Παναγιώτη Γιαλένιου εκδότη του «Σύμβουλου Επιχειρήσεων»
Το ζοφερό κλίμα των ημερών που βιώνουμε, με τις καθημερινές αποτρόπαιες δολοφονίες, την πανδημία, την οικονομική και ενεργειακή κρίση, τις πολεμικές ιαχές, έχει και παράπλευρες συνέπειες σε όλους μας. Η ψυχολογία κινείται σε χαμηλές πτήσεις, η διάθεση για δημιουργική ενασχόληση έχει πιάσει πάτο στους περισσότερους και φυσικά η γκρίνια αποτελεί κύριο συστατικό εντός και εκτός οικογενειών. Μια προσεκτικότερη ματιά για παράδειγμα στην συμπεριφορά της πλειοψηφίας των οδηγών στο δρόμο και ιδίως στον αστικό ιστό αρκεί. Όπως επίσης στις στατιστικές για την ενδοοικογενειακή βία, για τα διαζύγια ,τις αυτοκτονίες και τόσα άλλα καταθλιπτικά.
Τα νέα δεδομένα της εποχής μας
Ορισμένους προβληματισμούς επί των παραπάνω θέλουμε να καταθέσουμε με το σημερινό μας σημείωμα με αφορμή και ένα σχετικό σύντομο κείμενο που ανάρτησε στο διαδίκτυο ο γνωστός λογοτέχνης Κώστας Λογαράς . Το φιλοξενούμε και στην Ομάδα των Φίλων του «Σ.Ε» και αξίζει να το μεταφέρουμε και εδώ . Γράφει ο φίλος Κώστας Λογαράς:
«Μού βαραίνουν την ψυχή οι δολοφονίες στον Οίκο ευγηρίας, το αδιανόητο έγκλημα της Κυψέλης, το μακέλεμα του Άλκη κι ο εδραιωμένος ναζιστοχουλιγκανισμός ως κράτος εν κράτει, το αναμενόμενο αποτέλεσμα για το θάνατο των τριών κοριτσιών (που αρνούμαι και να το διανοηθώ) ∙ κι ακόμα η Ουκρανία, η γειτονική Τουρκία, ο κίνδυνος διολίσθησης σε πολιτικές προ μνημονίων , η οδυνηρή απουσία αντιπολίτευσης. Ομολογώ ότι αισθάνομαι τύψεις κι ενοχές για τις μονοθεματικές αναρτήσεις μου : προτάσεις για βιβλία που διαβάζω, κριτικές που αναρτώ για το πρόσφατο βιβλίο μου- ποιοι γράφουνε και τί; Αναρωτιέμαι μήπως είναι μάταια όλα αυτά μπροστά στην υπερχείλιση του κακού που μας κατακλύζει. Φαντάζομαι ότι κι άλλοι πολλοί κάνουν τις ίδιες σκέψεις, δεν είμαι μόνο εγώ. Με παρηγορεί μονάχα ότι αυτές οι αναρτήσεις οι «εκτός κυρίου θέματος» στο fb δίνουν μια διαβεβαίωση ότι, παρόλα αυτά, η ζωή μας συνεχίζεται. Κι ότι αυτά τα «δευτερεύοντα θέματα» είναι το κέλυφος που διασφαλίζει κάπως την ψυχική μας ισορροπία».
Να επιβεβαιώσω αρχικά την διαπίστωση του σημαντικού πατρινού συγγραφέα ότι είμαστε πολλοί αυτοί που προβληματιζόμαστε ανάλογα. Και η ανάγκη για εξεύρεση κάποιας μορφής ισορροπίας είναι γενικότερο αίτημα.
Σε αυτήν την αναγκαία ισορροπία, με τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά που έχει για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, έχει ενδιαφέρον να σταθούμε λίγο.
Έτσι για τον Κ.Λ η ενεργή και διαδραστική ενασχόληση με τη λογοτεχνία αποτελεί το «κέλυφος που διασφαλίζει κάπως την δική του ψυχική μας ισορροπία». Για κάποιον άλλον είναι ο αθλητισμός, μια βόλτα στη φύση. Δείτε για παράδειγμα την δημοφιλία που έχει και εδώ στην Πάτρα ένα μικρό «κίνημα» πεζοπόρων που τακτικότατα διοργανώνουν κοντινές δραστηριότητες, που πέραν της φυσικής ευεξίας οδηγούν και στην ανακάλυψη απίστευτων ομορφιών εδώ στον τόπο μας και στις γειτονιές μας.
Αντίστοιχη η ισορροπία που νοιώθουν και μεταφέρουν στις δικές τους αναρτήσεις φίλοι λάτρεις του δικύκλου, που συνδυάζουν την αγάπη του για τις μηχανές με υπεροχές διαδρομές που επίσης οδηγούν και καταπληκτικές φυσικές ομορφιές. Ομορφιές που ήταν και τα προηγούμενα χρόνια παρούσες, πλην όμως για τους πολλούς υπήρχε ένα «πέπλο» μπροστά τους που τις έκρυβε. Το συνέθεταν οι εκάστοτε επιλογές στη διάθεση του όποιου ελεύθερου χρόνου και αυτές τι καθόριζαν το life style και η καταναλωτικές υπερβολές.
Πολλοί αναρωτιούνται -και γίνομαι και εγώ δέκτης ερωτήσεων από συναδέλφους από πολλές περιοχές της χώρας μας. Ποιο το «μυστικό» του νυν Δημάρχου Κώστα Πελετίδη στην Πάτρα και τα σημαντικά ποσοστά που επί δύο τετραετίες συγκέντρωσε (πολλαπλάσια των ποσοστών του κομματικού φορέα που εμφανώς και όχι συγκαλυμμένα τον στηρίζει). Η δική μου απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, (εκτός του πολιτικού σκέλους που αφορά τι έχει να συγκρίνει ως πρόσωπα κάθε φορά ο πολίτης την ώρα της κάλπης), περιλαμβάνει και ορισμένα δεδομένα που αφορούν τις «δευτερεύουσες»- κατά τον Κώστα Λογαρά- ανάγκες των συμπολιτών μας και οι οποίες δημιουργούν κάποια ισορροπία σε όσα τους καταπιέζουν καθημερινά.
Έτσι μια ματιά στο Νότιο Πάρκο της Πάτρας όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης αλλά και αυτά της πανδημίας και το πως το αξιοποιούν οι πολίτες καθημερινά δίνει απάντηση. Επίσης η εγκαταλειμμένη ,για δεκαετίες, πλάζ στο βόρειο τμήμα φανερώνει πως χιλιάδες συμπολίτες (και ψηφοφόροι) βρίσκουν για πολλούς μήνες το χρόνο σημεία ισορροπίας όχι μόνο ψυχικής αλλά και σε οικονομικά τους αδιέξοδα.
Προφανώς υπάρχει αντίλογος με σοβαρά αναπτυξιακά επιχειρήματα, που τους επόμενους μήνες μάλιστα θα είναι στην καθημερινή συζήτηση, μιας και πλησιάζουμε στο εκλογικό έτος 2023.
Όμως η σημερινή μας αναφορά έχει να κάνει όχι με την πολιτική και τι είναι σημαντικότερο γενικά αλλά με το τι αποτελεί αντίβαρο (έστω και πλασματικό) σε όσα βιώνουμε καθημερινά σε αυτήν την παρατεταμένη περίοδο πολλαπλών κρίσεων. Στις σύγχρονες αυτές ανάγκες, που όπως όλα δείχνουν θα διευρύνονται για μακρύ ακόμη χρονικό διάστημα και στις οποίες οφείλουν να σταθούν και να διαγνώσουν όσοι φιλοδοξούν να διατηρήσουν ή να αλλάξουν καταστάσεις σε επίπεδο διοίκησης.
Είναι πολλά ακόμη τα παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε ενισχύοντας την ανάγκη των πολιτών να βρουν σημεία ισορροπίας μέσα τους και στο περιβάλλοντα χώρο τους.
Σε αυτήν όμως την προσπάθεια όλων μας, (που θεωρούμε ότι αποτελεί και το νέο δεδομένο της περιόδου των συνεχών κρίσεων που ζούμε και που θα ενταθούν στη συνέχεια) οφείλουμε να επισημάνουμε ένα τεράστιο κίνδυνο.
Αναφερόμαστε κυρίως στον κίνδυνο της εσωστρέφειας που προκαλεί η κακή χρήση της τεχνολογίας και ιδίως σε ότι έχει να κάνει με την επικοινωνία και τα κοινωνικά δίκτυα.
Η αναζήτηση ισορροπίας με την αποκλειστική μας αφοσίωση σε αυτά, με τρόπο τέτοιο που τη ζωή μας να την καθορίζουν τα like και οι ακόλουθοι, είναι ένας καταστροφικός εθισμός.
Η όποια ισορροπία δημιουργείται μόνο με αυτήν την ενασχόληση είναι πρόσκαιρη και επικίνδυνη.
Η ισορροπία στη χρήση των νέων τεχνολογιών με παράλληλες φυσικές δράσεις που εμπεριέχουν και την ενεργή κοινωνική αντίδραση σε ότι μας ενοχλεί, είναι για εμάς το νέο ζητούμενο.
#pgnews
#ΑΠΟΨΕΙΣ
