Του Παναγιώτη Γιαλένιου, εκδότη του «Συμβούλου Επιχειρήσεων»
Περισσότερο από δύο εβδομάδες πόλεμος στην Ουκρανία και όλα δείχνουν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε μια ακόμη σύνθετη κρίση με αχαρτογράφητες προοπτικές και απροσδιόριστο μάκρος . Σε αυτήν τη νέα κρίση που έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες, (αναφερθήκαμε εκτενώς στο προηγούμενο σημείωμά μας) είναι τόσο πυκνά τα γεγονότα και οι εξελίξεις που προέκυψαν τις τελευταίες ημέρες που οφείλουμε να τις αποκωδικοποιήσουμε περαιτέρω.
Συνοπτικά ως τώρα έχουμε τα παρακάτω:
- Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αντίκειται στη Διεθνή νομιμότητα και είναι καταδικαστέα σε κάθε περίπτωση. Η δημιουργία ενός ακόμη τεράστιου προσφυγικού κύματος, που μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζεται, είναι απαράδεκτο φαινόμενο και η εγκληματική ευθύνη του επιτιθέμενου για αυτό αυταπόδεικτη. Όπως απόλυτα καταδικαστέες είναι και οι φρικαλεότητες που προκαλούνται όταν αρχίζουν να μιλούν τα καταστροφικά όπλα, που πέφτουν αυτές τις ημέρες στο έδαφος της Ουκρανίας.
- Oι εξελίξεις όμως στην Ουκρανία δεν είναι ένα γεγονός αποκομμένο από όλα όσα συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο τα χρόνια με τις απανωτές κρίσεις (οικονομικές, υγειoνομικές, περιβαλλοντικές κ.ά). Όπως διόλου τυχαίες δεν είναι οι αποκαλύψεις για ενεργά εργαστήρια βιολογικών όπλων στο έδαφος της Ουκρανίας (που παραπέμπει τους υποψιασμένους και σε όσα αποκαλύπτονται καθημερινά με στοιχεία στα αντίστοιχα εργαστήρια στην Κινεζική Γιουχάν)
- Η στάση των λεγόμενων Δυτικών κρατών προς την Ρωσία ενώ δείχνει να μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς (κυρώσεις, νέοι εξοπλισμοί, επέκταση ΝΑΤΟ κλπ) εντούτοις αυτό δεν γίνεται τυχαία ούτε απρόσμενα. Συνειδητά τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται εναντίον της Ρωσίας οι «ευνοϊκές» προϋποθέσεις για τις σημερινές εξελίξεις και η Ουκρανία ήταν το χρήσιμο «πειραματόζωο» για όλες τις πλευρές.
- Ακριβώς επειδή όσα απαράδεκτα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία εάν δεν ενταχθούν σε μια συνολικότερη «εικόνα» δείχνουν να στερούνται λογικής ( κάτι που δεν πιστεύουμε), η πιο πειστική εξήγηση παραπέμπει σε μια συνολικότερη σύγκρουση (κυριαρχίας και οικονομικών συμφερόντων) που γίνεται σήμερα παγκοσμίως υπό τον έλεγχο υπερεθνικών κέντρων. Η κάθε φορά εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης δείχνει να χρειάζεται (ως άμυνα ή ως επικράτηση κατά περίπτωση των συγκρουόμενων μερών) παγκόσμιες ή τοπικές κρίσεις. Κάποιες εξ αυτών τις βιώνουμε με μια συχνότητα πλέον που τρομάζει και άλλες τις αναμένουμε, όπως αυτή της ακρίβειας και τις έλλειψης βασικών διατροφικών ειδών για την ανθρωπότητα.
- Όπως ήδη δηλώνεται από επίσημα χείλη (του Προέδρου της Γαλλίας Ε. Μακρόν και πολλούς άλλους) έχουμε εισέλθει και με τις εξελίξεις στην Ουκρανία σε μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης με απρόσμενες συνέπειες. Η κατανόηση αυτής της διάστασης των όσων βιώνουμε είναι σημαντικό ζητούμενο για όλους μας. Στις παραπάνω διαπιστώσεις, οι τελευταίες ημέρες του πολέμου στην Ουκρανία προσθέτουν και αρκετές ακόμη. Έτσι:
- Βλέπουμε στην Ουκρανία, (μια πολυπληθή χώρα με πολλές εθνότητες, πλούσια σε παραγωγικούς πόρους αλλά και χώρα με «επιτρεπτές» όπως αποκαλύπτονται πολλές παράνομές δραστηριότητες) να αναπτύσσεται τάχιστα εθνική και πατριωτική συνείδηση, που παραπέμπει σε άλλες ιστορικές εποχές. Θα λέγαμε ότι το στοιχείο αυτό αποτελεί «υγιή» εξέλιξη που οφείλουν να λάβουν υπόψη τους πλέον όλοι όσοι χειρίζονται ολόκληρους λαούς ως πειραματόζωα των επιδιώξεών τους.
- Αν σε προηγούμενες πολεμικές συγκρούσεις βλέπαμε την «επιστράτευση» της ενημέρωσης στην υπηρεσία των συγκρουόμενων μερών, στον πόλεμο της Ουκρανίας (με το διαδίκτυο σε πλήρη ανάπτυξη πλέον) η ενημέρωση ιδίως με τα χαρακτηριστικά της παραπληροφόρησης και των fake news έχει απογειωθεί. Η μαζική και σε ζωντανό πλέον χρόνο προπαγάνδα είναι βασικό συστατικό του πολέμου, με την ήδη πληγωμένη αδέσμευτη δημοσιογραφία να οδηγείται ουσιαστικά στο περιθώριο. Το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τον παρόντα πόλεμο αλλά είναι ίδιον όλων πλέον των παγκόσμιων (κορωνοϊός) και εθνικών κρίσεων.
- Η χώρα μας θεωρούμε με τα παρόντα δεδομένα ότι στη γνωστή ρήση «όταν μαλώνουν οι ελέφαντες την πληρώνουν τα βατράχια» βρίσκεται στη θέση των συμπαθών αμφιβίων, με τρόπο μάλιστα που δείχνει να μπλέκεται στις πατημασιές τους και όχι να προσπαθεί να τις αποφύγει αναζητώντας δικό της ασφαλή δρόμο.
- Ειδικότερα οφείλουμε ως χώρα πλέον να αναζητήσουμε το δικό μας δρόμο σε αυτήν τη «μακρά σύγκρουση ελεφάντων». Αναθεωρώντας πολλά έως τώρα δεδομένα. Προφανώς οι συμμαχίες μας, όπως αυτή της Ε.Ε, αποτελούν σημαντική ασπίδα μας. Όμως δεν αρκούν και κυρίως δεν βοηθούν όταν ταυτίζουμε τα συμφέροντά μας με συμμάχους μας που κινούνται σε άλλη από εμάς «πίστα» επιδιώξεων. Με το χειρότερο σε αυτήν την περίπτωση να νομίζουμε ότι μπορούμε να «οδηγήσουμε» και εμείς με την ίδια άνεση και χωρίς την απαραίτητη γνώση και εφόδια τα «super cars» που κινούνται σε αυτές τις πίστες.
- Επιβάλλεται επομένως να αντιληφθούμε όλοι μας ότι δεν αρκεί να παρακολουθούμε τις εξελίξεις από τον καναπέ μας. Η φωτιά δεν είναι απλώς στο γείτονά μας είναι μέσα στο σπίτι μας . Και είναι τέτοια που πλέον ούτε και μια στοιχειώδη οικονομική άνεση που έχουν ορισμένοι (δεν αναφερόμαστε στο 1% όσων ευνοούνται από κάθε κρίση) δεν αντιμετωπίζεται. Φυσικά χειρότερη είναι η θέση όσων δεν έχουν ούτε αυτήν την άνεση.
- Μια νέα «πατριωτική» συνείδηση πέραν από τα γνωστά «πρωτόκολλα» χρειάζεται να αναζητήσουμε όλοι. Και κοντά στην κοινωνία και οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, που δεν δείχνουν να έχουν έτοιμες απαντήσεις επί της ουσίας
#pgnews
#ΑΠΟΨΕΙΣ
