Του Παναγιώτη Γιαλένιου εκδότη του «Συμβούλου Επιχειρήσεων»
Ιδιαίτερη κινητικότητα παρουσιάζουν τα πολιτικά κόμματα εξουσίας αυτήν την περίοδο. Πρώτα με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο και την προσεχή Κυριακή έχουμε ψηφοφορία από τα μέλη του για την εκλογή Προέδρου και πολιτικών οργάνων). Στη συνέχεια της νέας Δημοκρατίας (ολοκληρώθηκε) και στις 20-22 Μαΐου του ΠΑΣΟΚ –ΚΙΝΑΛ (όπως μετονομάζεται πλέον το Κίνημα Αλλαγής μετά τη συντριπτική πλειοψηφία που έλαβε ο νέος τίτλος στις εκλογές της περασμένης Κυριακής). Κινητικότητα που αξίζει να αναλύσουμε τόσο σε επίπεδο κεντρικών επιλογών όσο και αυτό της δυναμικής που μπορεί να προσδώσει στις τοπικές κοινωνίες.
Δεδομένα που δημιουργούν αισιοδοξία
Αρχικά να σταθούμε σε ορισμένα κοινά σημεία αυτής της ενδιαφέρουσας κινητικότητας.
- Μετά από δύο και πλέον χρόνια πολιτικού lock down σε ότι αφορά τις μαζικές διαδικασίες πολιτικού διαλόγου και συνεύρεσης και στα τρία κόμματα βλέπουμε και πάλι μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες (φανταζόμαστε ότι θα ακολουθήσουν ανάλογες εσωτερικές διαδικασίες και στα άλλα κόμματα).Το γεγονός αυτό είναι από μόνο του θετικό και ανεξάρτητα από ποια οπτική βλέπει ο καθένας από εμάς αυτές τις διαδικασίες, φανερώνουν μια δυναμική ενεργού συμμετοχής, που δεν είναι αυτονόητη στις μέρες μας.
- Να προσθέσουμε στην παραπάνω διαπίστωση ότι μαζικές διαδικασίες και μεγάλη συμμετοχή βλέπουμε και σε μια σειρά από κοινωνικές διαδικασίες (που την προηγούμενη περίοδο της πανδημίας δεν υπήρχαν ουσιαστικά) και αφορούν συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ( π.χ πρόσφατα την Πρωτομαγιά παρά το τριήμερο φυγής). Πολύ ενδιαφέρουσα και η συμμετοχή πολιτών σε ποικίλες πολιτιστικού περιεχομένου εκδηλώσεις, που φανερώνουν την ανάγκη συμμετοχής του κόσμου.
Αποκωδικοποιώντας τον εσωτερικό διάλογο που αναπτύσσεται στις εσωκομματικές διαδικασίες και ανεξάρτητα από τι από όσα διαμείβονται βλέπει το φως της δημοσιότητας και με ποιόν τρόπο (εδώ φυσικά ρόλο παίζουν τα κεντρικά ΜΜΕ με τη γνωστή μονομέρειά τους) διαπιστώνουμε ότι διατυπώνονται από πολλούς συμμετέχοντες ενδιαφέροντα πράγματα. Προφανώς δεν είναι πολλά εξ αυτών τα δημοφιλέστερα θέματα στην πλειοψηφία των συνέδρων ή των ψηφοφόρων, δεν παύουν όμως να αποτελούν «μαγιά» για σημαντικές εξελίξεις.
Παρακάτω θα αναφερθούμε στα θέματα αυτά που, κατά τη γνώμη μας, δημιουργούν ενδιαφέρον και αισιοδοξία για μια γονιμότερη πολιτική διαδικασία στον τόπο μας:
Πολιτικές συνεργασίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών
Φυσικά ουσιαστικό ρόλο στο θέμα αυτό παίζει ο εκλογικός νόμος που θα ισχύσει για τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Θεωρούμε ότι, παρά τις επιφυλάξεις και τη σημαντική πιθανότητα ακυβερνησίας που υπάρχει, σε ένα πολιτικό σύστημα με ελάχιστη εμπειρία ουσιαστικών συνεργασιών με μακροπρόθεσμη προοπτική, υπάρχουν υπό προϋποθέσεις σημαντικά περιθώρια πολιτικών συνεργασιών το επόμενο διάστημα. Η εμπειρία παρόμοιων κυβερνητικών συμπράξεων στον ευρωπαϊκό χώρο αλλά κυρίως οι υπάρχουσες και οι επερχόμενες παγκόσμιου χαρακτήρα κρίσεις ( που κατά τη γνώμη μας θα εντείνονται) δεν επιτρέπουν πλέον μοναχικούς παράλληλους δρόμους. Την θέση μας αυτή ενισχύει και η διαπίστωση ότι οι απανωτές κρίσεις αυξάνουν συντριπτικά το ποσοστό όσων υφίστανται οικονομικές απώλειες και περιορισμό των ελευθεριών τους, οδηγούμενοι σε περιθωριοποίηση από τη μια, με την ταυτόχρονη συγκέντρωση σε όλο και λιγότερους του πλούτου και των μέσων παραγωγής από την άλλη. Το νέο αυτό κοινωνικό status θεωρούμε ότι αλλάζει σημαντικά και τις παραδοσιακές συμπεριφορές των πολιτών, με πλέον ενδιαφέρουσα αλλαγή στο κόσμο που αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά για πολλές δεκαετίες ως «κεντρώος».
Ανάλυση των διεθνών εξελίξεων πέραν από κατεστημένες προσεγγίσεις
Όσο και αν, με την ευρύτερη συμμετοχή διεθνών και εγχώριων μέσων μαζικές ενημέρωσης, επιχειρείται μια μονοδιάστατη εξήγηση όσων συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο, (κυρίως μέσα από ένα δίπολο «καλών και κακών») γίνεται όλο και πιο φανερό, στον κόσμο αλλά και στη χώρα μας, ότι το «κακό» κυριαρχεί και από τις δύο υποτίθεται συγκρουόμενες πλευρές. Ως κοινό κακό θεωρούμε την διαρκή επιδίωξη παγκόσμιας κυριαρχίας που χαρακτηρίζει τα κάθε φορά «δίπολα». Όσο η σύγκρουσή τους οδηγεί πλέον σε μαζικές καταστροφές και σε ακόμη χειρότερες προοπτικές (πυρηνική απειλή, κλιματική καταστροφή, πανδημίες, επισιτιστική κρίση κλπ) όλο και περισσότεροι πολίτες θα αντιλαμβάνονται την συμπαιγνία. Θεωρούμε θετικό ότι αυτές οι διαπιστώσεις ακούγονται πιο συχνά πλέον από αρκετές φωνές σε όλο το πολιτικό σύστημα και της χώρας μας, παρά τον περιορισμένο χώρο δημοσιότητας που έχουν.
Σχέση δημόσιου και ιδιωτικού χώρου
Έχουμε αναφερθεί και πάλι στο θέμα αυτό με αφορμή την πανδημία. Η υγειονομική κρίση αλλού και στη χώρα μας επαναπροσδιόρισε και στα κόμματα (λιγότερο) και στους πολίτες (περισσότερο) τα όρια μεταξύ των δημόσιων και των ιδιωτικών δομών. Ειδικότερα στο χώρο της υγείας αυτό έγινε απολύτως φανερό. Τώρα αυτήν την περίοδο γίνεται φανερό και στο χώρο της ενέργειας και βεβαίως αφορά την Παιδεία και μια σειρά ακόμη τομείς της κοινωνίας.
Θεωρούμε βέβαια ότι οι εξελίξεις δεν δικαιώνουν μονοδιάστατα κάποιες απόψεις υπέρ ή κατά του δημόσιου ή ιδιωτικού αντίστοιχα. Αντίθετα πιστεύουμε ότι καταρρίπτουν «θέσφατα» σε αυτές τις θέσεις. Για παράδειγμα αν η πανδημία οδήγησε σε οπισθοχώρηση τους υπέρμαχους της πλήρους ιδιωτικοποίησης του βασικού αυτού αγαθού, οι γενικότερες εξελίξεις στην τεχνολογία και την σχέση της με την οικονομία και την παραγωγή περιορίζουν απόψεις που θέλουν την Παιδεία απομονωμένη την πραγματική οικονομία, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, στο όνομα της καθαρότητάς της.
Παρόμοιες διαπιστώσεις έχουμε σε πολλούς ακόμη κοινωνικούς τομείς και μια ακόμη ενδεικτική αναφορά θα κάνουμε πάνω σε μια έννοια «κλειδί» για τις πολιτικές εξελίξεις, αυτήν της αξιολόγησης και της σχέσης αυτής με την αξιοκρατία.
Παραγωγική δυνατότητα της χώρας
Δυνατότητα που πρωτίστως αφορά την στήριξη της χώρας στις δικές της δυνάμεις, ιδίως σε βασικούς τομείς όπως ο αγροδιατροφικός. Θεωρούμε ότι το θέμα αυτό είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα στην προαναφερθείσα πολιτική κινητικότητα. Χωρίς να θεωρούμε ότι πλέον σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής και φυσικά κοινωνίας το θέμα κυριαρχεί, εντούτοις διαπιστώνουμε ότι όλο και περισσότεροι ενεργοί πολιτικοί και πολίτες, από όλα τα κόμματα, τοποθετούνται σε αυτό και αναζητούν λύσεις.
Εδώ θα μας επιτραπεί μια φραστική ακροβασία. Πιστεύουμε για τη χώρα μας ιδίως ότι η παραγωγική της δυνατότητα για να «πάει εμπρός» είναι να «κοιτάξει πίσω της». Αναφερόμαστε στην αξιοποίηση των δικών της παραγωγικών πόρων μέσα από τη λογική της αυτοδυναμίας. Πλείστες όσες μελέτες δείχνουν ότι αυτό είναι εφικτό σε πολλούς τομείς και ιδίως στον αγροδιατροφικό και στον ενεργειακό. Χρειάζονται όμως τομές και ευρύτερη συναίνεση για αυτές.
Κόμματα και τοπικές κοινωνίες
Τέλος ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο της πολιτικής κινητικότητας που διαπιστώνουμε (αναφερόμαστε εδώ και σε δεδομένα της δικής μας τοπικής κοινωνίας στη Δυτική Ελλάδα) είναι αυτό της τάσης στους τοπικές δομές των κομμάτων να αναπτύσσεται μια «υγιής» κατά τη γνώμη μας δυναμική. Μια τάση που οι φορείς της αντιλαμβάνονται με έναν διαφορετικό τρόπο τόσο την υποχρέωση μεταφοράς της εκάστοτε κεντρικής κομματικής γραμμής όσο και κυρίως στο περιεχόμενο της σχέσης του κόμματος με τους θεσμούς της τοπικής κοινωνίας.
Το θέμα αυτό, που εντονότερα το βλέπουμε αυτές στις ημέρες στις εξελίξεις στο εδώ ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θεωρούμε ότι θα αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον το προσεχές διάστημα, πόσο μάλλον που έχουμε μπροστά μας και τις τοπικοαυτοδιοικητικές εκλογές.
- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:Βαν Γκογκ, Ο σπορέας (μετά το Millet) , Arles, Ιούνιος 1888 Otterlo, Μουσείο Kroller-Muller (Ολλανδία).
#pgnews
#e-ΑΠΟΨΕΙΣ
