ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ «ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ»
Είναι φυσικό, αλλά είναι και προφανές, ότι οι περισσότερο εκτεθειμένοι από όλους μας, στην προσβολή τους από τον ιό, είναι οι άνθρωποι που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις υγειονομικές μονάδες της χώρας και της περιοχής μας. Γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς. Όλοι εργάζονται σε εξαντλητικά ωράρια, πολλές φορές με ελλιπή τα μέσα της ατομικής τους προστασίας. Ιδιαίτερα επίκαιρο γίνεται, μετά τα εκτεταμένα κρούσματα στο προσωπικό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.
Δεν θα μιλήσουμε ξανά για τις συνολικές ελλείψεις και σε ανθρώπινο δυναμικό και σε εξοπλισμό. Θα αναφέρουμε απλά, ότι έπρεπε να είχαν καλυφθεί στο σύνολο τους τα κενά των οργανικών θέσεων στο Σύστημα Υγείας. Τα σημερινά « έκτακτα» μέτρα θα έπρεπε να είναι η επιπλέον ενίσχυση της πληρότητας και της επάρκειας του συστήματος.
Επί πλέον ας αναφέρουμε, ότι δεν κατανοούμε την στάση της Κυβέρνησης να μην επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα της υγείας. Και εννοούμε σαφώς τα ιδιωτικά Νοσοκομεία και τις κλινικές, όχι τους ιδιώτες ελεύθερους επαγγελματίες γιατρούς οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι η καταφυγή πολλών ασθενών.Δεν κατανοούμε το τραγελαφικό, ο ιδιωτικός τομέας να κερδίσει επί πλέον εκμεταλλευόμενος την πανδημία.
Ωστόσο, με βάση την παραδοχή της μεγαλύτερης έκθεσης στον κίνδυνο των ανθρώπων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, το σύστημα πρέπει να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο αυτό. Για δύο λόγους. Για την προστασία του ίδιου του συστήματος αφ’ ενός και για τον περιορισμό της μετάδοσης στον υπόλοιπο πληθυσμό.
Με πολύ απλά λόγια, ένας άνθρωπος που εκτίθεται καθημερινά στον κίνδυνο, πως επιστρέφει μετά την βάρδια του στο σπίτι και την οικογένεια του; Δεν αποτελεί αυτό πηγή κινδύνου για την οικογένεια του; Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρξει μέριμνα για την εξασφάλιση της διαμονής τους. Εννοείται με δημόσια δαπάνη. Θα μπορούσε για παράδειγμα κάποια από τα ήδη κλειστά ξενοδοχεία να μισθωθούν για το σκοπό αυτό.
Το πρόσφατο παράδειγμα της 40χρονης μητέρας τριών παιδιών που πέθανε στο σπίτι της, θα πρέπει να κινητοποιήσει τις αρχές για χρησιμοποίηση τέτοιων χώρων για διαμονή νοσούντων, στους οποίους να παρέχεται οργανωμένη ιατρική παρακολούθηση και θεραπευτική αγωγή. Ακόμα και αυτών με τα ήπια συμπτώματα. Αυτό, δηλαδή η ιατρική παρακολούθηση, θα διασφαλίσει την έγκαιρη μεταφορά στο Νοσοκομείο όσων η κατάσταση επιδεινώνεται. Αντιλαμβανόμαστε την τραγικότητα της εξέλιξης, να πεθάνουν αβοήθητοι άνθρωποι, στην πιθανή περαιτέρω κορύφωση της κρίσης.
Όλα αυτά βεβαίως απαιτούν, πολύ μεγαλύτερο βάθος στην εξέταση των πιθανών φορέων στον γενικό πληθυσμό.
Οι καθ’ όλα συμπαθείς της καθημερινής ενημέρωσης, πρέπει να λειτουργήσουν σαν εκπρόσωποι της επιστήμης τους και μόνο. Δεν έχουν λόγο να καλύπτουν συνολικές ή γενικότερες πολιτικές ευθύνες. Επισημαίνουμε δηλαδή, ότι δειλά δειλά ομολογούν τις ελλείψεις. Σε φάρμακα, αντιδραστήρια, μέσα προστασίας, μαυραγορίτικη συμπεριφορά, αλλά και ελλείψεις σε ανθρώπινο υγειονομικό προσωπικό.
Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω καθυστέρησης. Η πολιτική βούληση και η προτεραιότητα της δημόσιας υγείας είναι αυτή την στιγμή το σημαντικότερο.
