Του Νίκου Τζανάκου*
1828-2020: Μετά από 192 χρόνια εξακολουθεί να ισχύει πως η αναγνώριση του προβλήματος, η ταχύτητα της αντίδρασης και η λήψη μέτρων, αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα επιτυχούς αντιμετώπισης μιας επιδημίας-πανδημίας, για την οποία δεν υπάρχει αρχικά φαρμακευτική αγωγή. Παραθέτουμε τα σχετικά τεκμήρια, γραμμένα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της εποχής.
Η πανώλη χτύπησε για πολλοστή φορά την Πάτρα και την Αχαΐα, το Δεκέμβρη του 1828. Είναι εντυπωσιακά άμεσος και καθοριστικός, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το θέμα ο κυβερνήτης Καποδίστριας, ο οποίος ας μην ξεχνάμε πως ήταν και γιατρός. Έδωσε άμεσες εντολές και κατευθύνσεις στον πολιτικό και στρατιωτικό διοικητή της Πάτρας, ενώ συγχρόνως ζήτησε τη συνδρομή του γαλλικού στρατού. Θετική συγκυρία πως ο στρατηγός Ιγκονέ, εκτός από έμπειρος στρατιωτικός, ήταν γιός φαρμακοποιού και γνώριζε πως θα κινηθεί.
Ο λαός της Πάτρας, συγκεντρώθηκε αυθόρμητα στο λιμάνι, για να αποχαιρετήσει το Γάλλο στρατηγό.
Ο γάλλος δεκανέας και συγγραφέας Μανζάρ, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων γράφει: «Ο στρατοπεδάρχης βαρόνος Ιγκονέ, επρόκειτο να επιβιβαστεί στο καράβι «η πόλη της Μασσαλίας» για να επιστρέψει στη Γαλλία. Η είδηση της αναχωρήσεως του γενναίου αυτού στρατηγού διαδόθηκε στην πόλη και οι κάτοικοι έτρεξαν από παντού να τον κατευοδώσουν. Σε όλο το διάστημα που έμεινε στας Πάτρας είχε αποσπάσει το σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων ώστε δεν μπορούσαν να μείνουν αδιάφοροι τη στιγμή που επρόκειτο να τους εγκαταλείψει. Δεν είχαν ξεχάσει με πόση αφοσίωση είχε αψηφήσει τη δριμύτητα του καιρού και τόσους άλλους κινδύνους, όταν ξεκίνησε ο ίδιος επικεφαλής των στρατιωτών του για να εμποδίσει την επέκταση της πανούκλας στα Καλάβρυτα. Θέλησαν λοιπόν, την ώρα που θάφευγε μακριά τους, να του εκδηλώσουν όλο το θαυμασμό κι όλη τους την ευγνωμοσύνη. Είχε φθάσει ήδη στην παραλία, ακολουθούμενος από πολυάριθμους Γάλλους αξιωματικούς. Οι αρχές των Πατρών έσπευσαν να τον κατευοδώσουν. Κι η εκκλησία θέλησε να τιμήσει τον ανθρωπισμό του και την αφοσίωσή του. Όλος ο κλήρος της πόλης τον είχε συνοδεύσει, προηγουμένου του ιερού συμβόλου της θρησκείας του Χριστού. Προτού ο γενναίος στρατηγός μπη στην βάρκα, που τον επερίμενε για να τον μεταφέρει στο πλοίο, ενας παπάς απήγγειλε μια συγκινητική προσευχή ευλογώντας το ταξίδι του. Το πλήθος που συνωστιζόταν γύρω του εξέφρασε επανηλλειμένως με δυνατά «ζήτω» την ευγνωμοσύνη του και τη λύπη του που του ενέπνεε η αναχώρηση ενός στρατηγού Γάλλου. Ο γενναίος στρατοπεδάρχης δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνηση του μπροστά σε μια τέτοια σκηνή, κι ευχαρίστησε θερμά τον έπαρχο Πατρών. Δύο μέρες αργότερα το καράβι η πόλη της Μασσαλίας πήρε διαταγή να απάρη, μεταφέροντας, καθώς είπαμε, τον στρατηγό Ιγκονέ και ένα τάγμα του 46ου συντάγματος της γραμμής. ……»
Η Πάτρα θυμάται(;) τον Ιγκονέ και την προσφορά του.
Τον έχει τιμήσει με έναν μικρό δρόμο και έκτοτε μάλλον τον ξέχασε!
Για την πανώλη των Καλαβρύτων, κάνουν λόγο το 1828 και οι ‘Times’ του Λονδίνου. Ο Ιγκονέ, σώζει την Αχαΐα. Συνολικά 1.000 Γάλλοι στρατιώτες, πέθαναν από επιδημίες
Η πανώλη, εμφανίσθηκε πρώτα στις Σπέτσες και την Ύδρα, καθώς και από ένα πλοίο με Άραβες, που έπιασε στη Μεθώνη. Μετά την απελευθέρωση τα σκουπίδια που άφηναν για χρόνια οι Τούρκοι εκτεθειμένα καθώς και οι σωροί των ερειπίων της κατεστραμμένης πόλης έγιναν εστίες μόλυνσης με αποτέλεσμα να εξαπλωθούν επιδημίες στην Πάτρα, κυρίως πανώλη. Αμέσως μετά την παρουσία των γαλλικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο, οι Έλληνες άρχισαν να επιστρέφουν στα χωριά τους. Επέστρεψε και κάποιος Μελισσαρόπουλος στο χωριό Βραχνί των Καλαβρύτων, ο οποίος μετέφερε τη φοβερή για την εποχή ασθένεια της πανώλης. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα Καλάβρυτα και το Βραχνί, υπέφεραν από αυτή τη θανατηφόρα ασθένεια. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις κατά το παρελθόν, είχαν εξαφανιστεί ολόκληρες πόλεις. Η πανώλη, προκάλεσε πολλούς θανάτους και υπήρξε κίνδυνος να εξαπλωθεί, σε όλη την Ελλάδα από την Αίγινα έως τα Ιωάννινα. επισημαίνεται εκείνη την εποχή από το «Ταχυδρόμο της Ανατολής».
Η επιδημία της πανώλης είχε ονομαστεί και μαύρος θάνατος γιατί το πρόσωπο έπαιρνε ένα βαθύ κόκκινο χρώμα σχεδόν μαύρο
Ο Καποδίστριας, με αστραπιαίες για την εποχή κινήσεις, όπως φανερώνουν και οι επιστολές του, οι οποίες διασώζονται, επικοινωνεί με ειδικούς στην Ιταλία, στέλνει εντολές για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν και συνεννοείται με τον Μαιζών, αφού οι Γάλλοι, θα μπορούσαν να παρέμβουν πιο αποφασιστικά. Ο γιατρός Πάλλας, μαζί με την αστυνομία, καταφθάνουν στην περιοχή, προκειμένου να εφαρμόσουν μέτρα καταστολής της νόσου, καθώς και να ορίσουν κανόνες υγιεινής. Στις 20/12/1828 φθάνουν στην Πάτρα, δύο Γαλλικά επιβατικά πλοία, με γιατρούς, προσωπικό και νοσοκόμες. Για τα παραπάνω, κάνουν λόγο το 1828 και οι Times του Λονδίνου. Η εφημερίδα «Ταχυδρόμος της Ανατολής» κάνει αναλυτικές αναφορές, για τον αριθμό των κατοίκων των Καλαβρύτων, πόσοι από αυτούς είναι προσβεβλημένοι από πανώλη, πόσοι έχουν πεθάνει καθώς και για το χωριό Βραχνί, το οποίο έχει τα περισσότερα θύματα. Ορίζονται υγειονομικές διατάξεις, για να καταπολεμηθεί η πανώλη και οι άλλες επιδημίες. Ο γιατρός Πυλαρινός ζητεί από τους Γάλλους να λάβουν μέτρα, για να αποφευχθεί η εξάπλωση της πανώλης, στη γύρω περιοχή των Καλαβρύτων, αλλά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, της οποίας πολλά χωρία έχουν ερημωθεί. Πράγματι ο Μαιζών, έχοντας και το φόβο, πως η πανώλη μπορεί να του αποδεκατίσει το στράτευμα, δίνει εντολή στο στρατηγό Ιγκονέ, να μεταβεί με στρατό και ειδικούς στα Καλάβρυτα και να πάρει τα κατάλληλα μέτρα. Πράγματι ο Ιγκονέ, μεταβαίνει στην περιοχή των Καλαβρύτων, με οκτώ λόχους στρατιωτών και με τρόφιμα. Με τη βοήθεια των συμπατριωτών του γιατρών Μπομπιλιέ και Φρομανζέ κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο. Όπως αναφέρεται σχετικά, ο Ιγκονέ είχε ζητήσει από τις τοπικές αρχές να καίνε κάθε σπίτι, μέσα στο οποίο είχε πεθάνει κάποιος από πανούκλα, και να εκτοπίζουν από τα χωριά όλες τις οικογένειες, που κάποια μέλη τους είχαν προσβληθεί από την φοβερή αρρώστια. Αποκλείει την περιοχή, τη θέτει σε καραντίνα και αφήνει μία δίοδο, δίπλα σε έναν ποταμό, την οποία χρησιμοποιεί σαν πρόχειρο λοιμοκαθαρτήριο, για όποιον εισερχόταν ή εξερχόταν της περιοχής. Οι ενέργειές του φέρουν αποτέλεσμα και σταματά η μετάδοση της πανώλης. Συγχρόνως, το ψύχος που επικρατεί στην περιοχή, περιορίζει σημαντικά τη θανατηφόρα πανώλη. Όταν ο Ιγκονέ ολοκληρώνει την αποστολή του και επιστρέφει στην Πάτρα, γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό, αφού εκτός των Ελλήνων, έχει σώσει και τους Γάλλους στρατιώτες, από αυτή τη φοβερά μεταδοτική και θανατηφόρα αρρώστια. Στις 29 Ιανουαρίου 1829, ο πρόεδρος του συμβουλίου υγείας, συγκαλεί αιφνιδίως το συμβούλιο υγείας, γιατί εμφανίστηκε μια νέα επιδημία στο χωριό Βισοκά, με παρόμοια συμπτώματα με την πανώλη των Καλαβρύτων. Το συμβούλιο αποφασίζει, να στείλει ειδικούς για τις επιδημίες, προκειμένου να εμποδιστεί η εξάπλωση της νόσου.
«Ταχυδρόμος της Ανατολής»: Πρώτο φύλλο με ρεπορτάζ για επιδημία πανώλης
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 1828 κυκλοφορεί στην Πάτρα η πρώτη εφημερίδα
«Το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 1828 βρήκε για πρώτη φορά στας Πάτρας μια εφημερίδα γαλλική, τυπωμένη σ΄αυτή την πόλη, με τίτλο «Ταχυδρόμος της Ανατολής». Δυστυχώς τα πρώτα φύλλα έφεραν το φόβο και την απελπισία σε πολλές οικογένειες στη Γαλλία. Δεν μπορέσαμε ν’ αποκρύψουμε τις ασθένειες που είχαν θανατώσει ένα μεγάλο αριθμό στρατιωτών μας. Αναγκαστήκαμε επίσης να μιλήσουμε και για μια επιδημία που οι καταστροφές της μπορούσαν να γίνουν ολέθριες και που η εξάλειψή της οφείλεται στο ζήλο, τη δραστηριότητα, την αφοσίωση των στρατευμάτων μας, που κέρδισαν σ΄αυτή την περίσταση έναν καινούργιο τίτλο ευγνωμοσύνη των Ελλήνων. Τα γεγονότα αυτά ήσαν αρκετά σημαντικά, ώστε να μου επιτραπή να εκταθώ σε μερικές λεπτομέρειες που θα τις δανειστώ από τον ίδιο τον «Ταχυδρόμο Ανατολής». Νομίσαμε ότι δεν έπρεπε να τις παραλείψουμε από εδώ γιατί κάθε γραμμή είναι και μαρτυρία για το ζήλο και τη δραστηριότητα των Γάλλων, για την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων.
Μια αποστολή από δύο Γάλλους χειρούργους και δύο Έλληνες έφυγε στις 5 Δεκεμβρίου για τα Καλάβρυτα, για να συγκεντρώση παρατηρήσεις για την ασθένεια που, οχτώ μήνες πριν, εμάστισε τα περίχωρα αυτής της πόλης, και ιδιαιτέρως το χωριό Γκούρα. Τα Καλάβρυτα είναι χτισμένα σε μικρή απόσταση από τη δεξιά όχθη του Κερυνίτη, δεκατρείς λεύγες ανατολικά των Πατρών. Ο αέρας της κοιλάδας, παρά το ύψος της είναι γεμάτος πυρετούς και πολύ ανθυγιεινός, εξ αιτίας των βάλτων που σχηματίζονται από τις πλημμύρες του ποταμού. Η θερμοκρασία είναι εξαιρετικά ψυχρή, και το χιόνι σκεπάζει τη γη ολόκληρους μήνες»
Φαίνεται όμως πως η επιδημία πανώλης αντιμετωπίστηκε. Χαρακτηριστική είναι η αλληλογραφία.
Στρατόπεδον Κερπινής, 19 Δεκεμβρίου 1828, Higonet : Εγκατέστησα υγειονομική ζώνη. Από πολλών ημερών, ουδείς απέθανε.
«Προς τον κ. Διευθυντήν του «Ταχυδρόμου Ανατολής»
Κύριε,
Επιφορτισθείς παρά της Α.Ε του μαρκησίου Μαιζόν να εγκαταστήσω μίαν υγειονομικήν ζώνην μεταξύ Καλαβρύτων και Βραχμίου, όπου η πανώλης είχεν επανεμφανισθεί, και θέλων, όσον ηδυνάμην, να μειώσω την ανησυχίαν την οποίαν προεκάλεσεν η είδησις αύτη, σπεύδω να σας αναγγείλω, και σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε εις την εφημερίδα σας, ότι τα μέτρα άτινα ελήφθησαν δια να σταματήσουν την πρόοδον της επιδημίας, και η δριμύτης του ψύχους το οποίο επικρατεί εις τα όρη όπου ευρίσκονται τα δύο αυτά χωρία, θα θέσουν τέρμα εις τας καταστροφάς της. Διότι, από πολλών ημερών, ουδείς απέθανε. Δεν υπάρχουν εδώ νέοι ασθενείς. Οι έντεκα παλαιοί βρίσκονται εις πλήρη ανάρρωσιν, εκ της Πελοποννήσου, όπως και εκείνοι οι οποίοι την έφεραν.
Δεχθήτε, κύριε, την διαβεβαίωσιν της εξαιρέτου εκτιμήσεως
Μεθ’ ης διατελώ
Βαρόνος Ιγκονέ»
Higonet προς στρατιώτες: Η αναχαίτιση της εξάπλωσης της πανώλης, εξίσου ένδοξος και πλέον ωφέλιμος, εκείνης που θα προσφέρατε εις μίαν μάχην.
«Ημερησία Διαταγή (από την ζώνη αποκλεισμού)
Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίται,
Ο στρατάρχης Μαρκήσιος Μαιζόν σας ανέθεσε μίαν ωραίαν και ευγενική αποστολήν, να εξαλείψετε τον κίνδυνον όστις απειλεί την σττρατιάν και τον πληθυσμόν της Πελοποννήσου, αναχαιτίζοντες την εξάπλωσιν της πανώλους ήτις εξεδηλώθη εις την πόλιν των Καλαβρύτων και εις το χωρίον Βραχμί. Εδικαιώσατε την εμπιστοσύνην του εκτελούντες με την καρτερίαν και το θάρρος τα οποία σας χαρακτηρίζουν, αψηφούντες τους κόπους, τας στερήσεις, τας κακουχίας και τη δριμύτητα του κλίματος εις αυτά τα όρη, θα τας συμμερισθώ. Αι υπηρεσίαι αυταί τας οποίας εκλήθητε να προσφέρετε, θα είναι εξίσου ένδοξοι και πλέον ωφέλιμοι εκείνων τας οποίας θα προσφέρατε εις μίαν μάχην. Ο στρατάρχης, ο Υπουργός των Στρατιωτικών και ο γενναιόδωρος μονάρχης μας, θα γνωρίσουν τον ζήλον σας και την αφοσίωσιν σας εις αυτή την σοβαράν περίστασιν, και η Ελλάς θα είναι εκ δευτέρου υποχρεωμένη εις υμάς.
Ο στρατηγός διοικητής της δευτέρας ταξιαρχίας του στρατού της αποστολής, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων .
Βαρόνος Ιγκονέ»
Καποδίστριας: Αστραπιαία η αντίδρασή του .«Αμέσως να απομονώσετε την μεμολυσμένην πόλιν και το χωρίον»
Ο Καποδίστριας, με προσωπικές του εντολές από τον Πόρο στις 11/12/1828 κατευθύνει τις προσπάθειες περιορισμού της πανώλης προκειμένου αυτή αφενός να αντιμετωπισθεί και αφετέρου να μην εξαπλωθεί στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εντυπωσιάζουν για μια ακόμα φορά η ενασχόλησή του με κάθε πρόβλημα και ειδικά της Πάτρας προς τον Έκτακτον Επίτροπον Αχαίας αλλά και οι λεπτομερείς αναφορές του.
«Ενώ εμέλλομεν να αναπέμψωμεν τον γραμματέα σας Κ. Αινιάνα, λαμβάνομεν γράμματα του στρατηγού Μαιζώνος από 4 (16) του τρέχοντος, δι ων μας δίδει την θλιβεράν είδησιν ότι η νόσος η εμφανισθείσα εις Βραχνί και Καλάβρυτα είναι, κατά την γνώμην των ιατρών, αυτό τούτο πανώλης…..
Τούτο έχοντες προ οφθαλμόν αμετάθετον, υμείς πρέπει να αναλάβετε σήμερον νέας φροντίδας και πολλαπλήν σπουδήν, και αυστηρώς να ενεργήσετε κατά το μέρος σας τα ακόλουθα.
α. Να απομονώσετε την μεμολυσμένην πόλιν και το χωρίον. ώστε να μη έχωσι μηδεμίαν κοινωνίαν μετά των λοιπών μερών.
β. Να βάλετε να χωρίσωσι και τους αρρώστους, και επί τέλους να καθαρίσωσι και αυτά τα μεμολυσμένα.
Προς τούτων την εκτέλεσιν η κυβέρνησις σας στέλλει τέσσαρας εμπείρους εργάτας εκ των λεγομένων μόρτιδων (απολοίμων)…..
Αλλ’ επί τούτοις πρέπει να διερευνήσετε εκ παντός τρόπου και πληροφορηθήτε ακριβέστατα και περί της υγείας των άλλων μερών του τμήματός σας. Επειδή, ελευθέρας ούσης της κοινωνίας μέχρι των προλαβουσών ημερών με τα Καλάβρυτα και με το Βραχύ, ενδεχόμενον είναι να διέδοθη το μόλυσμα και αλλού, και να υποκρύπτεται δια τον χειμώνα, αλλά μετά τούτον απροσδοκήτως να εκπηδήση. Φροντίσατε λοιπόν εις την περιοδείαν ην μέλλετε να διανύσετε, σπουδαίως να επασχοληθήτε εις τούτο.
Ο κυβερνήτης
Ιωάννης Καποδίστριας»
Καποδίστριας: «Πανώλη και πάλιν εις την επαρχίαν Καλαβρύτων» Ευχαριστίες στους Γάλλους.
Ο Καποδίστριας σε σχετική έκθεσή του προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση, με ημερομηνία 11 Ιουλίου του 1829, αναφέρεται στην πανώλη που είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στην περιοχή, αλλά θέλοντας να εξάρει την παρουσία και τη δράση του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, γράφει:
«Κατά τον Νοέμβριον (όμως) η πανώλης πάλιν εις την επαρχίαν Καλαβρύτων εφοβέρισε την Χερσόνησον δευτέραν καταστροφήν. Αλλ΄οι στρατιώται Γάλλοι, κατά πρώτην περικλεούς αυτών αρχηγού, εξήλθον από τα στρατιωτικά των καταλύματα και καταστήσαντες μεν υπό τας διαταγάς του στρατηγού Ιγκονέτου μεταξύ πολυμόρφων κακουχιών και κινδύνων υγειονομικήν μεθόριον, χορηγούντες δε πλήθος δυστυχών ζωοτροφίας και ενδύματα, εξέκοψαν εις ολίγας ημέρας το σπέρμα της τρομεράς επιδημίας. Οι Γάλλοι είναι άξιοι επαίνου για την αντιμετώπιση της πανούκλας, καταπολεμώντας με μια σειρά αποφασιστικών μέτρων την επιδημία και κέρδισαν τη μάχη. Ο Καποδίστριας έστειλε γράμμα στον στρατηγό Ιγκονέ, προκειμένου να τον ευχαριστήσει για το δικό του αποφασιστικό ρόλο στην καταπολέμηση της πανούκλας. Στο γράμμα αυτό γινόταν παράλληλα αναφορά και στο βασιλιά Κάρολο, με τον γνωστό εκείνο τρόπο, τον οποίο επέβαλλαν οι τότε των διπλωματικών ελιγμών- σημείωνε ο Καποδίστριας συγκεκριμένα:
«Ικανός δεν είμαι να εκφράσω, κύριε Στρατηγέ, την βαθείαν ευγνωμοσύνην μου δια τας αγαθοψύχους και φιλανθρωποτάτας επιμελείας σας περί τους δυστυχείς κατοίκους των Καλαβρύτων και του Βραχέος, επί τους οποίους δεινόν και ολοσχερή όλεθρον επέσιεν η πανώλης. Ο Θεός να σας αποδώση το περί αυτούς γενόμενον αγαθόν.
Ο κύριος Μαυρομμάτης λαμβάνει σήμερον διαταγήν να τους βοηθήση και αυτός κατά το μέτρον των πόρων της κυβερνήσεως , προερχομένων και τούτων εκ της μεγαλοδώρου φιλοτιμίας του υμετέρου άνακτος. Όθεν ουδέ ημέρα μία παρέρχεται, χωρίς να ευλογήσωσιν οι της Πελοποννήσου οικήτορες το όνομα της Μεγαλειότητός του, αλλά και το του στρατού, του ελευθερώσαντος αυτούς από δύο δεινοτάτων πληγών, των Τούρκων, λόγω, και της πανώλους…»
Φίλιππος Ιγκονέ, Philippe Higonet Γάλλος στρατηγός και βουλευτής (1782-1859)
Ο Higonet ήταν γιος ενός φαρμακοποιού και ίσως οι γνώσεις που είχε αποκτήσει, τον βοήθησαν για να διαχειριστεί με επιτυχία την πανώλη, στην Αχαΐα. Γεννήθηκε στις 5 του Μαΐου του 1782, στο Saint-Eulalie d’Olt (Aveyron), πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 1859 στο Veyrac (Haute-Vienne). Ακολούθησε το παράδειγμα του μεγαλύτερου αδελφού του, στρατηγού Joseph Higonet (του οποίου το όνομα βρίσκεται γραμμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι), και το 1804 κατατάσσεται εθελοντικά στο στρατό. Δείχνει ανδρεία στις μάχες και από απλός στρατιώτης, γίνεται δεκανέας και το 1805, προάγεται σε υπολοχαγό, παίρνοντας μέρος στην εκστρατεία κατά της Αυστρίας. Τραυματίζεται στο Austerlitz, και βραβεύεται με το σταυρό του ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, στις 14 Μαρτίου 1806. Προάγεται σε λοχαγό και παίρνει μέρος στις εκστρατείες του 1806- 1807 στην Πρωσία, όπου διακρίνεται και πάλι. Παίρνει μέρος στη μάχη στην Ιένα, και στην Πολωνία, όπου και τραυματίζεται στο Eylau, στις 8 Φλεβάρη του 1807, ενώ το 1809 στην Αυστρία, τραυματίζεται και πάλι στο Eckmuhl. Παίρνει μέρος στην εκστρατεία του 1812, στη Ρωσία, όπου γίνεται Αντισυνταγματάρχης. Το 1813, μάχεται στη Σαξονία με το 13ο Σώμα Στρατού. Παγιδεύεται στο Αμβούργο, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης, δείχνει και πάλι ηρωισμό και προάγεται σε συνταγματάρχη το 1814.
Επέστρεψε στη Γαλλία, μετά την παραίτηση του αυτοκράτορα, και διορίζεται ως προσωρινός διοικητής στο Aveyron. Παίρνει μέρος στις κινητοποιήσεις των Εκατό Ημερών, το Μάρτη του 1815 και ορίζεται συνταγματάρχης στο 10ο Σύνταγμα Πεζικού, ενώ στις 11 Απριλίου 1815, αναλαμβάνει τη διοίκηση του 108 Συντάγματος πεζικού. Στις 2 Μαΐου, παίρνει μέρος μαζί με το στρατό του Βορρά, στην εκστρατεία στο Βέλγιο, όπου τραυματίζεται και πάλι στο Ligny. Τον Ιούνιο του 1815, πολεμά στο Βατερλώ. Διορίζεται συνταγματάρχης της λεγεώνας της Cantal. Το 1820, τιμάται με το σταυρό της λεγεώνας της τιμής. Παίρνει μέρος στην εκστρατεία του 1823, στην Ισπανία και γίνεται ταξίαρχος, ενώ βραβεύεται με το σταυρό των Ιπποτών του Τάγματος του Saint-Ferdinand της Ισπανίας. Βραβευμένος επίσης, με σταυρό Διοικητή της Λεγεώνας της Τιμής στις 8 Ιουνίου 1824, ενώ υπηρετεί ως Γενικός Επιθεωρητής του πεζικού το 1825. Εκλέγεται αντιπρόσωπος της Cantal στο Κοινοβούλιο το 1827 και το 1830.
Πολέμησε στο Ναβαρίνο, στις 20 Οκτώβρη του 1827. Υπηρετώντας στη 2η Ταξιαρχία, παίρνει μέρος στην εκστρατεία του 1828 στο Μοριά. Ήταν παρών με τη μεραρχία του, στην κατάληψη του κάστρου στο Ναβαρίνο. Στη συνέχεια ο Μαιζών, τον έστειλε με τους στρατιώτες του στην Πάτρα, αλλά οδικώς. Μια απόσταση τουλάχιστον 60 ωρών εκείνη την εποχή. Έφθασε, ενώ ο Σνάιντερ είχε καταλάβει το κάστρο της Πάτρας και συμμετείχε στην κατάληψη του κάστρου του Μοριά. Στην Πάτρα, έμεινε περίπου τρεις μήνες και ίδρυσε υγειονομικές επιτροπές.
Ο Ιγκονέ, είναι βραβευμένος, με το σταυρό των Ιπποτών του Τάγματος του Σωτήρος από τον Καποδίστρια το 1830 και από το γάλλο βασιλιά όταν επέστρεψε στο Παρίσι, με το σταυρό του Στρατιωτικού Τάγματος του Saint-Louis, στις 22 Φεβρουαρίου 1829.[1]
* Ο Νίκος Τζανάκος είναι δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο της Πάτρας. Έχει σπουδάσει Ελληνική Ιστορία και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Εκπαίδευση Ενηλίκων.
[1] Αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Τζανάκου, «Η Γαλλική εκστρατεία στο Μοριά και ο στρατάρχης Μαιζών», Εκδόσεις Πικραμένος, Πάτρα 2015.
