Του Κώστα Τηλιγάδη, επικεφαλής ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΜΠΟΡΩΝ
Η κατάσταση που ζει το σύνολο του κόσμου είναι πρωτόγνωρη. Κλείσιμο των σχολείων και των καταστημάτων, απαγόρευση της κυκλοφορίας και καθημερινά ιατρικά δελτία για την πορεία του κορωνοϊού. Πίσω από το θόρυβο της τρέχουσας καθημερινότητας μια σοβαρή αντιμετώπιση της κατάστασης που βιώνουμε οφείλει να θέσει δυο θεμιτά ερωτήματα:
- Πως γίνεται να επανέρχεται η απειλή των επιδημιών που έχουν ταλαιπωρήσει την ανθρωπότητα στο παρελθόν στις σημερινές συνθήκες αλματώδους ανάπτυξης της ιατρικής επιστήμης;
- Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα μιας νέας οικονομικής ύφεσης που σε κάθε περίπτωση θα προκύψει μετά;
ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΣΟΥΣ;
Αν κάτι απομυθοποιήθηκε στις μέρες του κορωνοϊού είναι η δήθεν «Υπεροχή και τα οφέλη» της ιδιωτικής υγείας και ασφάλισης. Και δεν μιλάμε για τα ακριβά συμβόλαια όσων διαθέτουν «βαρύ πορτοφόλι» αλλά για τα προγράμματα εκείνα που απευθύνονται στον πολύ κόσμο, που διαφημίζονταν κατά κόρον και στους απασχολούμενους ως εναλλακτική πρόταση απέναντι στο σημερινό υποβαθμισμένο δημόσιο σύστημα υγείας. Κανένα ιδιωτικό πρόγραμμα υγείας που είναι προσανατολισμένο στο μικρόκοσμό του, στους πελάτες, δεν μπορεί φυσικά να αντιμετωπίσει μια επιδημία που πλήττει όλο τον πληθυσμό. Ποιος ιδιώτης προσηλωμένος στο επιχειρηματικό κέρδος μπορεί να δει τη σχέση κόστους – οφέλους στη κοινωνική της διάσταση και να παρέχει αμισθί τις υπηρεσίες του; Μια ματιά στην αισχροκέρδεια των διαγνωστικών τεστ(200-300 ευρώ) από τη μια και τη συμφορά που βιώνουν εκατομμύρια ανασφάλιστοι στην Αμερική από την άλλη, το αποδεικνύει εύκολα.
Για την κοινωνία το πραγματικό κέρδος είναι η υγεία και η προστασία όλου του πληθυσμού. Και αυτό μόνο ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας σύγχρονο, που να καλύπτει όλο τον πληθυσμό μπορεί να το προσφέρει. Και κάτι ακόμη, η μετάλλαξη ενός ιού είναι μια βιολογική διαδικασία αντικειμενική όπως όλες οι μεταλλάξεις στη φύση επομένως αν και έκτακτο γεγονός πρόκειται για μια φυσική διαδικασία που υπήρξε και προηγουμένως και θα επαναληφθεί στο μέλλον. Ο εχθρός μπορεί να είναι «αόρατος», όμως τα σημερινά επίπεδα της επιστήμης δεν μας καθιστούν και παντελώς άοπλους απέναντι του. Άρα χρειάζεται ένα δημόσιο σύστημα υγείας επαρκές και θωρακισμένο με όλα τα απαραίτητα μέσα και προσωπικό, μόνιμα και όχι έκτακτα, που να μπορεί να διαχειριστεί την έκτακτη αυτή κατάσταση και μάλιστα όχι σε βάρος των χρόνιων ή άλλων ασθενειών, που σήμερα όπως φαίνεται έχουν περάσει ανεπίσημα σε δεύτερη μοίρα.
Η κυβέρνηση από την άλλη προχώρησε σε περιορισμένες προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου όταν πια έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο και όχι σε μόνιμους διορισμούς, που θα καλύψουν τεράστια κενά. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των γενικότερων πολιτικών προθέσεων.
Επομένως δικαιώνονται τόσο το ταξικό προσανατολισμένο εργατικό κίνημα όσο και οι αντιμονοπωλιακές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, που έθεταν όλο το προηγούμενο διάστημα το ζήτημα της αποδιάρθρωσης του δημόσιου συστήματος υγείας.
Δεν επιβεβαιώνεται ο Πρωθυπουργός μέντορας και αυτός της ιδιωτικοποίησης στην υγεία και την ασφάλιση;
Χωρίς υπερβολή θα λέγαμε ότι η εμπορευματοποίηση και η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρωπαϊκή ένωση αποτέλεσαν το «θερμοκήπιο» για τις τραγικές συνέπειες που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα. Ποιός πληρώνει το μάρμαρο;
Ας δούμε τώρα τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας για τις οποίες η κυβέρνηση θεσμοθέτησε μια σειρά από μέτρα που αφορούν τους αυτοαπασχολούμενους:
Πρώτα από όλα τα 800 € έκτακτη αποζημίωση, 530€ το μήνα για αυτούς που επλήγησαν,είτε έκλεισαν τα μαγαζιά τους με κυβερνητική απόφαση είτε όχι ,ας κάνουμε μερικούς υπολογισμούς. Μόνο να υπολογίσουμε το νοίκι, το ρεύμα, το τηλέφωνο είναι ζήτημα αν καλύπτεται έστω και τμήμα των τρεχουσών υποχρεώσεων. Θα πει κανείς από το τίποτα κάτι είναι και αυτό….. Nαι, μόνο αν το συγκρίνει κανείς με το τίποτα ,γιατί σε σχέση με τις ανάγκες ενός αυτοαπασχολούμενου, που ουσιαστικά δεν εργάζεται,είναι μακριά. Τι θα πάει στην οικογένεια του παραμένει ένα ερώτημα.
Υπάρχουν και άλλα μέτρα θα πουν κάποιοι, έκπτωση 25% στις ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις ,4μηνη αναστολή. Είναι απορίας άξιο πως θα πληρωθούν διπλάσιες εισφορές μετά από 4 μήνες και στην εφορία αφού η αντιλαϊκή φορολογική πολιτική παραμένει αναλλοίωτη. Όσο για τα δάνεια με επιδότηση επιτοκίου από το ταμείο επιχειρηματικότητας αφορούν λίγους και εκλεκτούς και όχι τη μεγάλη μάζα των μικροεπιχειρήσεων, ως συνήθως.
Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να ελαφρύνει τους αυτοαπασχολούμενους θα καταργούσε το χαράτσι του τέλους επιτηδεύματος και του ΕΝΦΙΑ για την μικρή ιδιοκτησία και θα επανέφερε το αφορολόγητο. Θα επιδοτούσε τις ασφαλιστικές εισφορές για μερικούς μήνες, θα απάλλασσε την πλειοψηφία τους κατά ένα μέρος τουλάχιστον από το βαρύ φορτίο χρεών που κουβαλάνε στην πλάτη τους, κληρονομιά της οικονομικής κρίσης και των αντιλαϊκών πολιτικών. Και θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας ότι την επόμενη μέρα και σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών, η ύφεση στην οποία έχει εισέλθει η παγκόσμια οικονομία θα είναι πολύ χειρότερη από το 2009. Οι αστικές κυβερνήσεις θα μας φορτώσουν πάλι τα βάρη και είναι αβέβαιο αν θα λειτουργήσουν τα μαγαζιά μας μετά την πανδημία.
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ, ΣΗΜΕΡΑ.
Είναι γεγονός ότι οι έκτακτες συνθήκες και οι περιορισμοί έφεραν ένα μούδιασμα στη συλλογική δράση και στη δραστηριότητα των συνδικαλιστικών οργάνων. Η συνωμοσία της σιωπής που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση στο όνομα της αντιμετώπισης του κορωνοϊού δεν πρέπει να κρύψει τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και της σημερινής που άφησαν στην ουσία απροστάτευτα τα λαϊκά στρώματα απέναντι στην επέλαση της πανδημίας.
Η συναίνεση στη κυβερνητική πολιτική πρέπει να απορριφθεί, γιατί θα αξιοποιηθεί για να σταλεί πάλι ο λογαριασμός στα συνήθη υποζύγια, μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους. Το κίνημα θα πρέπει να επικεντρωθεί πάνω στους τρεις βασικούς άξονες πάλης.
- Άμεσα και ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και των συνεπειών της για όλους τους αυτοαπασχολούμενους
- Δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας για όλους, πλήρως εξοπλισμένο με όλα τα σύγχρονα μέσα και στελεχωμένο με απαραίτητο προσωπικό
- Να μην πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα τις συνέπειες της οικονομικής ύφεσης που βρίσκεται προ των πυλών.
Για να βρεθούν στο επίκεντρο τα παραπάνω είναι αναγκαίο να διευρυνθεί η αμφισβήτηση απέναντι σε κάθε λογής «μονόδρομους». Ο δρόμος αυτός αποδεικνύεται κακοτράχαλος για τη μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και οδηγεί στην ισοπέδωση των λαϊκών δικαιωμάτων. Αντίθετα μόνο η πάλη και η διεκδίκηση μέτρων για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών μπορούν να δώσουν πράγματι διέξοδο.
Το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκει τρόπους συλλογικής πάλης ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες αρκεί να έχει σκοπό την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών.
Αυτό δείχνει η εμπειρία.
