*Του Στέφανου Δημητρόπουλου, μέλους της δημοτικής παράταξης «σπιράλ» και Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
Σε μια πολυαγαπημένη ταινία του 1989, «Ο Κύκλος των χαμένων Ποιητών», υπήρχε μια σκηνή όπου ο δάσκαλος (Ρόμπιν Γουίλιαμς) ξεναγεί τους μαθητές στο σχολείο και τους δείχνει παλιές φωτογραφίες μαθητών και δασκάλων από το σχολείο. Ανθρώπους που πάλεψαν για την ιστορία του σχολείου και μαθητές που άφησαν πίσω τους λάμπρη ιστορία περνώντας από αυτό το ίδρυμα…
Κάπως έτσι νιώσαμε όλοι οι συμμετέχοντες κατά την πρόσφατη επίσκεψη του σπιράλ στο κτήριο της Δημοτικής Μπάντας στην Άγιου Διονυσίου 12-16.
Μιλήσαμε με τα μόλις 6 μόνιμα μέλη της μπάντας (6, μαζί με τον μαέστρο!), μας παρουσίασαν την ιστορία της, μας ανέλυσαν λεπτομερώς τα προβλήματα τους και στο τέλος μας αποχαιρέτησαν με 3-4 τραγούδια παίζοντας με τα… 6 διαθέσιμα όργανα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Φεύγοντας όμως, μας έμεινε ένα αίσθημα στενοχώριας, εκνευρισμού και πικρίας.
Στο χολ και στους διάδρομους υπήρχαν φωτογραφίες από τη μεγάλη ιστορία της μπάντας. Ιστορικά κειμήλια που έδειχναν τους ανθρώπους που πέρασαν και πάλεψαν για αυτή την μπάντα. Φωτογραφίες με πλήρη σύνθεση, μαέστρους με ωραίες ενδυμασίες και κάποιες από μακρινά ταξίδια, μέχρι και στην Ιαπωνία. Εκεί κάπως ένιωσα σαν τους μαθητές στην ταινία που ανέφερα παραπάνω. Νιώσαμε όλοι μια στενοχώρια γιατί μόλις είχαμε βγει από την συνάντηση και είχαμε ακούσει τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι επαγγελματίες μουσικοί, σήμερα.
Πολλά και συγκεκριμένα τα αιτήματά τους: Κτηριακές παρεμβάσεις, αγορά καινούργιου εξοπλισμού, συντήρηση υπάρχοντος, νέες στολές, ανακατανομή οργανικών θέσεων, ένταξη σε προγράμματα χρηματοδότησης, ανακατασκευή του χώρου.
Όσοι από την ομάδα του σπιράλ ασχολούμαστε με την κατανομή του δημοτικού χρήματος, παρακολουθώντας τακτικά τη «διαύγεια», γνωρίζουμε καλά πώς δαπανάει τα χρήματα των πατρινών η απερχόμενη δημοτική αρχή. Μετά την επίσκεψη μας στο κτίριο της Δημοτικής Μουσικής, γνωρίζουμε πλέον και επίσημα ότι η Δημοτική Μπάντα του Δήμου Πατρέων είναι παραγκωνισμένη. Υποβαθμίζεται συνεχώς ως την πλήρη απαξίωση της.
Από τα κονδύλια που δαπανήθηκαν τα τελευταία χρόνια για αγορές βιβλίων, διακοσμητικές «κουκουβάγιες», συνέδρια για… μάρμαρα, μίσθωση πλαστικών καρεκλών, επιχορηγήσεις για πανηγύρια, σουβλάκια, μπίρες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, μικρό μέρος μόνο αν κατευθυνόταν προς την Μπάντα, θα λύνονταν τα προβλήματά της και θα έλαμπε ξανά, όπως στο ένδοξο παρελθόν της πόλης. Γιατί δεν έγινε; Μα είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων και πολιτικής βούλησης. Ξεκάθαρα!
Ας καταλάβουν οι Πατρινοί –που στις 8 Οκτώβριου θα εκλέξουν την επόμενη δημοτική αρχή- ότι για εμάς στο σπιράλ, προτεραιότητα είναι η Πάτρα, η ιστορία της και η πολιτιστική της κληρονομία.
