Της Ευγενίας Μυτιληναίου Ομότιμης Καθηγήτριας Τμήματος Φυσικής, ΑΕΙ Πάτρας
Εκεί που έφτασαν οι Απόκριες και όλοι αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για το παραδοσιακό Πατρινό ξεφάντωμα, να σου ένα μικρό πραγματάκι, που ούτε να το δεις δε μπορείς, που κανείς δεν ξέρει ακόμα, με βεβαιότητα, από που «βαστάει η σκούφια του», ούτε καν όνομα δεν είχε, ήρθε και έκανε όλη τη γη άνω κάτω.
Κλειστήκαμε μέσα, γκρινιάξαμε, φωνάξαμε, τελικά βολευτήκαμε στην καινούργια κατάσταση και άρχισε να μας αρέσει κιόλας. Καταλάβαμε ότι είναι μια ευκαιρία να κάνουμε τόσα πράγματα που δεν προλαβαίναμε ποτέ να κάνουμε. Αρχίσαμε να ξυπνάμε πιο αργά, να χαλαρώνουμε, να κοιτάμε έξω από το παράθυρο, να χαιρόμαστε τον ήλιο, να παίζουμε με τα παιδιά μας, που το είχαμε ξεχάσει. Και τώρα, όλα πάνε να ανατραπούν και πάλι. Ακούμε ότι θα μπορέσουμε να ξαναβγούμε έξω.
Ήδη άρχισα να ακούω μια μικρή κρυμμένη και ντροπαλή δυσαρέσκεια. Τώρα που βρεθήκανε οι οικογενειακές ισορροπίες, θα πρέπει να ξυπνάμε πάλι πρωί, να πηγαίνουμε στη δουλειά και στο σχολείο.
-Μαμά, γιατί να ξαναπάμε σχολείο, μας κόψανε το ίντερνετ;
-Μα, αφού δουλεύω μια χαρά από το σπίτι, γιατί να ξαναπάω στη δουλειά;
Αυτό είναι το απλό κομμάτι, η αλλαγή της καθημερινότητά μας θα είναι μόνιμη. Το δύσκολο είναι η προφύλαξή μας από τον άτιμο ιό, που ήρθε και θα μείνει για καιρό (ή μάλλον δε θα φύγει ποτέ). Θα είναι εκεί και θα περιμένει το παραμικρό στραβοπάτημά μας για να κάνει έφοδο και να εξουδετερώσει, όχι μόνο εμάς, αλλά και όσους αγαπάμε. Τώρα έρχεται το πιο επικίνδυνο κομμάτι: να ζεις με τους ιούς γύρω σου και να βγεις άτρωτος. Να μάθεις να τους αντιμετωπίζεις κατά πρόσωπο και όχι πίσω από την κλειστή σου πόρτα.
Φίλοι μου, ήρθε ο καιρός να φερόμαστε σαν Γιαπωνέζοι, Σκανδιναβοί ή όποια άλλη …ψυχρή εθνότητα προτιμάτε.
Η μαμά μου έλεγε «μη κοροϊδέψεις κάτι αν δε θέλεις να το πάθεις», πόσο δίκιο είχε..
Οι περισσότεροι έχουμε μισογελάσει με τα Γιαπωνεζάκια, που κάθε μέρα, κυκλοφορούν με μάσκα και οι ταξιτζήδες τους φοράνε μάσκα και άσπρα γάντια.
Ε.. από δω και μπρος πρέπει να φοράμε μάσκα και γάντια κάθε μέρα και να έχουμε και απολυμαντικό μαζί μας! Και μια συμβουλή, μη ακούτε αυτά που λέγονται, είναι fake news, μη το πιείτε, είναι θανάσιμο λάθος, πριν από τον ιό, θα φύγετε εσείς!
Από δω και κάτω, όταν συναντάμε φίλους, πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν Σουηδοί δηλαδή ψυχρά και τυπικά. Για παράδειγμα, πάμε για ουζάκι στη παραλία (θα το κάνουμε και αυτό, που θα πάει!). Αγκαλιές και φιλιά με τους φίλους μας, τέρμα. Καθόμαστε στο τραπέζι. Το μπολ με μια χωριάτικη στη μέση του τραπεζιού, που θα βουτάνε όλοι… ξεχάστε το. Ο καθένας τη σαλατούλα του δίπλα του. Θα αλλάξουν οι συνήθειες μας στο τραπέζι, δε θα μοιραζόμαστε πια ούτε θα τσιμπάμε όλοι από το ίδιο πιάτο. Θα μου πείτε βέβαια, αν καθόμαστε 2 μέτρα μακριά ο ένας από τον άλλο, πως θα φτάσεις τη σαλάτα στη μέση!
Θα ανοίξουνε τα πολυκαταστήματα. Αγαπημένη μας συνήθεια να δοκιμάζουμε όλα τα μοντελάκια και να μη παίρνουνε κανένα. Σκεφτείτε το ξανά. Πως θα δοκιμάσουμε κάτι που έβαλε σε γυμνό δέρμα κάποια άλλη; Εδώ κολλάγαμε δερματίτιδες, ο ιός με τη μεγάλη κορώνα θα μας αφήσει να φύγουμε έτσι; Δεν ξέρω τι οδηγίες θα δώσουν στο θέμα αυτό, αλλά καλό είναι να σκεφτόμαστε και να προσέχουμε και εμείς την υγεία μας.
Καλοκαίρι έρχεται, θα βάλουμε κοντές φουστίτσες, σορτσάκια, αμάνικα μπλουζάκια. Ξανασκεφτείτε το, που θα ακουμπούν τα ποδαράκια και τα χεράκια σας; Προτείνω λευκή κελεμπία και να κυκλοφορούμε σαν Σαουδάραβες. Το μαύρο τσαντόρ, δε το προτείνω, δε μας πάει καθόλου.
Η αλλαγή στη καθημερινότητά μας ήρθε και θα μείνει για τα καλά. Για το καλό μας, πρέπει να τη αποδεχτούμε, να εφαρμόζουμε πιστά τις οδηγίες, να μη βαριόμαστε να πλένουμε τα χέρια μας, να μην ερχόμαστε κοντά σε κανέναν (νομίζω, αυτό είναι το πιο δύσκολο) και να χρησιμοποιούμε σωστά τη μάσκα.
Ένα πράγμα πρέπει να θυμόμαστε, μπορεί να μη ξέρουμε από που μας ήρθε αυτό το πραγματάκι, αυτό όμως που ξέρουμε πολύ καλά, είναι ότι σκοπός του είναι να μας εκμηδενίσει, εμάς και τους γύρω μας, στο παραμικρό μας λάθος. Να θυμάστε όλα όσα είδαμε στη τηλεόραση τόσους μήνες, και να κρατάτε με ευλάβεια όλους τους κανόνες που θα μας πουν, για να μπορέσουμε να ανοίξουμε τη πόρτα μας και να βγούμε έξω με ασφάλεια.
Η εικόνα είναι ο Πίνακας του Pierre-Auguste Renoir (Εορταστικό γεύμα, χωρίς μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης!)
Το παραπάνω κείμενο ελήφθη από την Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ
