Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 3 Ιουνίου συζήτηση με θέμα: Το θέατρο στην Πάτρα υπό το πρίσμα των τεκτονικών μετατοπίσεων στο εγχώριο και παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Η συζήτηση έγινε στο πλαίσιο του «Ευ-Πόλης Φόρουμ για τον Πολιτισμό» με διοργανωτές τον Πολυχώρο Πολιτισμού Μηχανουργείο( όπου και η εκδήλωση) και το λογοτεχνικό ηλεκτρονικό περιοδικό Διαπολιτισμός
Μίλησαν οι:
Μαρία Κοσσυφίδου : Ποιήτρια – Φωτογράφος
Διονύσης Βούλτσος : Ηθοποιός – Σκηνοθέτης
Γιάννης Παππάς: Φιλόλογος- Ποιητής – Μεταφραστής
Γεράσιμος Ντάβαρης : Ηθοποιός – Σκηνοθέτης
Συντόνισε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Μπουλμπασάκος.
Αρχικά συμφώνησαν όλοι στο ότι οι πλανητικές αλλαγές, όπως η παγκοσμιοποίηση, η τεχνολογική πρόοδος και η πανδημία COVID-19, έχουν επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και το θέατρο. Η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει νέα ρεύματα και ιδέες, η τεχνολογία έχει αλλάξει τον τρόπο παραγωγής και προβολής και του θεάτρου αλλά και πολλά προβλήματα.
Σε εθνικό αλλά και τοπικό επίπεδο, οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες επηρεάζουν άμεσα τη θεατρική σκηνή. Η οικονομική κρίση, για παράδειγμα, περιόρισε τις χρηματοδοτήσεις και την προσβασιμότητα σε θεατρικές παραγωγές, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε και νέες μορφές έκφρασης και αντίδρασης.
Η σύγχρονη θεατρική σκηνή βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου η ελαφρότητα των κειμένων και ο περιορισμένος κατάλογος ρεπερτορίου επηρεάζουν την ποιότητα και την ποικιλία των παραγωγών. Το κοινό, αναζητώντας κυρίως ψυχαγωγία, έχει μειώσει τις απαιτήσεις του, επηρεάζοντας περαιτέρω την κατάσταση.
Ένα σημαντικό ζήτημα είναι ότι δεν έχουν τεθεί όρια μεταξύ ερασιτεχνών και επαγγελματιών ηθοποιών, κάτι που από ορισμένους ομιλητές της εκδήλωσης τονίστηκε ιδιαίτερα και ως πρόβλημα του θεατρικού γίγνεσθαι στην Πάτρα. Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται ότι και ορισμένοι ερασιτέχνες ηθοποιοί μπορεί να προσφέρουν υψηλής ποιότητας παραστάσεις, ενώ και κάποιοι επαγγελματίες αντιμετωπίζουν δυσμενείς οικονομικές και επαγγελματικές προκλήσεις που επηρεάζουν την τέχνη τους. Ωστόσο ενώ η εκπαίδευση, η εμπειρία και οι οικονομικές απολαβές συχνά διαχωρίζουν τις δύο ομάδες, οι διαφορές αυτές δεν είναι πάντα σαφείς στην πράξη.
Η κρατική στήριξη στον χώρο του θεάτρου (περιλαμβάνεται εδώ και ό ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης) είναι επίσης ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Η επιλεκτική χρηματοδότηση μπορεί να δημιουργήσει ανισότητες, ευνοώντας συγκεκριμένες παραγωγές ή καλλιτέχνες που βρίσκονται κοντά στην εκάστοτε εξουσία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμό της καλλιτεχνικής ελευθερίας και στη δημιουργία ενός ελιτίστικου πολιτιστικού τοπίου επηρεάζοντας συχνά τη βιωσιμότητα πολλών, κυρίως ανεξάρτητων θεατρικών σχημάτων και καλλιτεχνών.
Οι ενεργοί πολίτες παίζουν κρίσιμο ρόλο στην υποστήριξη και την ανάπτυξη του θεάτρου. Η συμμετοχή του κοινού σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, οι πρωτοβουλίες για δημιουργία νέων θεατρικών χώρων και η υποστήριξη ανεξάρτητων παραγωγών είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους οι πολίτες συμβάλλουν στη διατήρηση και την εξέλιξη του θεάτρου. Επιπλέον, οι πολίτες μπορούν να επηρεάσουν τις κρατικές πολιτικές μέσω της ενεργής συμμετοχής τους σε δημόσιες διαβουλεύσεις και πολιτιστικές δράσεις.
Στην αναζήτηση προτάσεων διεξόδου από τα προβλήματα «ρηχότητας» στο θεατρικό γίγνεσθαι και «οικονομικής ασφυξίας» πολλών δημιουργών του, ετέθη στη συζήτηση και είναι ζητούμενο όσοι, κινούνται στο θεατρικό χώρο και κατανοούν τις αιτίες των δυσκολιών, να μην εγκλωβιστούν σε εσωστρεφείς λύσεις αλλά να συναντηθούν με τον προβληματισμό και τις δράσεις τους με όσους από άλλους χώρους, των τεχνών της επιστήμης και της εργασίας, αντιμετωπίζουν παρόμοια εμπόδια.
Μια ευρύτερη συλλογικότητα από τα κάτω, που μπορεί να δημιουργήσει αποτελεσματικές πιέσεις για λύσεις σε όσους αποφασίζουν.
Στην κατεύθυνση αυτή αναφέρθηκε από παρευρισκόμενους στην εκδήλωση πρωτεργάτες της γνωστής πρωτοβουλίας «ΕΞΕΝΑΝΤΙΑΣ» το σκεπτικό του ενεργητικού διαλόγου και της σύνθεσης επι φαινομενικά αντίθετων, που χαρακτηρίζει τις εκδηλώσεις της, και ετέθη η πρόταση παρόμοιες πρωτοβουλίες ( όπως το «Ευ-Πόλης Φόρουμ για τον Πολιτισμό») που έχουν στον πυρήνα τους τον δημιουργικό διάλογο και την ενεργή συμμετοχή των πολιτών, να συντονιστούν, πολλαπλασιάζοντας την αποτελεσματικότητά των δράσεών τους στην κοινωνία.
