Άρθρο των Ηλία Κωνσταντάτου και Δημήτρη Παπαδόπουλου Μέλη του συντονιστικού της «ΏΡΑ Πατρών»
Η 3η Ιουνίου έχει καθιερωθεί από το 2018 ως Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου από τον ΟΗΕ. Ήδη από τις 5 Μαΐου το Υπουργείο Μεταφορών σε σχετική επιστολή του, προς την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος και την Ένωση Περιφερειών Ελλάδος καλούσε τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, να υποστηρίξουν τον εορτασμό του ποδηλάτου, με κατάλληλα μέτρα και δράσεις της επιλογής τους, που θα συνέβαλαν στην ενημέρωση και προώθηση της χρήσης του. Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών τονιζόταν, ότι οι δράσεις θα έπρεπε, να είναι σύμφωνες με τις οδηγίες που παρέχονται από τις αρμόδιες αρχές, τηρώντας τα μέτρα πρόσληψης και αποφυγής διασποράς του COVID-19. Με ευχαρίστηση παρακολουθούμε δεκάδες δήμους και περιφέρειες, να αναγγέλλουν τις δράσεις τους, που δεν περιορίζονται μόνο σε φυσικές βόλτες με τα ποδήλατα αλλά περιλαμβάνουν διαγωνισμούς φωτογραφίας και ζωγραφικής, ηλεκτρονικές δράσεις και ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Από την ακριτική Αλεξανδρούπολη έως τα Χανιά, υπάρχει ανταπόκριση ενώ ακόμη και μικρές κοινότητες συμμετέχουν στον εορτασμό, θέλοντας να προωθήσουν την ιδέα του ποδηλάτου.
Παρόλα αυτά αν και στην πόλη μας υπάρχει μακρά παράδοση και ιστορία στο ποδήλατο, η σημερινή Δημοτική Αρχή μέχρι την σύνταξη αυτών των γραμμών κωφεύει και σιωπά επιδεικτικά. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πως στην πόλη, από όπου κατάγεται ο Κανέλλος Κανελλόπουλος, που ήταν 15 φορές Πρωταθλητής Ελλάδος Ανδρών και 16 φορές Βαλκανιονίκης σε αγωνίσματα δρόμου και πίστας, ομαδικά και ατομικά (2 χρυσά) και 2ος Μεσογειονίκης στην Καζαμπλάνκα, μέλος της Εθνικής Ελλάδας ποδηλασίας από το 1977 μέχρι το 1993 με 530 συμμετοχές, να μην υπάρχει ενδιαφέρον από τον Δήμο για την προώθηση του ποδηλάτου. Επιπρόσθετα στην πόλη μας ο Δήμος Πατρέων επί πολλά χρόνια ήταν υποστηρικτής στη διοργάνωση του «Ποδηλατικού Γύρου Θυσίας», κάτι το οποίο έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια, αφού η κομματική και πολιτική αντιμετώπιση του θέματος, υπερτέρησε του γεγονότος, όταν ένας ποδηλάτης-πρέσβης συμμετείχε.
Η ιστορία όμως της Πάτρας με το ποδήλατο ξεκινά ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν στην πλατεία των Υψηλών Αλωνίων στηνόταν Ποδηλατοδρόμιο και διοργανώνονταν ποδηλατικοί αγώνες. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας Νεολόγος, που εκδόθηκε στις 8/5/1895. Η περιγραφή είναι γλαφυρότατη και αναγράφει ότι η Φιλαρμονική παιάνιζε κατά τα διαλείμματα ψυχαγωγώντας τα πλήθη. Εκ των αγωνιζόμενων αναφέρονται οι νεαροί ποδηλατιστές Τζικλητήρας, Τζίνης, Αγγελακόπουλος, Μόρφης κ.ά. Η Ελλανόδικος Επιτροπή δε, απαρτίζονταν από τους Βουδ (Πρόεδρο), Χ. Κορύλλος, Γερούσης (Υποπρόξενος Ιταλίας), Κ. Πράτσικας και Κ. Θεοχάρης. Στο πρόγραμμα ακολουθούσαν και αγώνες 10.000 μ. και γενικώς αποτελούσε κεντρικό και προβεβλημένο αθλητικό γεγονός της πόλης. Αντί λοιπόν η πόλη να ακολουθήσει το ιστορικό παράδειγμα, κομπάζει ότι της αρέσει το σήμερα. Αδυνατούμε να ακολουθήσουμε το συλλογισμό και καλούμε τη δημοτική αρχή, όσο της επιτρέπουν οι κομματικές της παρωπίδες, να ακολουθήσει τα παραδείγματα του παρελθόντος και να υποστηρίξει αγώνες και εκδηλώσεις που ξεπερνούν το γόητρο και τον εγωισμό της.
Ελπίζουμε να είναι η τελευταία χρονιά που το ποδήλατο απαξιώνεται στην πόλη και να ξεκινήσουν προγράμματα προώθησης στην χρήσης και την άθληση μέσω του ποδηλάτου από τις μικρές ηλικίες, ούτως ώστε κάποια στιγμή η κίνηση των ποδηλάτων μέσα στην πόλη μας, να θεωρείται κάτι σύνηθες και όχι επικίνδυνο όπως το τελευταίο διάστημα έχουμε δει.
