Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, όπως και οι μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα για την τραγωδία στα Τέμπη, ήταν η απόδειξη ότι η ελληνική κοινωνία δεν ξεχνά και δεν ανέχεται τη συγκάλυψη. Η κοινωνία μίλησε. Και το μήνυμά της ήταν ξεκάθαρο: «Φτάνει πια».
Η Πάτρα, όπως και πολλές άλλες πόλεις, αγκάλιασε το κάλεσμα για δικαιοσύνη με χιλιάδες ανθρώπους να κατεβαίνουν στους δρόμους. Το ίδιο έγινε και στην Αθήνα, όπου η συγκέντρωση στο Σύνταγμα υπήρξε από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων. Παρά την οργάνωση της τελευταίας στιγμής, η συμμετοχή ήταν συγκλονιστική. Όσοι μίλησαν –και ήταν άνθρωποι μακριά από την πολιτική– εξέφρασαν με σπαραγμό την ανάγκη να μάθουν την αλήθεια. Οι πολίτες που συμμετείχαν δεν ήταν «οργανωμένοι», αλλά εκπρόσωποι μιας κοινωνίας που ασφυκτιά από την αδικία.
Η τραγωδία στα Τέμπη άφησε βαθύ τραύμα. Η 28η Φεβρουαρίου 2023 είναι ημερομηνία ορόσημο για όσους έχασαν τα παιδιά, τα αδέρφια, τους φίλους τους. Η ανάγκη για δικαιοσύνη είναι επιτακτική, όχι μόνο για τα θύματα αλλά και για όσους κινδυνεύουν ακόμη, σε μια χώρα που συχνά αντιμετωπίζει την απώλεια ζωών ως «παράπλευρη απώλεια».
Τα Τέμπη έφεραν στο φως χρόνιες καθυστερήσεις και εγκληματικές παραλείψεις που οδήγησαν στη μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία της χώρας. Η τραγωδία αυτή δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα ενός «ανθρώπινου λάθους». Ήταν και αποτέλεσμα διαφθοράς, κακής διαχείρισης και μιας ευρείας προσπάθειας συγκάλυψης. Η κοινή γνώμη χειραγωγήθηκε εξαρχής, ενώ υπήρξαν καταστροφές κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων. Οι οικογένειες των θυμάτων έγιναν οι πραγματικοί ερευνητές, καθώς η δικαιοσύνη καθυστερεί.
Η κοινωνία εξεγείρεται γιατί βλέπει την αλήθεια να θάβεται. Αντιλαμβάνεται πως η συγκάλυψη φτάνει μέχρι την κορυφή της κυβέρνησης, ενώ συκοφαντικές δηλώσεις για τους συγγενείς των θυμάτων ρίχνουν επιπλέον δηλητήριο στο ήδη τεταμένο κλίμα.
Οι συγκεντρώσεις αυτές ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η κοινωνία είπε «ως εδώ». Θέλει δικαιοσύνη και τη θέλει τώρα. Διότι διαφορετικά, το οξυγόνο της εξαντλείται. Ομως οι σημερινές μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη στέλνουν και άλλα πολλαπλά μηνύματα στο σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Η αυθόρμητη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, από όλες τις ηλικίες, ανέδειξε μια πολιτική δυναμική που εκφράζει τους απογοητευμένους από το πολιτικό σύστημα – προερχόμενους στην πλειοψηφία τους από το 60% των πολιτών που απέχουν από τις κάλπες και νιώθουν πως δεν εκπροσωπούνται από τους σημερινούς πολιτικούς φορείς.
Οι πολίτες κατέκλυσαν τους δρόμους, όχι καθοδηγούμενοι από κόμματα ή οργανώσεις, αλλά από την εσωτερική ανάγκη να ακουστούν ακόμη και με τη σιωπή τους. Λίγοι ως παρουσίες ήταν οι παρόντες πολιτικοί ταγοί που φαίνεται να διαθέτουν το αισθητήριο να αφουγκραστούν τον παλμό της κοινωνίας, σε μια εποχή που η πολιτική αποξένωση βαθαίνει. Οι κινητοποιήσεις αυτές δεν μπορούν να συγκριθούν με τις κομματικά ελεγχόμενες συγκεντρώσεις. Αντιθέτως, θυμίζουν τις αυθόρμητες κοινωνικές αντιδράσεις παλαιότερων δεκαετιών, όπως οι μεγάλες κινητοποιήσεις της Πάτρας για τον Νίκο Τεμπονέρα στις αρχές του ’90.
Οι πολίτες απέστειλαν μήνυμα δικαιοσύνης, συμμετοχής και αλληλεγγύης, που αντανακλά μια ευρύτερη αναζήτηση για αλλαγή στην πολιτική κουλτούρα και πρακτική. Η σημερινή ημέρα, με εικόνες γεμάτες συναίσθημα και ενότητα, θα μείνει στη μνήμη ως υπενθύμιση της δύναμης της κοινωνίας όταν διεκδικεί αυθεντικά το δίκιο της.
Ενδεικτική η ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού που έχασε την κόρη της στην μοιραία σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, έστειλε αυστηρό μήνυμα, σε όσους εμποδίζουν την έρευνα και την απονομή δικαιοσύνης, κατά την ομιλία της στο μεγάλο συλλαλητήριο, στο Σύνταγμα, για τα 57 θύματα της τραγωδίας με φόντο το πανό που έγραφε «Είμασταν όλοι- όλες μέσα στο τρένο».
https://twitter.com/i/status/1883483475212464401
