Εκπαίδευση και κατάρτιση είναι δύο άξονες από τους οποίους εξαρτάται εν πολλοίς η οικονομική ανάπτυξη. Το εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τους οικονομικούς και κοινωνικούς της δείκτες, συμβάλλοντας όχι μόνο στην αναζήτηση νέων δρόμων για την αγορά, αλλά και στην μείωση των ανισοτήτων, εισοδηματικών και κοινωνικών, στη συγκράτηση, διάχυση και αξιοποίηση του ανθρώπινου κεφαλαίου, στην καταπολέμηση των διακρίσεων και του αποκλεισμού, στην πάταξη της ανεργίας, στην ποιότητα της ζωής.
Στη χώρα μας έχουμε ζήσει έντονα τα τελευταία χρόνια την ανισορροπία μεταξύ του υψηλού αριθμού αποφοίτων από τα ΑΕΙ και του πολύ χαμηλού βαθμού αξιοποίησής τους από την αγορά εργασίας, ως απόρροια της αδυναμίας σύνδεσης της εκπαίδευσης με κόσμο της εργασίας και τις ανάγκες του, με την προσφορά και τη ζήτηση να βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία.
Αυτό δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί και δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς γενναίες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις.
Επιτέλους θα πρέπει να κοιτάξουμε τι ζητάει η αγορά και αναλόγως να κινηθούμε στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης ενός εκπαιδευτικού συστήματος που δεν θα παράγει ανέργους, αλλά φωτεινά μυαλά με κριτική σκέψη και δεξιότητες στα οποία μπορούμε να επενδύσουμε για να αλλάξουμε το μέλλον του τόπου μας.
Απαραίτητη προϋπόθεση πέραν των άλλων, είναι η εξοικείωση με τα ψηφιακά μέσα, μιας και πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για νέες, σύγχρονες και καινοτόμες προτεραιότητες στην εκπαίδευση, αν αυτή δεν είναι απολύτως ενταγμένη στη ψηφιακή εποχή.
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης σε μια χώρα, τόσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο του κατά κεφαλήν εισοδήματός της σε βάθος χρόνου, κάτι στο οποίο υστερεί χαρακτηριστικά η χώρα μας σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και κάτι το οποίο φέρνει στην επιφάνεια τις χρόνιες αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος και βεβαίως τη μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση κατά την περίοδο της κρίσης.
Για να μπορέσουμε λοιπόν να κάνουμε λόγο για μια εκπαίδευση ποιοτική που να συμβαδίζει με το ταχέως εξελισσόμενο διεθνές περιβάλλον θα πρέπει να μπουν άμεσα στόχοι όπως:
-
Να επανιδρυθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και να γίνει συζήτηση εφ’ όλης της ύλης σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση.
-
Να απεμπλακεί η εκπαίδευση από τους πειραματισμούς κάθε νέας κυβέρνησης. Να υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο που θα υπηρετούν και θα σέβονται όλοι.
-
Να συνδεθούν τα αντικείμενα σπουδών με την σύγχρονη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα
-
Να ενταχθούν σε όλες τις κλίμακες της εκπαίδευσης προγράμματα ανάπτυξης δεξιοτήτων και κατάρτισης σε συνάρτηση με τις ανάγκες της αγοράς και της κοινωνίας.
-
Να αποκτήσουμε ουσιώδη, ανοικτή σε όλους και δια βίου εκπαίδευση με δημιουργία νέων ευκαιριών για ενήλικους.
-
Να αναπτυχθούν ψηφιακές δυνατότητες σε όλα τα εκπαιδευτικά επίπεδα καθώς ζούμε την ταχεία ένταξη της αγοράς εργασίας σε ένα τεράστιο ψηφιακό κόσμο που συνεχώς μεταλλάσσεται.
-
Να ενταχθούν στην εκπαίδευση ειδικότητες που ενισχύουν την απασχόληση σε τομείς με εξαγωγικό προσανατολισμό.
-
Να ενισχυθεί ο ρόλος των εκπαιδευτικών με συγκεκριμένα κίνητρα.
Η παιδεία είναι ο καθρέφτης μας. Και μέσα σε αυτόν κοιτάζουμε το μέλλον. Γιατί αλλάζοντας την εκπαίδευσή μας, αλλάζουμε και ζωή.
Η Κατερίνα Σολωμού, είναι γιατρός, αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων
